Ποτέ τα Ελληνόπουλα δεν ήταν ιδιαίτερα φανατισμένα με την μουσική, πόσο μάλλον τώρα που η μουσική στην χώρα μας δεν έχει ισχυρούς κράχτες που θα προκαλέσουν τα παιδιά να ασχοληθούν.
Έτσι ακούνε μόνο χιπ χοπ, δεν ξέρουν παρά ελάχιστους καλλιτέχνες και από αυτό το είδος και γεμίζουν τον χρόνο τους συνήθως μαθαίνοντας πολεμικές τέχνες.
Στα κορίτσια, τα οποίο, όπως πάντα είναι πιο ξύπνια αν συγκρίνουμε ίδιες ηλικίες τουλάχιστον μέχρι τα 24 περίπου, η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη, δεν είναι τυχαία η παγκόσμια παρουσία γυναικών στην μουσική, ελάχιστα είναι τα αγόρια που γίνονται πια σταρ.
Όλα θα μπορούσαν να βελτιωθούν από την εκπαίδευση στα σχολεία, όμως οι πολιτικοί μας έχουν άλλα στο μυαλό τους, οι περισσότεροι είναι κοντά σ' αυτό χαρακτηρίζαμε μικροί σαν μπουζούκι.
Η κατάσταση δεν είναι τόσο δραματικά άσχημη έξω, αλλά εδώ γίνεται όλο και χειρότερη. Συνδικαλιστές στην μουσική, δήθεν προοδευτικότητα, προσπάθεια προσκόλλησης .στην πολιτική για οικονομικό κέρδος, δυστυχώς όπως κάνουν στα πάντα οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά στην μουσική όσοι έχουν την δυνατότητα αρμέγουν το κράτος, από όλα τα κόμματα, όλοι τρώνε και η μουσική πεθαίνει.
Αυτοί που διδάσκουν μουσική αμείβονται λιγότερο από τις καθαρίστριες.
