Κατ΄ αρχήν να διευκρινίσω ότι δεν είμαι διατροφολόγος ούτε έχω ιδιαίτερη σχέση με όλες τις τροφές, πέρα από αυτές του απλού καταναλωτή, όμως πραγματικά απολαμβάνω καθημερινά αυτά που αναφέρω και θα ήθελα να μοιρασθώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου.
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα ανακάλυψα σε μεγάλη ηλικία και κανένα από τα 4 παιδιά μου δεν έχει ακολουθήσει προς το παρόν αυτές τις συνήθειες τις οποίες δύσκολα μπορεί να γευθεί γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και εύκολο.
Κάθε πρωί το ρόφημα μου είναι δενδρολίβανο, ευτυχώς στην περιοχή που κατοικώ υπάρχει άφθονο σε σχετικά απόμακρα σημεία για να μην επηρεάζει τον θάμνο η κυκλοφορία των αυτοκινήτων.
Η γεύση του βέβαια είναι θέμα γούστου και δεν είναι η ίδια με την συλλογή του από όλες τις περιοχές,
Το αποξηραμένο το βάζω σε κρέας, ψάρια, ακόμα και στην φάβα.
Κάθε μεσημέρι τρώω δύο μικρές κόκκινες πιπεριές τις οποίες μου προμηθεύει η γειτόνισσα Τόνια από τον κήπο της, ενώ μας έχει δώσει και 2 γλάστρες για να έχουμε δική μας παραγωγή. Κι αυτές είναι πολύ καυτερές και δεν είναι εύκολο να τις συνηθίσει κανείς. Στο εμπόριο οι αποξηραμένες έχουν 300 ευρώ το κιλό και είναι συνήθως εισαγωγής, θα πρέπει να είναι εύκολο να φυτευτούν, όπως και το δενδρολίβανο.
Τέλος σε κάθε μεσημβρινό γεύμα μου τρώω ένα μικρό κομμάτι Τζίντζερ που κι αυτό είναι καυτερό, αλλά μ' αρέσει ιδιαίτερα.
Δεν μπορώ να σας πω για τις ιδιότητες τους, όλοι οι ειδικοί τα αναφέρουν στα καλύτερα, προσπαθήστε να δοκιμάσετε, διαβάστε και αποφασίστε.
