Από το 1965 μέχρι σήμερα πάνε 60 χρόνια. Όσα χρόνια μετράει και η δική μας η φιλία. Στα 25 του ήταν τότε ο Αλέξης, λίγους μήνες μικρότερος εγώ. Όμως εγώ δούλευα ήδη στο ΕΙΡ από το 1960. Στο ραδιόφωνο, τηλεόραση ακόμα δεν υπήρχε. Θα ξεκινούσε τότε που ήρθε στην παρέα μας ο Αλέξης. Μόλις είχε γυρίσει από την Αμερική και ως μεταφραστή τον είχανε προσλάβει.
Γρήγορα όμως πέρασε πίσω απ’ το μικρόφωνο, πλoυτίζοντας με την ωραία του φωνή πλήθος ντοκυμανταίρ. Το σκέφτηκε πολύ πριν αποφασίσει να στηθεί κι ο ίδιος μπρος στην κάμερα. Όταν έγινε κι αυτό, φάνηκε πως ήταν σοφή η επιλογή. Όπως το μικρόφωνο, έτσι και η κάμερα τον αγάπησε πολύ. Το ίδιο βέβαια κι εμείς οι θαυμαστές του.
Με τον Αλέξη δεν τα λέμε τώρα μόνο στο τηλέφωνο. αλλά κι από κοντά στη γειτονιά μου κάθε φορά που έρχεται όλος κέφι και φρεσκάδα να με δεί. Στην τελευταία μας συνάντησηση, το δίδυμο Κωστάλας/Παπαστεφάνου έγινε τρίδυμο με την παρουσία τού σκηνοθέτη Κώστα Αυγέρη, φίλου ακριβού και συνεργάτη μου πολύτιμου στα αξέχαστα χρόνια που έφτιαχνα εκπομπές για την τηλεόραση. Ο Κώστας έβγαλε και τη φωτογραφία που ανέβασε στην σελίδα του ο Αλέξης. Δεν είμαστε λίγο σαν μαφιόζοι;
