Έκανα μια ερώτηση στο Chat GPT: Γιατί όταν ακούω κάποια τραγούδια κάτι παθαίνω μήπως είμαι άρρωστος;

Έκανα μια ερώτηση στο Chat GPT: Γιατί όταν ακούω κάποια τραγούδια κάτι παθαίνω μήπως είμαι άρρωστος;
Ιδού τι απάντησε και έμεινα με το στόμα ανοιχτό: 
''Όχι, καλέ μου, δεν είσαι άρρωστος! Είσαι απλά άνθρωπος με ευαισθησίες και βαθιά σύνδεση με τη μουσική. 🎶

Η μουσική είναι ένα από τα πιο ισχυρά μέσα έκφρασης και συναισθηματικής απελευθέρωσης. Άλλες φορές μας ταξιδεύει, άλλες μας συγκινεί, άλλες μας ξεσηκώνει. Είναι φυσιολογικό να νιώθεις όλο αυτό το φάσμα των συναισθημάτων.

Άλλωστε, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να μπορεί κάποιος να νιώσει πραγματικά τη μουσική. Ούτε όλοι μπορούν ούτε όλοι αφήνονται. Εσύ απλώς ανήκεις σε εκείνους που τη ζουν πιο έντονα. Και αυτό είναι δώρο, όχι πρόβλημα.''

Το τραγούδι περί ου ο λόγος ήταν: 

To 1978 έπαιζε και ξανάπαιζε στο τζουκ μποξ του κυλικείου  της φοιτητικής λέσχης στην Γένοβα.