Ο θρυλικός μουσικός δεν είναι και ο πλέον εύκολος επάνω στο σανίδι
Τα live των Jethro Tull είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Από το 2000 κι έπειτα το συγκρότημα του Ian Anderson μας έχει επισκεφτεί αρκετές φορές, ενώ νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από το live στο Θέατρο Βράχων. Εκεί, με τις καρέκλες σε ακριβή στοίχιση, δόθηκε η οδηγία του να βγουν οι φωτογραφίες του κοινού, μονάχα προς το τέλος της συναυλίας. Γίνεται κατανοητό πως ο Anderson δεν είναι και ο πλέον εύκολος frontman επάνω στο συναυλιακό σανίδι. Σε πρόσφατη συνομιλία με το Classic Album Review, ο σπουδαίος μουσικός είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Θέλω να είμαι απαλλαγμένος από το να νιώθω ότι πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να συμμορφωθώ με τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις άλλων ανθρώπων. Και όσο πιο απαιτητικό είναι ένα κοινό, παρεμπιπτόντως, τόσο λιγότερο το απολαμβάνω».
«Θα μπορούσα να πω για τη Βραζιλία, για παράδειγμα, όπου το κοινό πιστεύει ότι είναι εντάξει να σφυρίζει, να φωνάζει και να ξανάφωνάζει τα ονόματα των τραγουδιών που θέλουν να ακούσουν. Το βρίσκω απίστευτα αγενές και πραγματικά δεν το απολαμβάνω. Δεν μιλάω για κάθε συναυλία που έχω κάνει στη Βραζιλία, αλλά το συνάντησα μερικές φορές πέρυσι όταν ήμουν σε περιοδεία στη χώρα, και έτσι είναι. Υπάρχουν άλλα εθνικά στερεότυπα, όπου οι άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι. Θα το συναντήσετε μερικές φορές στις ΗΠΑ, όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι εντάξει να φωνάζουν και να σφυρίζουν. Δεν είναι εντάξει».
«Προσπαθώ να επικεντρωθώ στο να παίζω μερικές φορές αρκετά δύσκολη μουσική και δεν μου αρέσει να παρεμβαίνει κάποιος. Μου αρέσει να έχω την ευελιξία για να μπορώ να το κάνω αυτό».
«Αν λοιπόνβ το κοινό έχει σκοπό να σας χειραγωγήσει με κάποιο τρόπο ή να επηρεάσει τον τρόπο παιχνιδιού σας, αυτό δεν είναι καλό».
