Άκουσα σήμερα την πολύ ενδιαφέρουσα, όπως κάθε φορά βέβαια, εκπομπή επικαιρότητας, με την υπέροχη εισαγωγή της νέας δημιουργίας του Carlos Santana, αλλά θα σχολιάσω κάποια άλλη στιγμή περισσότερο , μιας και τώρα έχουν προτεραιότητα οι γυναίκες της επικεφαλίδας, τις οποίες ήθελα να στείλω εδώ και λίγες μέρες όπως είχα αναφέρει, αλλά οι διάφορες ενασχολήσεις μου τις άφησαν για λίγο πίσω.
Ξεκινώντας λοιπόν, να πω οτι και για τις δύο αυτές γυναίκες έχω μια πολύ όμορφη μουσική ανάμνηση! Έχουν δε κάτι κοινό μεταξύ τους, το οποίο όμως για μένα δεν ισχύει. Το κοινό είναι ότι και οι δύο έχουν παραμείνει ιδιαίτερα δημοφιλείς στους φιλους της μουσικής από τότε έως και σήμερα από ΕΝΑ αντίστοιχα - εξαιρετικό όντως- τραγούδι τους, το οποίο σηματοδότησε την καριέρα της κάθε μιας. Ωστόσο για μένα υπάρχει πλούσιο μουσικό ρεπερτόριο μέσα στα χρόνια της μουσικής διαδρομής και των δύο.
Θα σχολιάσω πρώτα για την Αμερικανίδα τραγουδίστρια/τραγουδοποιό Martha Davis, η οποία ξεκίνησε με τους “The Motels” δυναμικά την καριέρα της στον χώρο της New wave και Alternative Rock μουσικής αλλά και ως σόλο παράλληλα με πολλές επιτυχίες και έντονη ενεργή μουσική παρουσία από το 1975 περίπου μέχρι και σήμερα.
Το έντονα επιδραστικό κομμάτι της το οποίο ακούγεται τουλάχιστον στους εδώ ραδιοφωνικούς σταθμούς της Βοστώνης μέχρι και σήμερα
“ Suddenly last Summer”, έχει πράγματι κατι που ξεχωρίζει. Αμέσως μετά βέβαια και το άλλο της κομμάτι “Only the Lonely” ήταν και παραμένει μια εξ ίσου μεγάλη επιτυχία, ωστόσο το “Suddenly Last Sumner” είχε το προβάδισμα και συνεχίζει.
Το υπέροχο με την Martha Davis και τους Motels είναι τα πολύ καινοτομικά εικαστικά εξώφυλλα των άλμπουμ τους (στέλνω τρία πιο κάτω σε φωτό που με είχαν εντυπωσιάσει). Οσο για τις μουσικές της δημιουργίες ως τραγουδίστρια και τραγουδοποιός κατ εμέ οι περισσότερες ηταν εξαιρετικές. Εκτός απ τις δυο αυτές γνώριμες επιτυχίες της , μου άρεσαν ιδιαίτερα τα τραγούδια “Cries and whispers” (1996), “Change my mind” σε blue jazz genre, “MR Grey”, “Total Control”, “Danger”, όπως και η πολύ δυνατή διασκευή του “Take my breath away” του Giorgio Moroder που είχαν ερμηνεύσει αρχικά οι Berlin, αλλά και πολλά άλλα ακόμα.
Επίσης μια δική μου παρατήρηση, (δεν το έχω ψάξει) είναι ότι οι τίτλοι κάποιων τραγουδιών της, όπως το “Suddenly last summer” ή το
“ Cries and Whispers”, μοιάζει να είναι εμπνευσμένοι από τις καταπληκτικές ομότιτλες ταινίες (χωρίς ωστόσο να έχουν κάποια σχέση μ αυτές) του Tennessee Williams και του Ingmar Bergman αντίστοιχα.
Εδω στέλνω τα 3 εξώφυλλα των άλμπουμ τους που με είχαν εντυπωσιάσει.
Συνεχίζοντας τώρα κάποια σχόλια για την Καναδέζα Alannah Myles, την οποία αν θυμάμαι καλά την εχεις παρουσιάσει στο αφιέρωμα για τις Γυναικες που Αγαπήσαμε, αλλά κάπως σύντομα προς το τέλος μιας εκπομπής σου, να πω πως η τεράστια και βραβευμένη επιτυχία της “Black Velvet” που ακούγεται πολύ μέχρι και σήμερα απ τους ραδιοφωνικούς σταθμούς τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού, δεν θεωρώ πώς είναι η μοναδική και την αδικεί κατά κάποιο τρόπο, όσον αφορά πολλές άλλες υπέροχες μουσικές της δημιουργίες. Το άλμπουμ της πχ. “A-lan-nah “ περιέχει μεταξύ άλλων, το θαυμάσια ερμηνευμένο “Everybody’s breaking up” (1995) σε Jazz, blues genre, αλλά και το “Break silence” όπως και το “Dark Side of Me”. Και δεν είναι μόνο αυτό το άλμπουμ της. Ειναι και άλλα , στα οποία υπάρχουν πολλά σημαντικά κομμάτια. Οπως το “Still got this thing for you”, “Lover of mine”, “Can’t stand the rain” “Tumbleweed or a rolling stone” ή και το “Alibi”, το οποίο είναι αυτό αν δεν κάνω λαθος που παρουσίασες, το οποίο έχει ερμηνεύσει μόνη της αλλά και μαζί με την Χαρις Αλεξιου (Δι ευχών). Ωραιο κομμάτι!
Πολλούς Χαιρετισμούς,
Μαρία Mενδρινού
