Η Καλλιθέα πάντα ήταν μια γειτονιά με πολύ κόσμο, όσοι είχαν την ευκαιρία να ζήσουν εκεί ή στις γειτονικές συνοικίες στο παρελθόν, σίγουρα θα έχουν πολλά να θυμούνται.
Εγώ ανήκω σ' αυτούς που έζησα δίπλα της, από την κάτω πλευρά του Ιλισού, τότε που κατεβαίναμε στις κοίτες του για να ψάξουμε τα αντικείμενα που έφερνε το νερό του ποταμού το καλοκαίρι ή να χαζέψουμε στο νερό που ταξίδευε ορμητικά προς την θάλασσα το χειμώνα.
Από τα πιο γραφικά μαγαζιά της πόλης ο Κυρ Νότης στην Χαροκόπου με τα περίφημα σποράκια του. Λίγο πιο πάνω το Κρυστάλ και το παγωτό χωνάκι με κρέμα καϊμάκι και 1 1/2 δραχμή.
Η έκθεση που γινόταν κάθε χρόνο εκεί που αργότερα έγινε το αμαξοστάσιο των τρόλεϊ κοντά στην πλατεία ήταν ένα άλλο συμβάν που έμεινε στην μνήμη μου
Οι αγώνες του Έσπερου στο μικρό γηπεδάκι δεν ήταν κάτι που συγκινούσε μόνο τους φίλους του μπάσκετ.
Για κάθε ένα από τους δεκάδες κινηματογράφους υπάρχει και μία ανάμνηση, Ετουάλ, Τροπικάλ, Μαργαρίτα, Κρυστάλ, Καλυψώ, Παλλάδιον ήταν αυτοί που πήγαινα πιο συχνά.
Έξω από την πόρτα της οικοκυρικής σχολής είχε ένα μικρό γηπεδάκι όπου παίζαμε μπάλα, λογικά θα ήταν ένα απλά ξέφωτο που στην μνήμη μου φαντάζει μεγαλύτερο.
Μπάλα παίζαμε και δίπλα στον Ιλισό εκεί περίπου που τώρα είναι ο σταθμός του Ταύρου.
Πολλές αναμνήσεις που μπορείτε να συμπληρώσετε εσείς που μένατε πιο πολλά χρόνια από μένα.
Κώστας Ζουγρής
