Ο Κάρλος Σαντάνα θεωρείται από τους πιο χαρακτηριστικούς κιθαρίστες με εντελώς δικό του, άμεσα αναγνωρίσιμο ήχο. Μερικά στοιχεία που τον ξεχωρίζουν:
Τόνος (tone)
-
Ζεστός, “τραγουδιστός” ήχος με sustain που θυμίζει ανθρώπινη φωνή.
-
Συχνά χρησιμοποιεί μεσαίες συχνότητες και ελάχιστο distortion, ώστε κάθε νότα να ακούγεται καθαρά.
Υφολογικό μείγμα
-
Συνδυάζει ροκ με λάτιν, blues, αφρικανικά και τζαζ στοιχεία.
-
Ρυθμική βάση με κρουστά και λάτιν χρώμα που δίνει την αίσθηση «χορευτικού» ροκ.
Φρασεολογία
-
Παίζει με έντονη αίσθηση μελωδίας· πολλές φορές οι σόλο γραμμές του είναι σαν θεματικές μελωδίες τραγουδιού.
-
Προτιμά αργές, εκφραστικές φράσεις αντί για τεχνική επίδειξη.
Ο Κάρλος Σαντάνα είναι μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της σύγχρονης μουσικής, ένας κιθαρίστας που κατάφερε να δημιουργήσει έναν εντελώς προσωπικό ήχο και να επηρεάσει γενιές μουσικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η πορεία του ξεκινά στη δεκαετία του 1950 στο Μεξικό, όπου γεννήθηκε το 1947 στην πόλη Αουτλάν. Μεγάλωσε όμως κυρίως στην Τιχουάνα, μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσικές παραδόσεις. Ο πατέρας του ήταν βιολιστής σε mariachi και η μουσική ήταν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς του. Η κιθάρα τον κέρδισε από μικρή ηλικία και αρχικά έπαιζε κομμάτια mariachi πριν στραφεί στο blues, έχοντας επιρροές από καλλιτέχνες όπως ο B.B. King και ο John Lee Hooker.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 η οικογένειά του μετακομίζει στο Σαν Φρανσίσκο, μια πόλη που εκείνη την περίοδο έβρισκε τον εαυτό της στο κέντρο μιας τεράστιας πολιτιστικής και μουσικής έκρηξης. Εκεί, μέσα στο κλίμα της ψυχεδέλειας, της τζαζ και του πειραματισμού, ο Σαντάνα σχηματίζει το συγκρότημα Santana Blues Band, το οποίο σύντομα μετονομάζεται απλώς σε Santana. Η μουσική τους ήταν κάτι τελείως νέο: ένα εκρηκτικό μίγμα ροκ, λάτιν κρουστών, blues κιθάρας και αυτοσχεδιαστικών στοιχείων. Το συγκρότημα άρχισε να ξεχωρίζει στις τοπικές σκηνές και σύντομα κέρδισε την προσοχή της μουσικής βιομηχανίας.
Το μεγάλο ορόσημο έρχεται το 1969, όταν οι Santana εμφανίζονται στο φεστιβάλ του Woodstock. Η ενέργεια, ο ρυθμός και η κιθάρα του Σαντάνα εντυπωσίασαν το κοινό και καθιέρωσαν το γκρουπ ως μια νέα δύναμη στο ροκ. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο ομώνυμος δίσκος “Santana”, ακολουθούμενος από τα “Abraxas” (1970) και “Santana III” (1971). Οι δίσκοι αυτοί περιέχουν κομμάτια που σήμερα θεωρούνται κλασικά, όπως “Black Magic Woman”, “Oye Como Va” και “Samba Pa Ti”. Στα έργα αυτά διαμορφώνεται ο χαρακτηριστικός ήχος του Σαντάνα: μελωδική κιθάρα με έντονο συναίσθημα, πλούσια λάτιν ενορχήστρωση και ένας ρυθμός που συνδυάζει τον ροκ παλμό με την αφροκουβανέζικη παράδοση.
Κατά τη δεκαετία του 1970, ο Σαντάνα εξερευνά νέες κατευθύνσεις στη μουσική του. Ενσωματώνει στοιχεία τζαζ και συνεργάζεται με μουσικούς όπως ο Τζον ΜακΛάφλιν, ενώ επηρεάζεται από πνευματικές αναζητήσεις που τον οδηγούν σε πιο σύνθετες και πειραματικές συνθέσεις. Παρότι αυτά τα έργα δεν είχαν πάντα την εμπορική απήχηση των πρώτων δίσκων, θεωρούνται σημαντικά για την εξέλιξη του ύφους του.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, ο Σαντάνα παρέμεινε ενεργός, κυκλοφόρησε πολλούς δίσκους και συνέχισε τις συναυλίες, διατηρώντας πάντοτε το προσωπικό του ύφος. Το 1998 έγινε δεκτός στο Rock and Roll Hall of Fame, επιβεβαιώνοντας τη σημασία του στη μουσική ιστορία.
Το 1999 έρχεται μια εντυπωσιακή αναγέννηση της καριέρας του μέσω του άλμπουμ “Supernatural”. Ο δίσκος περιλάμβανε συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως ο Rob Thomas και ο Eric Clapton και γνώρισε τεράστια παγκόσμια επιτυχία, χαρίζοντας στον Σαντάνα πολλά βραβεία Grammy. Το “Smooth” έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια της δεκαετίας, επαναφέροντας τον κιθαρίστα με τρόπο θριαμβευτικό στο επίκεντρο της ποπ κουλτούρας.
Έκτοτε, ο Σαντάνα συνέχισε να κυκλοφορεί μουσική, να συνεργάζεται με νέους και παλιούς καλλιτέχνες, και να περιοδεύει ασταμάτητα. Παρά την πάροδο των δεκαετιών, ο ήχος του παραμένει απαράμιλλος και άμεσα αναγνωρίσιμος. Η κιθάρα του δεν βασίζεται στην τεχνική επίδειξη, αλλά στη μελωδικότητα και στο συναίσθημα, κάτι που τον καθιστά μοναδικό.
Η πορεία του Κάρλος Σαντάνα είναι μια διαδρομή αναζήτησης, πειραματισμού και πίστης στη δύναμη της μουσικής. Από τα φτωχικά mariachi του Μεξικού μέχρι τα στάδια του κόσμου, παραμένει ένας καλλιτέχνης που δεν σταμάτησε ποτέ να εξελίσσεται χωρίς να χάσει την ουσία του: έναν κιθαρίστα με ήχο τόσο προσωπικό, που αρκούν λίγες νότες για να τον αναγνωρίσει κανείς.
