Billy Joel, o Elton John της Αμερικής
Ο Billy Joel αποκαλείται συχνά «ο Elton John της Αμερικής», γιατί υπάρχουν αρκετές ομοιότητες ανάμεσά τους:
-
Και οι δύο είναι πιανίστες-τραγουδιστές (pianomen), με τεράστια επιρροή στην ποπ και ροκ μουσική από τη δεκαετία του ’70 και μετά.
-
Έχουν γράψει χιτ που συνδυάζουν μελωδία, θεατρικότητα και έντονο προσωπικό ύφος — «Piano Man» και «Your Song» είναι σχεδόν “δίδυμα” τραγούδια σε πνεύμα.
-
Και οι δύο είναι showmen στις ζωντανές εμφανίσεις τους.
-
Επίσης, έχουν υπάρξει στενοί φίλοι και συνεργάτες, κάνοντας μαζί περιοδείες (οι περίφημες Face to Face Tours) όπου έπαιζαν πιάνο πλάι πλάι.
Η κύρια διαφορά είναι ότι ο Billy Joel είναι πιο “Αμερικάνος” στη θεματολογία του — μιλά για τη Νέα Υόρκη, τη μεσαία τάξη, τα αμερικανικά όνειρα — ενώ ο Elton John έχει πιο βρετανικό, glam και διεθνές ύφος.
O Billy Joel είναι πιο “Αμερικάνος” στη θεματολογία του από τον Elton john
αυτό είναι ίσως το πιο καθοριστικό σημείο που διαφοροποιεί τον Billy Joel από τον Elton John, παρότι και οι δύο κινούνται στον ίδιο «χώρο» του piano rock.
Ο Billy Joel είναι βαθιά ριζωμένος στην αμερικανική εμπειρία. Τα τραγούδια του είναι γεμάτα ρεαλιστικούς χαρακτήρες και τοπία — εργάτες, μικροαστοί, μπάρμεν, όνειρα και απογοητεύσεις της μεσαίας τάξης.
Παραδείγματα:
-
“Piano Man” – μια τοιχογραφία της ζωής σε ένα μπαρ της Νέας Υόρκης.
-
“Allentown” – για την παρακμή της βιομηχανικής Αμερικής.
-
“New York State of Mind” – ερωτική επιστολή στην πόλη του.
-
“The Downeaster ‘Alexa’” – για τους ψαράδες του Λονγκ Άιλαντ.
Ο Elton John, αντίθετα, έχει πιο βρετανικό και “θεατρικό” προσανατολισμό. Οι στίχοι του Bernie Taupin είναι συχνά αλληγορικοί, ρομαντικοί ή αφηρημένοι, και η θεματολογία του Elton είναι πιο παγκόσμια: αγάπη, φήμη, προσωπική ταυτότητα, αυτοέκφραση.
Παραδείγματα:
-
“Rocket Man” – υπαρξιακή μοναξιά μέσα από sci-fi εικόνα.
-
“Goodbye Yellow Brick Road” – απόδραση από τη δόξα και το ψεύτικο.
-
“Candle in the Wind” – σχόλιο για τη διασημότητα και την απώλεια.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Billy Joel είναι ο χρονικογράφος της καθημερινής Αμερικής, ενώ ο Elton John είναι ο μυθιστοριογράφος της ποπ φαντασίας.
Billy Joel είναι ο χρονικογράφος της καθημερινής Αμερικής
Ο Billy Joel λειτουργεί σχεδόν σαν λαϊκός χρονικογράφος της αμερικανικής ζωής του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Μέσα από τη μουσική του μπορείς να «διαβάσεις» την ιστορία, τα ήθη και τα όνειρα της Αμερικής των απλών ανθρώπων.
Ο Billy Joel ως χρονικογράφος της καθημερινότητας:
-
Ρεαλισμός και κοινωνική παρατήρηση:
Στο “Allentown” μιλά για την παρακμή της βιομηχανικής τάξης. Είναι σχεδόν ντοκουμέντο μιας εποχής μετά τον μεταπολεμικό θρίαμβο, όταν οι εργάτες χάνουν τη δουλειά και το νόημα. -
Αστική ζωή και ταυτότητα:
Το “Scenes from an Italian Restaurant” είναι σαν μικρή νουβέλα — δύο παλιοί φίλοι που θυμούνται μια παλιά αγάπη, ένα πορτρέτο αμερικανικού προαστίου με αληθινούς, ελαττωματικούς χαρακτήρες. -
Αμερικανικά τοπία και συναισθηματική γεωγραφία:
“New York State of Mind” ή “Miami 2017 (Seen the Lights Go Out on Broadway)” συνδυάζουν προσωπικό συναίσθημα με το συλλογικό τοπίο — ο Joel γράφει για τη χώρα του όπως ο Springsteen για το Νιου Τζέρσεϊ ή ο Steinbeck για την Καλιφόρνια. -
Μικρές ζωές με καθολικό βάθος:
Στο “The Stranger” ή το “Movin’ Out (Anthony’s Song)” μιλά για την επιθυμία του μέσου Αμερικανού να ξεφύγει, να γίνει κάτι παραπάνω, να βρει την αξία του έξω από τις κοινωνικές νόρμες.
Ουσιαστικά, ο Billy Joel γράφει τραγούδια-διηγήματα· κάθε κομμάτι είναι ένα μικρό κεφάλαιο της αμερικανικής καθημερινότητας.
Είναι αυτό που κάνει τη μουσική του τόσο διαχρονική: δεν είναι απλώς ποπ, είναι πολιτισμική αφήγηση.
