Γιατί ο Ritchie Blackmore αρέσει σε μικρούς και μεγάλους
Ο Ritchie Blackmore αρέσει σε μικρούς και μεγάλους για αρκετούς λόγους – τόσο μουσικούς όσο και προσωπικούς. Είναι από εκείνες τις μουσικές φιγούρες που κατάφεραν να γεφυρώσουν γενιές, με τρόπο σχεδόν... μαγικό. Ας δούμε μερικά βασικά στοιχεία που εξηγούν γιατί παραμένει τόσο αγαπητός:
Ο Blackmore είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς κιθαρίστες όλων των εποχών. Το στυλ του συνδυάζει:
Κλασική μουσική (επηρεασμένος από Μπαχ και Παγανίνι),
Blues και rock,
Μελωδικότητα αλλά και τεχνική δεξιοτεχνία.
Αυτό το πάντρεμα του κλασικού με το ροκ έχει απήχηση τόσο στους παλιούς (που αγαπούν το progressive rock και το 70s ύφος), όσο και στους νέους μουσικούς που ψάχνουν "σοβαρούς" κιθαρίστες.
2. Δημιούργησε ύμνους
Αν σκεφτείς κομμάτια όπως:
Smoke on the Water
Child in Time
Highway Star
Stargazer
Man on the Silver Mountain
…έχει γράψει μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα riffs στην ιστορία της ροκ. Ακόμη κι ένα παιδί που μόλις ξεκινάει κιθάρα, πιθανότατα θα μάθει πρώτα το "Smoke on the Water".
3. Έχει «παραμυθένια» αύρα
Με το συγκρότημά του Blackmore’s Night, συνδύασε μεσαιωνικά, folk και renaissance στοιχεία με ρομαντισμό και ατμόσφαιρα εποχής. Αυτό τραβάει και κοινό που δεν είναι καν απαραίτητα φαν του hard rock.
Ειδικά μικρότερα παιδιά ή άνθρωποι που αγαπούν φαντασία, ιππότες, μεσαιωνικά φεστιβάλ κλπ., βρίσκουν κάτι μαγικό σε αυτή τη φάση του.
4. Έχει μυστήριο και χαρακτήρα
Ο Blackmore δεν είναι «εύκολος» χαρακτήρας – είναι μυστικοπαθής, ιδιόρρυθμος, με χιούμορ αλλά και ιδιοτροπίες. Αυτό τον κάνει ενδιαφέροντα και θρύλο, όχι απλώς "καλό κιθαρίστα".
Δεν προσπάθησε ποτέ να είναι εμπορικός, πράγμα που τον κάνει να μοιάζει γνήσιος.
5. Κληρονομιά και επιρροή
Μουσικοί όλων των ηλικιών και ειδών – από metal μέχρι κλασικό rock – παραδέχονται την επιρροή του. Αυτό σημαίνει πως το όνομά του περνάει από γενιά σε γενιά.
Συμπέρασμα:
Ο Ritchie Blackmore δεν είναι απλώς ένας εξαιρετικός κιθαρίστας· είναι μια ζωντανή γέφυρα ανάμεσα στο ροκ, το φολκ, το μεσαιωνικό, και το ηλεκτρικό μέλλον. Και αυτό, τον κρατά διαχρονικά αγαπητό — από τα παιδιά που μαθαίνουν τις πρώτες νότες μέχρι τους παππούδες που τον άκουσαν live στα 70s.
