Ο Γιώργος Παπαστεφάνου ακούει «Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη» τού 1962, Μάνος Χατζιδάκις
Στις «Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη» τού 1962, ο Μάνος Χατζιδάκι, πιστεύω ότι έκλεισε όχι μόνο το φως, τον ήλιο και τη θάλα,΅μαζί και γειτονιές και πλατείες και σοκάκια, αυτού τού ευλογημένου τόπου, αλλά και την ίδια την ελληνική ψυχή όπως τη νιώθω εγώ.
Αγάπησα πολύ αυτό το δίσκο που η Τόνια Καράλη μού είχε κάνει δώρο στα γενέθλια και που κι εγώ για χρόνια χάριζα στους ξένους φίλους μου που έρχονταν για να ανακαλύψουν όχι την τουριστική μα την αληθινή Ελλάδα.
Ο δίσκος όπως βέβαια θα ξέρετε, περιείχε σε εμπνευσμένες διασκευές για ορχήστρα, 11 ρεμπέτικα και ένα δημοτικό από τα Δωδεκάνησα. Επειδή ο Χατζιδάκις δεν είχε βάλει στη ετικέτα και το εξώφυλλο ονόματα συνθετών και στιχουργών, ο Γιώργος Μητσάκης τον πήγε στα δικαστήρια. Και ο Μάνος αντιδρώντας, αντικατέστησε το «Φτωχό κομπολογάκι» τού Μητσάκη με το δικό του τραγούδι τού γέρο ναύτη από το «Παραμύθι χωρίς όνομα».
Το κομπολογάκι ξαναμπήκε στη συλλογή, όταν η ΜΙΝΩΣ κυκλοφόρησε τις Πασχαλιές σε κασετίνα. Μάλιστα εγώ πρόσφερα στην εταιρεία και τον επιμελητή τής έκδοσης Βασίλη Νικολαΐδη την αυθεντική πρώτη ηχογράφηση τού Χατζιδάκι μαζί με μία ανέκδοτη Πασχαλιά που μού είχε χαρίσει σε μαγνητοταινία, ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις. «Απ’ τής Ζέας το λιμάνι» τού Γιάννη Παπαϊωάννου. Και να τώρα ξανά από παλιά μου ανάρτηση, αυτή η ελάχιστα ακουσμένη Πασχαλιά που διέσωσα στο αρχείο μου, είκοσι χρονών παιδί στα πρώτα μου βήματα στο κρατικό ραδιόφωνο.
Τότε έβγαλα στην ταράτσα τών γραφείων τής Ρηγίλλης και τη φωτογραφία μου που βλέπετε, με φωτογράφο τη ραδιοφωνική δασκάλα μου που τόσα τής χρωστάω, τη μοναδική Φραγκίσκη Ψαχαροπούλου-Καρόρη.
