Ο Σπύρος Καλογήρου, ένας ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο, ενσάρκωσε δεκάδες “κακούς” στο ελληνικό σινεμά, λόγω της τραχιάς φωνής του, του άγριου παρουσιαστικού του και φυσικά της υποκριτικής του δεινότητας.
Μιλώντας σε αφιέρωμα της ΕΡΤ, είχε πει: “Τα σκληρά χαρακτηριστικά μου, η φωνή μου η σκληρή με κατέταξαν εκεί και μου έδωσαν τον πρώτο μου ρόλο. Πρώτος ρόλος ήταν στην Λόλα με την Τζένη Καρέζη, ήμουν το ‘πρώτο μαχαίρι της Τρούμπας'”. Είχε πει πως θα μπορούσε να παίζει οποιονδήποτε ρόλο τόσο καλά, χάρη στην μαθητεία του δίπλα στον Κάρολο Κουν. “Μας έλεγε να παίρνουμε τους χαρακτήρες που παίζαμε μέσα από τη ζωή. Εγώ ήξερα τέτοιους ανθρώπους και έφτιαξα έναν τέτοιον χαρακτήρα, με την ουλή και το μουστάκι”, σημείωσε.
Γεννήθηκε στην Κυψέλη στις 3 Νοεμβρίου του 1922. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να εργάζεται ως φωτογράφος. Με το θέατρο ασχολούνταν ερασιτεχνικά, μέχρι που κάποιος σκηνοθέτης τον παρότρυνε να γραφτεί στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1955, με τον θίασο του Ν. Χατζίσκου στον “Ερωτόκριτο” και ακολούθησε ο “Άμλετ“. Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά να διαμορφώνεται με την ένταξή του στο “Θέατρο Τέχνης” του Καρόλου Κουν, το 1960, με το οποίο έπαιξε σε ιστορικές παραστάσεις (π.χ. “Όρνιθες“, “Πέρσες“) σε Ελλάδα και εξωτερικό. Συνεργάστηκε με τους θιάσους των Λαιμού, Ροντήρη, Μινωτή, Σολωμού, Κουν, Κατράκη, Μυράτ, Λαμπέτη, Κατερίνας κ.α.
https://www.youtube.com/watch?v=PA5tV_WaRAk
Η γέννηση μιας ατάκας που καθιερώθηκε στην καθομιλουμένη
Στη δεκαετία του ’80 άρχισε να συγκροτεί προσωπικούς θιάσους μαζί με τη σύζυγό του, Ευαγγελία Σαμιωτάκη κι έκαναν πολλές περιοδείες. Έπαιξε σε περίπου διακόσια θεατρικά έργα και σε όλα τα είδη του θεάτρου, κλασικούς και σύγχρονους συγγραφείς, από θέατρο του παραλόγου (Ιονέσκο) μέχρι επιθεώρηση, αλλά και σε πολλά του ελληνικού δραματολογίου. Από τους τελευταίους, χαρακτηριστικούς ρόλους του στη σκηνή, στον οποίο υπήρξε απολαυστικός, ήταν αυτός του Λουκά στο “Λόγω Φάτσας” του Γιώργου Διαλεγμένου, που σκηνοθέτησε ο Αντώνης Αντύπας στο “Απλό Θέατρο” (1993-1995). Το καλοκαίρι του 1996 εμφανίστηκε με τον Θύμιο Καρακατσάνη στο “Καραγκιόζη-Ντριμ”, ερμηνεύοντας τον Μπάρμπα-Γιώργο, ενώ το 1999 έπαιξε στο πλευρό της Μιμής Ντενίση στο “Εγώ η Λασκαρίνα”.
Αφιέρωμα στους “κακούς” Αρτέμη Μάτσα, Τασώς Καββαδία και Σπύρο Καλογήρου
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1955 στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα “Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας”. Έκτοτε συμμετείχε σε περισσότερες από 60 ταινίες, μαζί με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού σινεμά. Εμφανίστηκε σε περίπου 55 ταινίες, ανάμεσά τους οι: “Η Αθήνα τη νύχτα”, “Στεφανία”, “Κοντσέρτο για πολυβόλα”, “Η νεράιδα και το παλικάρι”, “Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά”, “Η Μαρία της σιωπής”, “Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο” κ.α. Το 1966, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στη μικρού μήκους ταινία “Τζίμης ο Τίγρης” του Παντελή Βούλγαρη και οι κριτικοί κινηματογράφου τού απένειμαν το 1971 τον Αργυρό Απόλλωνα για τον ρόλο του στην ταινία “Κατάχρηση εξουσίας“.
https://www.youtube.com/watch?v=muyD8zqF6pw
“Τζίμης ο Τίγρης”
Τιμήθηκε με τη Χρυσή Κεφαλή του “Θεάτρου Βαχτάγκοφ” της Μόσχας. Παρά την κινηματογραφική εικόνα του κακού, με την οποία ταυτίστηκε, στην αληθινή ζωή του ο Σπύρος Καλογήρου υπήρξε ένας πολύ γλυκός και τρυφερός άνθρωπος. Συνοδοιπόρος του στη ζωή υπήρξε η Ευαγγελία Σαμιωτάκη, επίσης ηθοποιός, με την οποία παντρεύτηκε το 1952. Μαζί απέκτησαν ένα γιο και αποτέλεσαν ένα από τα πιο αγαπημένα και μακροβιότερα ζευγάρια της σοουμπίζ.
Με πληροφορίες από flash.gr
