Κλείνοντας σήμερα μια ακόμα καταπληκτική μουσική εβδομάδα …
θα σταθώ στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκπομπή επικαιρότητας και την αναφορά σου στις φετινές υποψηφιότητες των πολύ σημαντικών βρετανικών βραβείων Mercury.
Το ξεκίνημα της εκπομπής με τον θρυλικό και πάντα ζωντανό στη μνήμη μου αγαπημένο David Bowie να ερμηνεύει το από το 1995 αλλά και τόσο επίκαιρο σήμερα τραγούδι “I’m afraid of Americans”, έδωσε μια συγκλονιστική χροιά στα σημερινά πολιτικά δρώμενα της Αμερικής και ήταν πραγματικά ένα σημαδιακό κομμάτι για όλα όσα συμβαίνουν.
Άκουσα με πολλή προσοχή και έντονο ενδιαφέρον όλα όσα ανέφερες γύρω από τα βρετανικά ετήσια μουσικά βραβεία Mercury τα οποία έχουν ξεκινήσει από το 1992 και δίνονται για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας.
Η επισήμανση σου ότι τα βραβεία αυτά είναι απρόβλεπτα και ότι υπάρχει μια ισορροπία στις υποψηφιότητες μεταξύ σπουδαίων μουσικών γκρουπ ή τραγουδοποιών και άλλων λιγότερων γνωστών, αλλά εξ ίσου καλών, ενώ παράλληλα προσεγγίζουν διαφορετικά είδη μουσικής, αποτελεί πράγματι μια ουσιαστική διαφορά σε σχέση με τα πιο στημένα βραβεία Oscar και Grammy έτσι όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα, τα οποία όπως όλοι μας γνωρίζουμε έχουν χάσει σ ένα μεγάλο βαθμό την παλιά τους αίγλη και αξιοπιστία. Επίσης ανέφερες σωστά, ότι τα βραβεία αυτά είναι μια πρόταση και δεν ανταποκρίνονται απαραίτητα στα καλύτερα.
Απο τους 12 υποψήφιους καλλιτέχνες για τα φετινά Mercury Awards τα οποία θα γίνουν τον επόμενο μήνα, προλάβαμε ν ακούσουμε στην εκπομπή σου τους 10 … και τα περισσότερα κομμάτια κατά τη δική μου άποψη και εκτίμηση ήταν εξαιρετικά. Αν θα είχα τη δυνατότητα να ψηφίσω, θα ήμουν κυρίως μεταξύ τριών εντελώς διαφορετικών μουσικών καλλιτεχνών και ειδών . Πρώτο θα ψήφιζα το καινούργιο άλμπουμ ”More” των αγαπημένων μου και χρόνια τώρα καταξιωμένων Pulp. Το τραγούδι τους που ακούστηκε στην εκπομπή “Grown ups” είναι απ τα πολύ ξεχωριστά και αγαπημένα του νέου τους άλμπουμ. Και δίκαια βέβαια ήταν υποψήφιοι ξανά δύο φορές στο παρελθόν για το Mercury Award, όπου την δεύτερη φορά το 1995 είχαν κερδίσει με το 5ο τότε άλμπουμ τους “Different Class”.
Δεύτερο θα ψηφιζα τον εξαιρετικό πιανίστα της Jazz Joe Web, μιας και να θυμίσω πως η Jazz μουσική αποτελεί ένα απ τα κύρια είδη μουσικής που ακούω τα τελευταία χρόνια … και Τρίτο θα επέλεγα τον καταπληκτικό για την ηλικία του Martin Carthy ο οποίος στα 84 χρόνια του, όχι μόνο μεγαλουργεί στο χώρο του παραδοσιακού φολκ και ερμηνεύει εξαιρετικά τα κομμάτια του νεου αυτού άλμπουμ του με την υπέροχη και αναλλοίωτη φωνή του, αλλά και οι Βρετανοί κριτικοί είναι αξιέπαινοι που ξέρουν να αναγνωρίζουν στη σημερινή εποχή τους πραγματικούς μουσικούς καλλιτέχνες ανεξαρτήτως ηλικίας και είδους και να τους προωθούν ανάλογα. Ηταν πραγματικά ιδιαίτερα συγκινητικό! Και βέβαια να πω πως ξαφνιάστηκα και ενθουσιάστηκα ταυτόχρονα, όταν έμαθα πως το “Scarborough Fair” το οποίο έχω ακούσει μόνο απ την υπέροχη φωνή του Paul Simon, είναι δημιούργημα του Martin Carthy, ο οποίος ενέπνευσε τόσο τον Simon, όσο και τον Dylan. Πόσα πράγματα αλήθεια συνεχίζω να μαθαίνω Γιάννη απ τις θαυμάσιες εκπομπές σου ! Απίστευτο!
Τέλος, δεν θα ήθελα ν αφήσω πίσω αφενός τους Fontaines D.C. , οι οποίοι είναι εξ ίσου εξαιρετικοί και επιτυχημένοι και κάλλιστα θα άξιζαν κι αυτοί το βραβείο για το πολύ καλό στούντιο άλμπουμ τους “Romance”, αφετέρου τον Jacob Allan, τον οποίο δεν γνώριζα, αλλά ήταν τόσο μαγευτικός στην ερμηνεία του όπως τον άκουσα! Σαν από μια άλλη εποχή! Θα ήταν ευχής έργο να μπορεί να εκτιμηθεί ένας τέτοιος ήχος, μια τόσο γλυκιά μελωδία απο τους νέους αυτής της γενιάς ! Ηταν υπέροχος πραγματικά!
Ευχαριστούμε Γιάννη για όλα αυτά τα εξαιρετικά που συνεχίζεις να μας παρουσιάζεις! Να πω ακόμα πώς η εβδομάδα αυτή ήταν συγκλονιστική με τη συνέχεια του αφιερώματος στο progressive. Εχω ξεκινήσει να γράφω άλλο κείμενο με τις εντυπώσεις μου και τα σχόλια μου για τις 3 τελευταίες εκπομπές αυτης της εβδομάδας, αλλά πίστεψε με … δεν είναι καθόλου εύκολο να το ολοκληρώσω. Είναι τόσο υψηλό το επίπεδο αυτής της μουσικής και των καλλιτεχνών, που τα σχόλια μου θα μοιάζουν πολύ φτωχά. Ωστόσο θέλω πολύ να το τελειώσω και ευελπιστώ να τα καταφέρω και να το στείλω σύντομα.
Μαρία Μενδρινού
