Γάζα, ένα γιατί που δεν έχει απάντηση
«Γάζα, ένα γιατί που δεν έχει απάντηση»— Εμπεριέχει την απελπισία και το αδιέξοδο ενός τόπου που έχει γίνει σύμβολο πόνου και αδικίας.
Μακάρι να τελειώσει εδώ ο εφιάλτης που άρχισε πριν από 2 χρόνια και πλήγωσε όλη την ανθρωπότητα.
Γάζα, ένα γιατί που δεν έχει απάντηση
Υπάρχουν τόποι που κουβαλούν τη σιωπή της ανθρωπότητας.
Η Γάζα είναι ένας από αυτούς.
Ένα κομμάτι γης που, όσο μικρό κι αν μοιάζει στον χάρτη, χωρά μέσα του όλο το βάρος της ανθρώπινης αποτυχίας — την αδυναμία μας να ζήσουμε μαζί χωρίς να καταστρέφουμε ο ένας τον άλλον.
Κάθε μέρα εκεί γεννιούνται παιδιά που μαθαίνουν πρώτα τον ήχο των βομβών πριν προφέρουν τις πρώτες τους λέξεις.
Κάθε βράδυ, οι μητέρες κοιμίζουν τα όνειρα των παιδιών τους με ψίθυρους ελπίδας που μοιάζουν περισσότερο με προσευχές.
Κι εμείς, από μακριά, παρακολουθούμε τις εικόνες να περνούν από τις οθόνες μας — μέχρι να συνηθίσουμε κι αυτό.
Να συνηθίσουμε τον πόνο, να συνηθίσουμε το αίμα.
Να πιστέψουμε ότι έτσι ήταν πάντα.
Κι όμως, τίποτα δεν είναι «έτσι».
Κάθε βόμβα που πέφτει, κάθε παιδί που χάνεται, κάθε σιωπή που επιβάλλεται είναι μια κραυγή που ρωτάει «γιατί;».
Ένα γιατί που δεν παίρνει απάντηση, γιατί δεν υπάρχει λογική που να μπορεί να δικαιολογήσει το ανείπωτο.
Δεν υπάρχει Θεός, ούτε Ιστορία, ούτε Δίκαιο που να μπορεί να σταθεί μπροστά σε μάτια παιδιών που κοιτούν τον ουρανό και βλέπουν μόνο φωτιά.
Η Γάζα δεν είναι μόνο ένας τόπος.
Είναι καθρέφτης.
Μας δείχνει ποιοι είμαστε — ή, μάλλον, ποιοι έχουμε γίνει.
Κι όσο αυτό το γιατί μένει αναπάντητο, τόσο θα μεγαλώνει μέσα μας η ευθύνη να το κάνουμε φωνή, να μην το αφήσουμε να σβήσει στη λήθη των ειδήσεων.
Γιατί κάποτε, ίσως, η ανθρωπότητα να μπορέσει να κοιτάξει αυτόν τον καθρέφτη χωρίς ντροπή.
Ίσως τότε, η Γάζα να πάψει να είναι ένα γιατί χωρίς απάντηση
