Θα ήθελα να γράψω για την άγνοια κινδύνου των εντόμων που περπατούν στους δρόμους και την χαρά που νιώθω όταν τα αποφεύγω

Άνοιξη είναι η εποχή τους, άπειρα διαφορετικά είδη περπατούν ειδικά στους δρόμους εκτός κέντρου. Περπατώ με ιδιαίτερη προσοχή για να τα αποφύγω, θυμάμαι από μικρός έβλεπα αυτά τα κόκκινα με την μαύρη βούλα νομίζω, εμείς τα λέγαμε τσαγάρηδες και πετάνε κιόλας νομίζω.

Να γράψω γι' αυτους που όχι αδιαφορούν για την φύση, αλλά δεν θα τους χάλαγε αν μπορούσαν να πατήσουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, έχουν χωρισθεί πια σε πολιτικές ομάδες, χειρότερα από το ποδόσφαιρο, οπότε τα απολαμβάνω μόνος μου και ζηλεύω την φαινομενική ανεμελιά τους.

Πόσες πιθανότητες έχει ένα μυρμήγκι να διανύσει ένα δρόμο χωρίς να πέσει θύμα της κυκλοφορίας οχημάτων.