Wishbone Ash δεν ήταν από τα μεγάλα γκρουπ, όμως τους αγαπούν ακόμα σε χώρες όπως η Ελλάδα
Oι Wishbone Ash μπορεί να μην έγιναν ποτέ “κολοσσοί” όπως οι Led Zeppelin ή οι Deep Purple, όμως έχουν διαχρονική αξία και ένα πολύ πιστό κοινό, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το μελωδικό hard rock και το progressive στοιχείο τους βρήκαν πρόσφορο έδαφος.
Ο ήχος τους, με τις δίδυμες κιθάρες (twin guitars), επηρέασε τεράστια συγκροτήματα που ήρθαν μετά — από τους Thin Lizzy και Iron Maiden μέχρι νεότερους κιθαρίστες. Άλμπουμ όπως το Argus (1972) θεωρούνται πια κλασικά, με έναν συνδυασμό ροκ, φολκ και ψυχεδέλειας που έχει μια “αγγλική” ποιητικότητα.
Στην Ελλάδα ειδικά, υπήρξε πάντα μια ρομαντική εκτίμηση για τέτοιες μπάντες: μουσικοί με ήθος, όχι “δήθεν”, και με κομμάτια που μιλούν στην καρδιά. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα, όταν παίζουν live, γεμίζουν μικρά venues με κόσμο που ξέρει κάθε σόλο απέξω. 🎸
Wishbone Ash: Οι ευγενείς του βρετανικού ροκ και η ελληνική αγάπη
Οι Wishbone Ash γεννήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στο Τόρκι της Αγγλίας, από τους Andy Powell, Ted Turner, Martin Turner και Steve Upton. Από την αρχή ξεχώρισαν για τον πρωτοποριακό ήχο των δίδυμων κιθαρών, μια ιδέα που έμελλε να επηρεάσει βαθιά την εξέλιξη του ροκ και του heavy metal.
Το 1972 κυκλοφόρησαν το θρυλικό Argus, ένα άλμπουμ-σταθμό όπου το μελωδικό hard rock συναντά τη βρετανική φολκ και το progressive στοιχείο. Τραγούδια όπως The King Will Come, Throw Down the Sword και Warrior έμειναν κλασικά — όχι μόνο για τα riff, αλλά και για τη συναισθηματική ένταση και τη θεματολογία τους.
Παρότι δεν έγιναν ποτέ παγκόσμιο φαινόμενο, οι Wishbone Ash κράτησαν κάτι πολύτιμο: αυθεντικότητα. Δεν κυνηγούσαν τη μόδα, παρέμειναν πιστοί στη μουσική τους ταυτότητα, και αυτό τους χάρισε μια μακροχρόνια σχέση με τους πραγματικούς ροκάδες.
Η σχέση με την Ελλάδα
Στην Ελλάδα, οι Wishbone Ash απέκτησαν σχεδόν λατρευτικό κοινό. Από τα ’70s και μετά, οι δίσκοι τους κυκλοφορούσαν σε συλλεκτικές εκδόσεις, ενώ τα κομμάτια τους έπαιζαν συχνά στα ραδιόφωνα και στα “ροκάδικα” μπαρ.
Το ελληνικό κοινό εκτίμησε τη μελωδία, την τεχνική και την αίσθηση ευγένειας που εξέπεμπαν. Δεν ήταν συγκρότημα που προκαλούσε — ήταν συγκρότημα που συγκινούσε. Κάθε φορά που επισκέπτονταν την Ελλάδα για συναυλία, το κοινό ανταποκρινόταν με ενθουσιασμό, σαν να υποδέχεται παλιούς φίλους.
Ακόμα και σήμερα, οι Wishbone Ash έχουν σταθερό πυρήνα οπαδών στη χώρα μας, από παλιούς ροκάδες μέχρι νεότερους μουσικόφιλους που ανακαλύπτουν το Argus μέσα από το βινύλιο των γονιών τους.
