“Οι μουσικές αντιφάσεις στην σύγχρονη μουσική των ΗΠΑ - Mainstream vs subculture”

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε ολους! 

Ίσως να σας φανεί κάπως σκληρό αυτό το κείμενο μου, αλλά βαθειά μέσα μου επικρατεί αυτή η διαπίστωση, έστω κι αν πολλοί μπορεί να με αμφισβητήσουν. Μ αρέσει ωστόσο να μιλάω ανοιχτά και να λέω τη γνώμη μου. 

Ορμώμενη απ όσα συμβαίνουν τα  τελευταία χρόνια στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας , όπου ο πυρήνας της και η κατευθυντήρια δύναμη είναι οι ΗΠΑ, θέλησα να γράψω λίγα λόγια και να εκφέρω την άποψη μου 

Ξεκινώντας γενικά και χωρίς στην πραγματικότητα να θέλω να καινοτομήσω, θα πω κάτι που νομίζω πως συμβαίνει σ αυτή τη χώρα  και όλοι λίγο πολύ το αντιλαμβανόμαστε. Το αμερικάνικο σύστημα  έχει  χρόνια τώρα καθιερώσει ένα ιδιαίτερα μεθοδευμένο και έξυπνο τρόπο προώθησης όχι μόνο της μουσικής αλλά οποιουδήποτε αλλού τομέα ώστε να αφοπλίζει την μάζα. Αυτό που καλλιεργείται   περισσότερο, επηρεάζει, υπνωτίζει, ή αφομοιώνει είναι  η mainstream - συντηρητική- καθοδήγηση αφού το πλατύ κοινό αυτής της χώρας αποδέχεται και «υπακούει» ή «υποτάσσεται»  σ αυτήν. Κι αυτή ουσιαστικά θεωρώ πως  είναι η  βασική κουλτούρα της Αμερικής.

Σε οποιοδήποτε επίπεδο, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, πολιτιστικό, πολιτικό. Μ αυτον τον τρόπο μεγαλώνει ο λαος αυτος και ετσι αναπτύσσεται…  και δυσκολα αφυπνίζεται από αλλα πιο επαναστατικά ή πιο φιλελεύθερα μοντέλα, όσο κι αν οι περισσοτεροι έχουμε την εντύπωση πως αυτή η χώρα εκφράζει την έννοια της απόλυτης ατομικής και κοινωνικης  ελευθερίας. Η κοινωνική ελευθερία  φαινομενικά  υφίσταται, αλλά  είναι υποκριτική, αφού πίσω απ αυτήν  αφενός είναι ριζωμένος  ο πουριτανισμός, αφετέρου είναι εξαπλωμένη  μια ασύδοτη καταστροφική και εγκληματική ελευθερία την οποια προσωπικά θεωρώ ελευθερία της κοινωνικης ισοπέδωσης. Η αληθινή πνευματική αφύπνιση συμβαινει μονο σε πολυ μικρες ευφυεις ομάδες και μικρα κοινωνικά στρώματα και ποσοστά αυτής της αμερικανικης κοινωνίας και στην πραγματικοτητα επικρατει σε ορισμένες ανεπτυγμένες πολιτειες της ανατολικής και δυτικής ακτής των ΗΠΑ, ενω οι μεσοδυτικές πολιτειες είναι βυθισμένες στο σκοτάδι της άγνοιας και της τυφλής υποταγής στα στερεότυπα του συστήματος.

Αν έχει διαβάσει κάποιος ή ενδιαφέρεται να διαβάσει κάποια απ τα καταπληκτικά άρθρα και βιβλια της ευφυούς και ταλαντούχας συγγραφεα  Σωτης Τριαντάφυλλου που αναφέρονται σε σχετικά θέματα , θα μπορεσει να καταλάβει αρκετά  καλά πως δουλευει το σύστημα στην Αμερική διότι η ίδια έχει ζησει στις ΗΠΑ και έχει μελετήσει σε βαθος την κουλτούρα της, την ιστορία της και τις πολιτικοκοινωνικές και πολιτισμικές της πτυχές. Εγώ δεν ειμαι ειδήμων και δεν ειδικεύομαι σε καποιον συγκεκριμενο τομέα, απλως εκφέρω την άποψη μου μέσα από τις εμπειριες μου ζωντας αρκετά χρόνια σ αυτή τη χώρα. 

Η εξαθλίωση των κοινωνικών στρωμάτων παντού πια… αλλά ιδιαίτερα σ αυτή  τη  χώρα, επιτρέπει ακόμα πιο εύκολα στα mainstream ρεύματα να επικρατούν και να κυριαρχούν σε κάθε επίπεδο κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, εικαστικό ή μουσικό . 

Ερχόμενη λοιπόν τώρα στο συγκεκριμένο θέμα του χώρου της μουσικης, θα αναφερθώ στα δυο εκ διαμετρου αντιθετα και αντιφατικά σύμβολα που επικρατούν αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ και λανσάρονται παγκοσμιως. 

Απ τη μια, η  ανώδυνη γλυκια  ποπ φυσιογνωμία της  Taylor Swift, με την τέλεια λαμπερή εμφάνιση της show woman, η οποία αντικατοπτρίζει την ποπ κουλτούρα της αμερικανικής νεολαίας, και η οποία (Taylor) όσο κι αν είναι ταλαντούχα, έξυπνη, και διαθέτει τα τέλεια προσόντα γι αυτό που αρέσει στην  μέση mainstream Aμερικανίδα , ώστε να προωθηθεί ανάλογα , εμείς οι απέναντι … στην Ελλάδα κυρίως, αλλά σίγουρα όχι μόνο, που έχουμε δει και εκτιμήσει διαφορετικά την μουσικη  και έχουμε γνωρίσει τις ρίζες της, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να την αποθεώσουμε, ακόμα κι αν την αναγνωρίσουμε σαν μια σημαντική καλλιτέχνιδα στο είδος της.

Αυτή αγκαλιάζει το μεγάλο σύνολο της αμερικανικής νεολαίας που εντάσσεται σ αυτόν τον mainstream χώρο χωρίς να ταράσσει την ισορροπία του κοινού νου των νέων.. και φυσικά το streaming είναι ο τι πρέπει για να την στηρίξει και να την απογειώσει παγκοσμίως. Το συστημα την προωθεί,  ουσα βέβαια ταλαντούχα, ωστε να δημιουργησει ένα ακόμα ίνδαλμα αυτης της γενιας οπως αρέσει να δημιουργει  ινδάλματα ανα δεκαετίες που να καθορίζουν την ιστορια της μουσικης τους και το streaming βοηθα εξαιρετικά σ αυτή τη διαδικασία! Αυτό ακριβώς συζητάμε η ακούμε καθημερινά ιδιαίτερα απ την εκπομπή αυτή του Γιάννη .   

Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα συμβολα της υποκουλτούρας κατα τη γνώμη μου παντα ομως εδώ, των Drake και Lamar. Μπορεί μουσικά να μην ειναι δίκαιο  να την χαρακτηρίσω υποκουλτούρα, αλλά στιχουργικά σίγουρα. Στην περίπτωση αυτή το κοινό τους, τους θεοποιεί γιατί  γίνονται ένα μ αυτους. Στον κόσμο αρέσει το gossiping.., και λατρεύουν ν ακούν για τις προσωπικές τους ιστορίες,   διαφορές και συγκρούσεις  ή τα ξεφτυλίσματα.

Άλλωστε όταν ενα μεγαλο μερος της ίδιας της εξουσίας  αυτης της χώρας έχει χάσει καθε αξια ηθικής,  αυτοσεβασμού και σεβασμού προς τον πολίτη , τι παράδειγμα θα του δώσει ωστε να μην στραφεί κι αυτός στους εκφοβισμούς, στις βρισιές ή την εγκληματικότητα… 
Και ολοι οι άλλοι … οι μικρότεροι εξαιρετικοί  καλλιτέχνες  με υπέροχες μουσικές ερμηνείες και φωνές,  που έχουν να δώσουν πολλά και εκφράζουν σημαντικές  απόψεις τους μέσα απ τους στίχους τους, απλώς επιπλέουν! Ω τι κόσμος μπαμπά!! 

Καλό πρωινό Δευτέρας, 
 

Μαρία Μενδρινού