Γνωρίστηκαν στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, την ημέρα που πήγαν να δώσουν εισαγωγικές εξετάσεις. Τον είχε πλησιάσει πρώτη εκείνη και τον είχε ρωτήσει από που ήταν.
Εκείνος της είχε απαντήσει βαριά,”Από τον Πειραιά”. Η Αλίκη, πειράχτηκε από το ύφος του και του είπε λίγο υποτιμητικά : ”Α… στο λιμάνι…”. Ύστερα την ρώτησε, από που ήταν αυτή και του είπε από το Μαρούσι. Στον ίδιο ειρωνικό τόνο της απάντησε ”Α, εκεί κοντά στα τρένα?” Όταν τελικά πέρασαν και οι δύο στην σχολή, την πρώτη μέρα των μαθημάτων συστήθηκαν πιο επίσημα. Την ρώτησε το ονομά της και ύστερα της είπε : ”Πολύ φοβάμαι δεσποινίς πως θα πρέπει να αλλάξετε επίθετο. Δεν είναι τόσο θεατρικό”. Εκείνη εκνευρίστηκε και προσπάθησε να μη το δείξει. ”Μάλιστα… και εσάς πως σας λένε?” ”Δημήτρη Παπαμιχαήλ” αποκρίθηκε εκείνος.
Στη σχολή βρισκόντουσαν σε μόνιμη κόντρα. Υπήρχαν βέβαια μέρες, που έδειχνε ο ένας στον άλλον το ενδιαφέρον και την ευαισθησία που έκρυβαν. Αλλά, υπήρχαν και μέρες που ο ένας εκνεύριζε τον άλλον τρομερά. Η αλήθεια είναι πως εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τίποτα το ερωτικό. Εκτός βέβαια, αν υπήρχε και δεν το είχαν καταλάβει. Δεν το απέκλεισαν άλλωστε, ποτέ. Ο Παπαμιχαήλ αποφοίτησε από τη σχολή με άριστα, ενώ η Αλίκη με λίαν καλώς, εν έτει 1955. Ο Χορν που ήταν στην επιτροπή του Εθνικού θεάτρου, παρενέβη στην άριστη βαθμολογία των υπολοίπων. ”Διαφωνώ κύριοι. Η δεσποινίς Βουγιουκλάκη έχει λάμψη και όχι ζωντάνια. Έχει εμφάνιση αλλά όχι φαντασία. Ούτε ευαισθησία. Της βάζω λοιπόν λίαν καλώς”. Αλλά και για τον Παπαμιχαήλ, είχε ακουστεί πως μιμείται τον Κωτσόπουλο και πως έχει και άλλα ελαττώματα ως θεατρίνος.
Συναντήθηκαν στα κινηματογραφικά πλατώ το 1958, για την ταινία ”Αστέρω”. Επρόκειτο για ένα βουκολικό δράμα. Το όνομα της Αλίκης μπαίνει πρώτο στις αφίσες και στους τίτλους. Μια μέρα που βρισκόντουσαν σε ένα πούλμαν για να πάνε στα Γιάννενα για κάποια γυρίσματα του είπε περιπαικτικά ”Eίδες? Εσύ πήρες το ”άριστα” στην σχολή, αλλά εγώ είμαι πρώτη στους τίτλους”, Ο Παπαμιχαήλ άλλαξε δέκα χρώματα. ”Φύγε από μπροστά μου, μη σου ρίξω καμιά ανάστροφη!” Ευτυχώς επενέβησαν οι υπόλοιποι συντελεστές και τα πνεύματα ηρέμησαν. Η επόμενη ταινία τους είναι το 1959 με τον τίτλο ”Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο”. Τα χαστούκια που τρώει η Αλίκη, είναι αληθινά. Και αυτά του Παπαμιχαήλ ιδιαίτερα βαριά. Κάποια στιγμή η Αλίκη Βουγιουκλάκη νευρίασε. ”Σε παρακαλώ, για χτύπα πιο ήρεμα μη γίνουμε μαλλιά κουβάρια”. Και ο Παπαμιχαήλ γελούσε.
Το 1960 φτάνουν στην Αντίπαρο για τα γυρίσματα της ”Μανταλένας”. Η Αλίκη έχει ένα σοβαρό ατύχημα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Στη σκηνή που πέφτει αγκαλιά με τον Παπαμιχαήλ στη θάλασσα ανάμεσα στα δύο καίκια, επειδή είχε προηγηθεί καυγάς και κρατούσε κάποια απόσταση από αυτόν χτύπησε το κεφάλι της στην κουπαστή και έπαθε διάσειση για τρεις μέρες. Φυσικά, ο Δημήτρης αμέσως την έπιασε από την μέση και την έβγαλε στη ξηρά. Μετά από το περιστατικό, ήρθαν πιο κοντά και προχώρησαν σε προσωρινή ανακωχή. Σ’αυτό βέβαια βοήθησε και το κλίμα του νησιού. Το 1961, ξεκινούν τα γυρίσματα για την ”Αλίκη στο ναυτικό”. Ήταν ό,τι χειρότερο είχε να θυμάται ο Παπαμιχαήλ στα τόσα χρόνια συνεργασίας τους. Δεν μιλούσαν καθόλου και η αιτία ήταν και πάλι τα ονόματα.
Η Αλίκη με την ταινία ”Μανταλένα” απέσπασε το βραβείο α’ γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Λίγο καιρό μετά, έχουμε την πρώτη μεγάλη επίθεση του Παπαμιχαήλ στην Αλίκη μέσω του τύπου. Η συνέντευξη έχει ως εξής :
”Πέρσι μετάνιωσα που ήρθα στο φεστιβάλ. Δεν μπορούσα να κάνω και διαφορετικά γιατί με ”κουβάλησαν”. Τα βραβεία πέρυσι είχαν διανεμηθεί εκ των προτέρων. Εγώ όταν ήρθα εδώ, γνώριζα τα αποτελέσματα. Όταν μέσα στην κριτική επιτροπή βρίσκεται ο άνθρωπος με τον οποίο έχει δεσμό η Βουγιουκλάκη, είναι δυνατό να πάρει άλλη το βραβείο?
Στην ερώτηση ποια η γνώμη του για την Βουγιουκλάκη, τώρα που σταμάτησε η συνεργασία τους η απάντηση του είναι η εξής
”Είναι μια θαυμάσια κοπέλα με πολλά προσόντα. Το ατύχημα είναι που έγινε σταρ.” Φυσικά η Αλίκη και εκνευρίστηκε και στεναχωρήθηκε με όσα ειπώθηκαν.
Το 1963 συνεργάζονται ξανά για την ταινία ”Χτυποκάρδια στο θρανίο” και είναι ίσως η πρώτη φορά που μπορεί να γεννιέται κάτι μεταξύ τους. Η ταινία γυρίστηκε και σε τουρκική version, με διαφορετικό ηθοποιό στον ρόλο του Παπαμιχαήλ. Και η αλήθεια είναι πως ο Τούρκος συμπρωταγωνιστής την υποδεχόταν κάθε φορά με ένα τριαντάφυλλο ενώ ο Παπαμιχαήλ με βρισιές αν τύχαινε και αργούσε. Κάποια στιγμή, η Αλίκη το επισήμανε αυτό στον Παπαμιχαήλ και εκείνος πήγε να την δει στην θεατρική παράσταση που έπαιζε εκείνη την εποχή και της πρόσφερε ένα τριαντάφυλλο. Παράλληλα, ο Παπαμιχαήλ, είχε μια σύντομη σχέση με κάποια star της Τουρκίας και ήταν η πρώτη φορά που η Αλίκη έπιασε τον εαυτό της να ζηλεύει.
Το 1964 τους γίνεται πρόταση να παίξουν στο θεατρικό έργο ”Κολόμπ” και δέχονται καθώς είναι κάποιος καιρός που τα βλέμματα που ανταλλάσσουν δείχνουν ιδιαίτερη συμπάθεια.
Παράλληλα, κάνουν γυρίσματα για την ”Μοντέρνα Σταχτοπούτα”. Ένα βράδυ, κάνουν μόνοι τους βόλτα στα σοκάκια της Ρώμης και έρχονται πιο κοντά. Την αγκαλιάζει και εκεί καταλαβαίνουν ότι κάτι έχει αρχίσει μεταξύ τους. Στην τελευταία σκηνή του έργου, τη σκηνή του φιλιού, ο σκηνοθέτης φωνάζει ”Stop. Ήτανε τέλειο”. Μα αυτοί δεν τον ακούνε και συνεχίζουν να φιλιούνται για ώρα ακόμα. Στην Αθήνα, στην πρόβα τζενεράλε της ”Κολόμπ” είναι μια σκηνή όπου ο Παπαμιχαήλ κοιτάζει στα μάτια την Αλίκη και της λέει ”Σ’αγαπώ Κολόμπ. Σ’αγαπώ” και τη φιλάει στο στόμα. Ο Παπαμιχαήλ ξεφεύγει από το έργο και την φιλάει κανονικά. Η Αλίκη ταράζεται. Στην πρεμιέρα, λίγο πριν βγουν στην σκηνή, ο Παπαμιχαήλ φοράει ένα δαχτυλίδι στο χέρι της Βουγιουκλάκη. ”Αρραβωνιαστήκαμε.” της ανακοινώνει. Σάστισε. ”Τι είπες? Αρραβωνιαστήκαμε?” ”Φυσικά. Και πιο σιγά μη μας ακούσουν στην πλατεία. Πάμε τώρα” ”Μα, που να πάμε? Στην εκκλησία?” ”Όχι, στην σκηνή” της απαντάει αυτός.
Όταν δημοσιοποιήθηκε η είδηση του αρραβώνα τους, πολλοί υποστήριξαν ότι επρόκειτο για διαφημιστικό κόλπο. Αποφασίζουν να δώσουν μια συνέντευξη τύπου για να διαλύσουν όσα ανακριβή είχαν ειπωθεί εκείνο τον καιρό. Μαζί τους στην συνέντευξη, ο Αλέκος Σακελλάριος. Η συνέντευξη τύπου ξεκινά και η Αλίκη με τον Δημήτρη δηλώνουν κατηγορηματικά πως δεν έδωσαν οι ίδιοι το θέμα στη δημοσιότητα.
Κάποια στιγμή, ο δημοσιογράφος Βραχιολίδης σηκώνεται όρθιος και φωνάζει το όνομα ”Γληνός”. Ο Παπαμιχαήλ ρωτάει τι σχέση έχει αυτό το όνομα με την συζήτηση τους. Ο δημοσιογράφος το ξαναλέει. Τελικά το συμβάν, κατέληξε με ένα χαστούκι του Παπαμιχαήλ στον Βραχιολίδη. Όπως αποδείχθηκε, ο Βραχιολίδης είχε ακούσει το όνομα αυτό από αρχισυντάκτρια λαϊκού περιοδικού της εποχής και υποτίθεται πως αυτός ο Γληνός είχε παντρέψει μυστικά τον Παπαμιχαήλ με την Δέσπω Διαμαντίδου όπου διατηρούσαν για χρόνια δεσμό. Η Αλίκη κατέληξε να κλαίει στην αγκαλιά του Σακελλάριου. Την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες οργίασαν. ”Ο Παπαμιχαήλ επετέθη κατά δημοσιογράφου”. ”Θα γίνει γάμος μετά το συμβάν?” Ο Βραχιολίδης έκανε μήνυση στον Παπαμιχαήλ για τεντυμποισμό, τελικά.
Ο γάμος έγινε στους Δελφούς στις 18 Ιανουαρίου του 1965. Παρευρίσκονταν τόσο διάσημοι όσο και απλοί θαυμαστές του ζευγαριού. Το γλέντι κράτησε μέχρι τα ξημερώματα με τον Δημήτρη να χορεύει βαριά ζεϊμπέκικα και την Αλίκη να τον καμαρώνει. Όμως τη νύχτα του γάμου τους, είχαν το πρώτο τους μεγάλο καυγά, που κατέληξε στο να χαστουκίσει ο Παπαμιχαήλ την Αλίκη. Ωστόσο, η επόμενη ημέρα στο σπίτι τους στην Αθήνα, τους βρίσκει σε πολύ καλές στιγμές, με την Αλίκη να μαγειρεύει για τον σύζυγο της και με τον Παπαμιχαήλ να αστειεύεται και να παριστάνει πως φοβάται για το τι τον περιμένει.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η συζυγική τους ζωή και φυσικά τα καυγαδάκια δεν έλειπαν. Αποτελούσαν όμως ακόμη το αλατοπίπερο στη σχέση τους. Την πρώτη επέτειο του γάμου τους, την πέρασαν μόνοι τους αλλά με πολύ έρωτα. Εκείνος της χάρισε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, ενώ εκείνη έναν πίνακα Έλληνα ζωγράφου. Παράλληλα, έχουν συγκροτήσει θίασο οι δυο τους, έχοντας ανεβάσει κατά πολύ το κασέ τους. Μια προσφορά από το θέατρο ”Ακροπόλ” τους πρόσφερε ημερομίσθιο 12.000 δραχμές στον καθένα. Για να γίνει κατανοητό, ένας ημερήσιος μισθός δεν ξεπερνούσε τις 700 δραχμές.
Ο Δημήτρης θέλει να ανεβάσουν έργα ποιότητας. Και ανεβάζουν δύο. ”Του φτωχού τ’αρνί” και τον ”Πειρασμό” του Ξενόπουλου. Παταγώδης αποτυχία και τα δύο. Ο κόσμος στέλνει το μήνυμα στην Αλίκη πως δεν την θέλει σε σοβαρούς ρόλους. Ο Αλέκος Σακελλάριος γράφει ειδικά για την Αλίκη το ”Η κόρη μου η σοσιαλίστρια”. Θρίαμβος! Στον Δημήτρη δεν αρέσουν αυτά. ”Είναι φτηνοί και εύκολοι ρόλοι. Στη συνείδηση του κόσμου μένεις με μεγάλους ρόλους”. Από αυτό, άρχισαν οι πρώτες διαφωνίες και τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους.
Στα τρία χρόνια που ακολούθησαν, η Αλίκη έμεινε έγκυος κάποιες φορές αλλά πάντα κατέφευγε στην έκτρωση. Πίστευαν και η ίδια και ο Δημήτρης, πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για παιδιά καθώς ήταν στην καλύτερη τους φάση στο θέατρο. Από την άλλη, η Αλίκη ήθελε ένα μωρό, μιας και πίστευε ότι με τον ερχομό του ο Δημήτρης θα έκανε υποχωρήσεις σε πράγματα που είχαν να κάνουν με τα επαγγελματικά τους αλλά και με τον μεγάλο ανταγωνισμό που υπήρχε μεταξύ τους. Εν τέλει αποφάσισαν και οι δύο πως ήθελαν ένα παιδί. Όμως η Αλίκη αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα στο να συλλάβει. Έκανε τάμα στην Παναγία της Τήνου και ύστερα απευθύνθηκε σε έναν από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής, στον Νίκο Παπανικολάου. Εκείνος την υπέβαλε σε κάποια θεραπεία.
Η Αλίκη είχε αναφέρει πως είχε δει σαν όραμα μια μαυροφορεμένη γυναίκα κάποιο βράδυ, την Παναγία όπως κατάλαβε. Εκείνη της είπε πως αυτό που ήθελε θα γινόταν εκείνο το βράδυ. Ο Δημήτρης γύρισε εκείνο το βράδυ από γενική πρόβα, ήταν σκοτωμένος στην κούραση. Η Αλίκη όμως του έλεγε ”Τώρα θα γίνει το παιδί”. Και έκαναν έρωτα εκείνο το βράδυ και με αυτό τον έρωτα η Αλίκη συνέλαβε.
Στα γυρίσματα του ”Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά” κατέφθασε η μεγάλη είδηση στο γιατρό. Η Αλίκη είχε καθυστέρηση. Της είπε να κάνει ένα τεστ. Το έκανε και βγήκε θετικό. Τηλεφώνησε στον γιατρό η αμπιγιέζ της. ”Θετικό, γιατρέ. Κλαίει, γελάει… πάρτε την”. Η Αλίκη ανάμεσα σε λυγμούς και γέλια κατάφερε να του πει ”Ευχαριστώ”. Η εγκυμοσύνη προχωρούσε μαζί με τα γυρίσματα.
Κάποια στιγμή, το κακό συνέβη. Αίμα! Ο γιατρός την βρήκε πνιγμένη στο αίμα στο κρεβάτι του ξενοδοχείου. Ο Δημήτρης τρελός. Οι συμπρωταγωνιστές Παντελής Ζερβός και Άγγελος Αντωνόπουλος ανήσυχοι. Οι συντελεστές αγχωμένοι. Η κατάσταση χειροτέρεψε. Το αίμα συνεχώς γέμιζε σεντόνια. Η κατάσταση οδηγούσε σε απόξεση της μήτρας. Ο Φιλοποίμην Φίνος που λάτρευε την Αλίκη έστειλε την Κάντιλακ του, που τα καθίσματα της γινόντουσαν κρεβάτι για να φτάσει η Αλίκη άνετα στην Αθήνα. Όταν φτάνουν στην Αθήνα ο γιατρός, της συνιστά πλήρη ακινησία. Πράγματι, η Αλίκη έμεινε στο κρεβάτι τους υπόλοιπους μήνες της εγκυμοσύνης της.
4 Ιουνίου 1969 η Αλίκη φέρνει στον κόσμο τον γιο της, γύρω στις τέσσερις το απόγευμα. Η νοσοκόμα βγήκε και ανακοίνωσε στον Δημήτρη πως είναι αγόρι. Εκείνος ρώτησε ανήσυχος αν είναι και η Αλίκη και το παιδί καλά. Η νοσοκόμα τον καθησύχασε. Πήγε στο δωμάτιο, την αγκάλιασε, την φίλησε και της χάρισε ένα ρουμπινένιο δαχτυλίδι. Είχαν συγκινηθεί και οι δύο.
Εκείνη την εποχή, ο Παπαμιχαήλ δίνει στην Αλίκη μαζί με κάτι άλλα χαρτιά, να υπογράψει και μία μεταβίβαση του σπιτιού στο όνομά του, χωρίς να την έχει ενημερώσει εκ των προτέρων. Η Αλίκη του είχε ως τότε τυφλή εμπιστοσύνη δεν τα πρόσεξε και πήγε να τα υπογράψει. Όμως ο Λοχαίτης, ένας ηθοποιός που η Αλίκη είχε πάντα κοντά της, είχε μάθει τι ήταν αυτά τα χαρτιά και την ενημέρωσε. Παράλληλα, της τηλεφώνησε και ο συμβολαιογράφος και τη ρώτησε αν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε υπογράψει. Τότε ξέσπασε μια κόντρα ανάμεσα τους άνευ προηγουμένου.
”Έλα αμέσως στο σπίτι. Χωρίζω! Τα έσπασε όλα ο Δημήτρης.” Στο σπίτι πήγαν πράγματι ο Τόλης, ο αδερφός της Αλίκης, Τάκης, ο Φίνος, ο Δαμασκηνός, ο Μιχαηλίδης αλλά και ο δικηγόρος που τον είχαν ξυπνήσει. Αυτοί αντικρίζουν στο σπίτι μια ατμόσφαιρα πολέμου, με τα πάντα γκρεμισμένα από τον τσακωμό. Κάποια στιγμή η Αλίκη νευριάζει και πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρά τους. Την περιμένουν όλοι, για να συζητήσουν πως θα βγει το διαζύγιο. Η Αλίκη όμως αργεί πολύ. Είχε πάει κιόλας τέσσερις το βράδυ και βρίσκονταν εκεί από τις 11. Ο Τόλης πηγαίνει να δει τι γίνεται. Η Αλίκη ξαφνιάζεται. ”Ακόμα είναι όλοι έξω? Πώς θα γίνει να τους διώξουμε?”. Ο Τόλης της λέει να μην αργήσει, πηγαίνει μέσα και πληροφορεί τους υπόλοιπους ότι έρχεται. Τότε ο Δημήτρης πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα. Περιμένουν μία ώρα περίπου και ανήσυχοι για την ησυχία που επικρατεί, πηγαίνει ο Τόλης στην κρεβατοκάμαρα και τους βρίσκει αγκαλιά να φιλιούνται.
Το 1971 οι φήμες πως χωρίζουν οργιάζουν. Στο μεταξύ, η Αλίκη αγοράζει το δικό της θέατρο, κάτι που κρατά μυστικό από τον Δημήτρη μέχρι την ημέρα των συμβολαίων. Φοβήθηκε, μήπως εξαγριώσει τον Δημήτρη. Στο μεταξύ, οι συχνοί καυγάδες είχαν φθείρει τον Δημήτρη. Είχε αλλάξει. Ξεσπούσε εύκολα, εκνευριζόταν εύκολα, δεν είχε όρεξη για δουλειά, έκλαιγε συχνά. Προσπαθούσαν βέβαια γιατί είχαν δυσκολευτεί να αποκτήσουν το παιδί τους και κανένας τους δεν ήθελε να είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Συχνά, έστελναν τον μικρό, στην μητέρα της Αλίκης για να μη βρίσκεται μπροστά στους έντονους καυγάδες όπου συχνά έπεφτε ακόμη και ξύλο. Ο Δημήτρης είχε αρχίσει να προσβάλλει την Αλίκη και δημόσια ή όταν είχαν καλεσμένους στο σπίτι τους. Το 1972 τα πράγματα είχαν τελειώσει πλέον μεταξύ τους και συνέχισαν να μένουν μαζί περισσότερο λόγω του παιδιού. Η καλλιτεχνική τους συνεργασία λήγει το 1974 με την παράσταση ”Ωραία μου Κυρία”. Μετά βίας παίζουν μαζί πάνω στην σκηνή. Έχει χαθεί κάθε σεβασμός μεταξύ τους. Κάποια στιγμή, εκείνη την εποχή, η Αλίκη είπε στον Δημήτρη μπροστά σε κόσμο ”Δημητράκη κάνεις πολύ τον μάγκα. Δώσε μου εδώ αν μπορείς μια σφαλιάρα που το παίζεις το καλό παιδί.”
Και ο Δημήτρης σε έναν από τους τελευταίους τους μεγάλους καυγάδες, της είχε πει ”Τρέχα να το πεις στις εφημερίδες πως δεν σου φέρομαι καλά. Εμένα θα πιστέψουν. Εμένα που σ’ έβαλα να παίξεις Ανούιγ. Εγώ είμαι άλλωστε το καλό παιδί”. Την τελευταία φορά, μάλωσαν τόσο έντονα ώστε η Αλίκη φοβούμενη μήπως ο Δημήτρης επιτεθεί και στο παιδί, μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε μαζί με τον μικρό. Τηλεφώνησε στον Δημήτρη αργότερα και του είπε να μαζέψει τα πράγματα του και να φύγει.
Το αποκορύφωμα των γεγονότων, ήταν το άδειασμα του εξοχικού τους, που το είχαν αγοράσει μαζί λίγα χρόνια πριν. Στο πάτωμα ήταν γραμμένο με κιμωλία ”Εδώ έζησε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ”. Η Αλίκη έπαθε σοκ. Όταν ύστερα από κάποιες μέρες ξαναπήγε εκεί, είδε πως το οικόπεδο ήταν χωρισμένο με συρματόπλεγμα σαν στρατόπεδο. Εν τέλει αγόρασε και το μερίδιο του Δημήτρη. Το διαζύγιο εκδίδεται επίσημα το ’76 ύστερα από πολλές διαμάχες και για τα περιουσιακά μα και για την επιμέλεια του παιδιού.
Κάπως έτσι τελείωσε ο γάμος. Τελείωσε όμως και ο έρωτας? Στα προσωπικά τους βέβαια προχώρησαν και οι δύο. Μετά από 10 χρόνια συνεργάζονται θεατρικά στο ”Εκπαιδεύοντας την Ρίτα”. Τεράστια επιτυχία και οι δύο τους φαίνεται να περνούν καλά. Στην περιοδεία του έργου, ένα βράδυ ο Δημήτρης θυμώνει καθώς κατηγορεί για την Αλίκη που έπαιρνε όταν ήταν παντρεμένοι περισσότερα χρήματα από αυτόν. Φώναζε πως δεν κάνει παράσταση. Η Αλίκη έκλαιγε. Οι παραγωγοί προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν. Τότε φωνάζει αυτός μέσα στο σκοτάδι, ”Είστε τρελοί που δεν θα κάνω παράσταση. Και παράσταση θα κάνω και θα είμαι καλύτερος απ’ αυτή”. Τον επόμενο χρόνο ξανασυνεργάζονται για τελευταία φορά στη ”Φιλουμένα Μαρτουράνο”.
Φυσικά, ο Δημήτρης επιτέθηκε πολλές φορές τα επόμενα χρόνια στην Αλίκη μέσω του τύπου. Πότε την αποκαλούσε τρελή, πότε έλεγε πως ο γάμος μαζί της ήταν σωστή χούντα. Άλλοτε πάλι, διέλυσε μια τζαμαρία, την ώρα που έτρωγε η Αλίκη σε μια ταβέρνα με φίλους της για τα γενέθλια της. Διέλυσε την τζαμαρία με το αμάξι, βγήκε έξω και της τραγουδούσε ”Μας υποχρέωσες, μας υποχρέωσες, μα δεν μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες…” Κάποια στιγμή, η Αλίκη θυμωμένη από την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά του Δημήτρη, σε ερώτηση δημοσιογράφου, για τις επιθέσεις που δέχεται από τον πρώην σύζυγό της απάντησε με ένα ψυχρό χαμόγελο : ”Δεν ασχολούμαι με πρώην. Μόνο με νυν.”
Μετά τον θάνατο της Αλίκης, ο Δημήτρης έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Ξαφνικά ένιωσε πως έχασε την αντίπαλό του, τον λόγο για να συνεχίσει να δουλεύει, τον ανταγωνιστή του, την ζωή του, όπως θα εξομολογηθεί το 1997 σε κάποιο φίλο του. Και η Αλίκη το 1995 που είχε αρχίσει να κουράζεται προφανώς από την αρρώστια της έλεγε παραπονεμένη πως έναν άντρα αγάπησε μα ήταν πολύ βαρύς, πολύ μάγκας. Λένε πως έλεγε για τον ”κύριο Δημητράκη” όπως τον αποκαλούσε. Δε θα το μάθουμε ποτέ.
Με πληροφορίες από ellinikoskinimatografos.gr
