Αυτοί οι οποίοι επικρίνουν συνήθως τον Διονύση Σαββόπουλο είναι κατά κανόνα γεννημένοι μετά την εμφάνιση του στα μέσα της δεκετίας του '60, όμως μεγάλωσαν και ενηλικιώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 τότε που το ΠΑΣΟΚ δημιουργούσε χιλιάδες αγανακτησμένους Τσε με την παρότρυνση του Αμερικανοθρεμένου και κολλητού των Αμερικανών Ανδρέα ο οποιος με μαεστρία χειριζόταν τα αισθήματα των μόνιμα επαναστατημένων Ελλήνων που πάσχουν από στέρηση πολεμικών αναταραχών όπως στα υπόλοιπα Βαλκάνια, και έτσι ασχολείται συχνά με τον εμφύλιο σαν να ήταν χθες.
Με αφορμή την παρουσίαση του νέου του βιβλίου αυτοβιογραφία έρριξαν το συνηθισμένο δηλητήριο τους λες και αυτό θα αλλάξει την ιστορία της μουσικής.
Η αριστερά της παρακμής τα έχει πια καλά μόνο με υποθέσεις που αφορούν νεκρούς και στις οποίες προσπαθούν να πείσουν ότι είναι αποκλειστική ευθύνη της δεξιάς, αγνοούν βέβαια τους νεκρούς οι οποίοι οι ενδείξεις είναι σε βάρος της παράταξης τους γεγονός που τελικά αποβαίνει εις βάρος τους γιατί ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος.
Εντελώς άσχετοι ταυτίζουν τον Σαββόπουλο με τον Μητσοτάκη αντί να αξιοποιήσουν την προσφορά του. η οποία δεν είναι βέβαια υπέρ της δεξιάς, προτιμούν τον Ραφαηλιδη που ήθελε να τον βλέπουν τα παιδιά του όταν έκανε σεξ με την γυναίκα του, τόσο προοδευτικός.
Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι ανώνυμοι στο διαδίκτυο, ρίχνουν την δόση τους από δηλητήριο και ύστερα χαζογελάνε με τους φίλους τους κάνοντας πως δεν βλέπουν την δεξιά που γιγαντώνεται σε όλο τον πλανήτη. Μαραζμός.
