Βλέπω τα πιτσιρίκια σκυμμένα με το βλέμμα στραμμένο σαν αποχαυνωμένα στο κινητό τους ή το laptop των γονιών τους και πραγματικά ανησυχώ για το μέλλον τους γιατί δεν αξιοποιούν το διαδίκτυο για να διευρύνουν τις γνώσεις τους, αλλά για να ανακαλύψουν τους Ασιάτες γιουτιούμπερς όπως τους αποκαλούν, που μεταγλωττισμένη από Έλληνες προσπαθούν να αλώσουν την σκέψη τους με ανάλαφρες χαζομάρες διανθισμένες με δήθεν έξυπνες ατάκες που αγγίζουν τα όρια του απαγορευμένου.
Η μουσική για τα σημερινά παιδιά, σε αντίθεση με αυτά που είχαν γεννηθεί στον περασμένο αιώνα, είναι κάτι το εντελώς άγνωστο.
Ακόμα και αυτά που είναι λίγο μεγαλύτερα και ακούνε χιπ χοπ, είναι ζήτημα αν ξέρουν να σου αναφέρουν 2-3 ονόματα, μιλάμε για μία απελπιστική κατάσταση με την οποία δεν ασχολούνται οι πολιτικοί, αλλά και οι δημοσιογράφοι οι οποίοι πάντα γράφουν για τους καθιερωμένους, μεγάλους σε ηλικία οι οποίοι είναι αδύνατον να προσελκύσουν τους πιτσιρικάδες, κάτι τέτοιο θα ήταν ίσως και παράλογο.
Η μουσική υπάρχει, είναι ζωντανή, παίζει σε όλο τον πλανήτη, εδώ όλοι, μικροί και μεγάλοι παίζουν το παιχνίδι της πολιτικής και ευτυχώς και τον σπορ τα οποία δεν έχουν απαξιωθεί όπως η μουσική.
Προσπαθήστε να φέρετε τα παιδιά σας κοντά στην μουσική, κερδισμένα θα βγουν, όπως κι εσείς.