Ο τεράστιος  Quincy Jones έφυγε απ'τη ζωή αλλά έμεινε μαζί μας όλο το πολυδιάστατο και αριστουργηματικό μουσικό του δημιούργημα

Της Μαρίας Μενδρινού

Ο τεράστιος  Quincy Jones έφυγε απ'τη ζωή πριν μια εβδομάδα  πλήρης ημερών,  ωστόσο έμεινε μαζί μας όλο το πολυδιάστατο και αριστουργηματικό μουσικό του δημιούργημα, όπως άλλωστε συμβαίνει  με όλες τις σπουδαίες μορφές  της μουσικής,  της τέχνης, του πολιτισμού και των γραμμάτων, οι οποίοι έφυγαν απ'τη ζωή, αλλά άφησαν πίσω τους αναλλοίωτο στο χρόνο το  πολιτιστικό και πνευματικό τους έργο. 

Οι περισσότεροι από εμάς τον γνωρίζαμε τον Quincy Jones ως υπερταλαντούχο συνθέτη, μουσικό παραγωγό, τρομπετίστα της Jazz,  ενορχηστρωτή,   ωστόσο ίσως  δεν είχαμε συνειδητοποιήσει οτι μέσα στα  70 σχεδόν χρόνια της πολυδιάστατης μουσικής του καριέρας είχε συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα  ονόματα της παγκόσμιας  μουσικής σκηνής και είχε κατορθώσει να μεγαλουργήσει μέσα σε τόσα διαφορετικά είδη μουσικής. 

Όλη αυτή τη διαφωτιστική ενημέρωση γι αυτόν  τον σπουδαίο καλλιτέχνη,  την χρωστάμε για μια ακόμα φορά στον μοναδικό Γιάννη Πετρίδη! Και τι δεν ακούσαμε μέσα απ το εξαιρετικό  αφιέρωμα των 4 ωριαίων  εκπομπών που ετοίμασε! Συμπεριέλαβε τα πιο  χαρακτηριστικά και  αντιπροσωπευτικά  μουσικά επιτεύγματα του Quincy Jones είτε μέσα από δικές του συνθέσεις  είτε μέσα από καταπληκτικές διασκευές διαχρονικών αριστουργημάτων, είτε μέσα από σπουδαίες παραγωγές του και φυσικά αναφέρθηκε και στις φοβερές συνθέσεις του  soundtracks σπουδαίων κινηματογραφικών ταινιών. 

Αυτό που δεν γνώριζα εγώ  προσωπικά είναι ότι διέθετε  το σπάνιο ταλέντο της συνεργασίας του με τους πιο εμβληματικούς μουσικούς, τραγουδοποιούς  και καλλιτέχνες παντός είδους μουσικής και κάθε μουσικού χώρου,  καθώς και αυτής της καταπληκτικής  προσαρμογής του  σ όλες τις δεκαετίες με τα διαφορετικά μουσικά ακούσματα. Από την τζαζ του 50 μέχρι την hip hop του σήμερα. Ήταν ένας χαμαιλέων της μουσικής! 

Ακούσαμε μαγευτικές ερμηνείες και διασκευές του εμβληματικών συνθέσεων,  όπως  το “Misty” από την 
Sarah Vaughan, μια πραγματικά  φοβερή διασκευή αυτού του υπέροχου τζαζ κομματιού, την Dayna Washington στο μοναδικό, πολυαγαπημένο μου και διαχρονικό “Mad about a boy”,  όπως και το  “Caravan” του Duke Ellington  από την ίδιαν, τον Ray Charles σε μια θαυμάσια διασκευή του 1962 του πρωτότυπου τραγουδιού  του 1950 “One Mint  Julep”, όπως και το υπέροχο κομμάτι “In the Heat of the night” από την ομότιτλη  ταινία του 1967.

Επίσης ακούσαμε εκτελέσεις των πιο σπουδαίων κομματιών  του Frank Sinatra όπως μεταξύ άλλων το “Come Fly with me” στο οποίο  ήταν ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, την Lesley Gore στο δημοφιλέστατο και διαχρονικό κομμάτι “It’s my party” του 1963  στο οποίο ήταν παραγωγός, καθώς και την Amy Winehouse στο ίδιο κομμάτι, αλλά και το εξαιρετικό “You don’t know me” από την Lesley Gore πάλι, απ τους πιο φεμινιστικούς ύμνους εκείνων των χρόνων, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Γιάννης. Και πολλά άλλα γνωστά ονόματα εμβληματικών ερμηνευτών με τους οποίους συνεργάστηκε ο Quincy Jones, οπως Ella Fitzgerald, Miles Daves, Michael Jackson κ.α. 

Επίσης ακούσαμε και μια καταπληκτική εκτέλεση απ την ορχήστρα του Quincy Jones, του  θαυμάσιου ορατόριου του “ Messiah” του Handel. 

Για το τέλος αυτού του κειμένου μου, άφησα  το πιο σημαντικό για μένα κομμάτι που με σημάδεψε, διότι δεν το θυμόμουν και αφορά τρία  ονόματα των δικών μας τεράστιων και διεθνώς αναγνωρισμένων μουσικών  καλλιτεχνών,  τους οποίους δεν θα ήταν δυνατόν αυτός ο ευφυής πολυτάλαντος δημιουργός ν άφηνε έξω! Τη  Νάνα Μούσχουρη, απ τις καλύτερες συνεργασίες  του όπως είχε ο ίδιος δηλώσει, η οποία ερμήνευσε υπέροχα το “Love me or leave me “ σύνθεση  του 1928,  τον Μάνο Χατζηδάκι, με το διεθνώς αναγνωρισμένο αριστούργημα  του “Το χαμόγελο της Τζοκόντα”,  το οποίο ηχογραφεί  το 1965 και τη διεύθυνση παραγωγής την είχε ο Quincy Jones, καθώς και τη συνεργασία του με τον τεράστιο Βαγγέλη (Παπαθανασίου).   Αλλά και τον Μίμη Πλέσσα είχε εκθειάσει, τον όποιον  είχε γνωρίσει στο Παρίσι. 

Ήταν ένα συναρπαστικό αφιέρωμα που με καθήλωσε ακούγοντας το και δεύτερη φορά και  βέβαια να πως πως για μένα, η πρώτη του εποχή της τζαζ με όλους εκείνους τους γίγαντες της μουσικής με τους οποίους συνεργάστηκε, ήταν και αυτή που με γοήτευσε περισσότερο , καθότι είμαι λάτρης αυτού του διαχρονικού είδους μουσικής, όπως επανειλημμένα έχω δηλώσει.