Barclay James Harvest: Οι "Moody Blues των φτωχών" ή πολλά παραπάνω; (HighwayStar Stories)
Πως μια κριτική στον τύπο ενέπνευσε τη μεγάλη επιτυχία των Barclay James Harvest
Οι Barclay James Harvest ήταν ανέκαθεν μια ξεχωριστή περίπτωση συγκροτήματος. Με τον καλογυαλισμένο ήχο τους, κάπου ανάμεσα στην ψυχεδέλεια, το folk rock και το progressive, η μπάντα από το Όλνταμ πορεύτηκε μέσα στα 70s με σημαντικούς δίσκους, χτίζοντας ένα σχετικά μικρό αλλά φανατικό κοινό. Το όνομα τους αποτελούσε συνδυασμό της τράπεζας Barclay, της "Σοδειάς" που ανέμεναν ζώντας σε φάρμα της εξοχής, και ενός James ο οποίος είχε αναλάβει για λίγο τα φωνητικά. Τον πρώτο καιρό θα βρεθούν μέχρι και στην ίδια σκηνή με τους Pink Floyd, όταν ακόμα ο Syd Barrett ήταν στις τάξεις τους. Από τη δισκογραφία τους ξεχωρίζει ίσως το πέμπτο album "Everyone Is Everybody Else", κυρίως γιατί περιέχει το τουλάχιστον συγκλονιστικό "Child of the Universe".
Όπως γίνεται όμως σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από τους φανατικούς φίλους οι καλλιτέχνες αποκτούν και φανατικούς εχθρούς. Ή τουλάχιστον αυτούς που θα τους δουν αφ'υψηλού. Όπως ο συντάκτης του περιοδικού Sounds ο οποίος θα είναι το λιγότερο κυνικός:
"Οι Barclay James Harvest είναι οι Moody Blues των φτωχών"
Η απάντηση των BJH
Τα μέλη των Barclay James Harvest προφανώς εξοργίστηκαν. Το σχόλιο ήταν σκληρό, αλλά και άδικο καθώς οι Harvest είχαν σίγουρα διαφορές στον ήχο τους. Ο τότε πληκτράς του σχήματος, Woolly Wolstenholme, θα θυμηθεί χαρακτηριστικά:
"Το χειρότερο με αυτό τον τύπο είναι πως κατέκρινες τους οπαδούς μας. Το να μιλάει για εμάς πάει κι έρχεται αλλά το να προσβάλλει τους ανθρώπους που αγόραζαν τους δίσκους και έρχονταν στις συναυλίες μας, ε πάει πολύ. Έκτοτε σταματήσαμε να μιλάμε στον μουσικό τύπο του Ηνωμένου Βασιλείου". Ο δε ηγέτης του γκρουπ John Lees ανέλαβε αμέσως δράση. Εκείνο το βράδυ έγραψε το μεγαλύτερο μέρος ενός πασίγνωστου τραγουδιού, το οποίο θα ξεκινούσε ως απάντηση στην κατηγορία του δημοσιογράφου. Και τι καλύτερο όνομα από το "Poor Man's Moody Blues". Συνέθεσε το τραγούδι έχοντας στο μυαλό το κλασικό "Nights in White Satin" του συγκροτήματος που κατηγορήθηκε ότι αποτελούσε κόπια. Ωστόσο, η παρόρμηση της στιγμής δε φάνηκε μελλοντικά να βοηθά ιδιαίτερα τους Barclay James Harvest.
Η περίοδος μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού
"Μακάρι να μην το έγραφα ποτέ. Με στοιχειώνει από τότε. Οι Έλληνες το χρησιμοποιούν για τον πρώτο χορό στους γάμους! Πως γίνεται αυτό, ιδέα δεν έχω.", θα πει ο John Lees αργότερα. Αλλά αυτό θα είναι μονάχα ένα από τα προβλήματα που θα προέκυπταν με την κυκλοφορία του τραγουδιού, καθώς κάποια στιγμή ήρθε και η συνάντηση με τον Justin Hayward, τον ηγέτη των "αυθεντικών" Moody Blues.
O John Lees συνάντησε τον Hayward μαζί με το έτερο μέλος των Barclay James Harvest, Les Holroyd. Ο Justin Hayward δήλωσε δυσαρεστημένος από το τραγούδι, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο είδος προσβολής προς τους Moody Blues στους στίχους. Αλλά η συνύπαρξη των λέξεων "Poor" και "Moody Blues" στον τίτλο, ήταν αρκετή για να δυσαρεστήσει τον μουσικό. Μέχρι και σήμερα, πολύς κόσμος θεωρεί ότι μπορεί να τραγουδήσει το "Nights in White Satin" επάνω στη μελωδία του "Poor Man's Moody Blues", κάτι που όμως δεν ισχύει.
To "Poor Man's Moody Blues" ήταν το τελευταίο μεγάλο "hit" των BJH. Μέχρι τα τέλη των 70s, διατήρησαν την τεράστια οπαδική βάση τους στη Γερμανία, όπου και έπαιζαν μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Οι γερμανικές πωλήσεις του album "Gone to Earth" ξεπέρασαν τις 250.000. Σήμερα, όπως γίνεται με πλήθος επιτυχημένων συγκροτημάτων του παρελθόντος, υπάρχουν οι "John Lees' Barclay James Harvest" και οι "Barclay James Harvest featuring Les Holroyd". Η δισκογραφία του σχήματος μέχρι το "Gone to Earth" του 1977, αξίζει με το παραπάνω την προσοχή των μουσικόφιλων.
All the nights that I've missed you
All the nights without end
All the times that I've called you
Only needing a friend
Now your eyes shine with beauty
That I missed long ago
Guess the truth is I love you
I can't say any more
'Cause I need you
Yes I want you
Yes I love you
