Ο καταραμένος Οκτώβριος του 1997, τα Βραχώδη Όρη και η κληρονομιά του Denver
Ένα “Sunshine on my Shoulders” που γράφτηκε κατά τη διαμονή του στη Minesota και στην εξοχή, αρχικά για τις “αρετές της αγάπης” κατά τον ίδιο και αργότερα ως κάτι που με το οποίο όλος ο κόσμος μπορούσε να ταυτιστεί. Ένα “Annie’s song”, γραμμένο για την πρώτη σύζυγο του Annie Martell Denver μετά την επανένωση τους, τραγούδι που εμπνεύστηκε στο Άσπεν του Κολοράντο όπου πήγε για σκι και επί τόπου παράτησε τις διακοπές του για να γυρίσει σπίτι να το συνθέσει. Ένα “Rocky Mountain High” που γράφτηκε για την αγάπη του προς την πολιτεία του Colorado και που του πήρε εννιά μήνες να το ολοκληρώσει. Στην αυτοβιογραφία του θα πει “Θυμάμαι σαν τώρα τη στιγμή που το τραγούδι άρχισε να διαμορφώνεται μέσα στο μυαλό μου. Στα μέσα Αυγούστου, εγώ κι η Annie μαζί με κάποιους φίλους επισκεφτήκαμε τη Λίμνη Williams για να παρακολουθήσουμε τους μετεωρίτες.
Φαντάσου μία νύχτα χωρίς φεγγάρι μέσα στα Rocky Mountains το κατακαλόκαιρο. Και το ‘χεις.”. Ένα “Thank God, I’m a Country Boy“, γραμμένο από τον επί χρόνια συνοδοιπόρο του, John Martin Sommers, γεμάτο από την ευλογία που ένιωθε ο τελευταίος για το πως είχε διαμορφώσει τη ζωή του εκείνη την περίοδο. Φυσικά τέλος ένα ανυπέρβλητο “Take me home, Country Roads“, ένα πολιτιστικό μνημείο των ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα της πολιτείας της West Virginia, πιθανότατα το καλύτερο road trip τραγούδι όλων των εποχών και από τις 8 Μαρτίου 2014, επίσημο ύμνο της πολιτείας. Αυτά είναι ελάχιστα από τα δείγματα του μουσικού πλούτου και της κληρονομιάς του αείμνηστου John Denver (Henry John Deutschendorf Jr. όπως ήταν το πραγματικό του όνομα).
Με το χρυσαφένιο του χαμόγελο και μία δισκογραφία γεμάτη από απλή (και ουχί απλοϊκή) folk/country που μιλούσε κατευθείαν στην ψυχή του μέσου Αμερικανού, ο John Denver έγινε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα το Golden Boy της Αμερικανικής μουσικής βιομηχανίας. Ελάχιστα χρόνια μετά το ξεκίνημα της προσωπικής του καριέρας βρέθηκε να παίζει ζωντανά σε sold-out στάδια, κατά μήκος όλης της χώρας. Στη δεκαετία του 70 παρέσυρε τα πάντα το πέρασμα του, κερδίζοντας σε διάστημα μόλις τριών χρόνων βραβεία όπως Country Album of the Year, Country Male Artist, Favourite Pop/Rock Male Artist, Entertainer of the Year, μέχρι και Emmy για τον ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο του “An Evening with John Denver”. Σε αντίθεση δε με τον έτερο μεγάλο της Αμερικανικής folk Bob Dylan, ο John Denver απέφυγε εντελώς να φορτώσει το μυαλό του ακροατή του με τις ανησυχίες της ιδιαίτερα έντονης πολιτικά εποχής. Αντιθέτως του έδωσε μια γερή δόση νοσταλγίας και τοπικισμού (με την καλή έννοια), μέσα από το πρίσμα του περιβαλλοντικού ακτιβιστή και φυσιολάτρη που ο ίδιος ήταν.
Οι τελευταίες του ιδιότητες των ώθησαν να γίνει μέλος πολλών επιφανών οργανισμών όπως το Εθνικό Ινστιτούτο Διαστήματος, της κοινότητας Κουστώ, των Φίλων της Γης και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Επιτροπής. Το 1976 δε, υπήρξε συνιδρυτής του Ιδρύματος Windstar, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού για τη διατήρηση της άγριας πανίδας ανά τη χώρα. Ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος Jimmy Carter που του έδωσε θέση στην Επιτροπή για την καταπολέμηση της ασιτίας σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο. Η Unicef τέλος, θα του δώσει θέση στο διοικητικό της συμβούλιο στις 11 Δεκεμβρίου (National Unicef Day) του 1984. Πέρα από τις τιμητικές αυτές διακρίσεις, ο ίδιος παρέμεινε καθ όλη του τη ζωή ένας λάτρης της φύσης και της εξοχής, των cartoons (θρυλική μέχρι σήμερα η συμμετοχή του στο Muppet Show και η φιλία του με το δημιουργό του Jim Henson), ενώ φυσικά παροιμιώδης ήταν η αγάπη του για τα αεροπλάνα και τις πτήσεις, αγάπη που τελικά στάθηκε αφορμή για τον τραγικό του θάνατο.
Κληρονόμησε το πάθος για τα αεροπλάνα και τις πτήσεις από τον πατέρα του ο οποίος ήταν αξιωματικός της αεροπορίας. Ως εκ τούτου η οικογένεια μετακόμιζε συχνά με τον μικρό John Denver να μην μπορεί να θεωρήσει καμία πόλη ως πατρίδα του, παρά μόνο τη φύση με την οποία απέκτησε την προαναφερθείσα σχέση. Ο Denver δεν ήταν κάποιος άπειρος πιλότος καθώς είχε στο ενεργητικό του περί τις 2.700 ώρες πτήσης συνολικά, σε διαφόρους τύπων αεροσκαφών. Είχε στην κατοχή του ένα Learjet, το οποίο συνήθιζε να πιλοτάρει ο ίδιος πηγαίνοντας προς τον προορισμό των συναυλιών του. To δε 1997 προχώρησε στην αγορά ενός πειραματικού μοντέλου, του Rutan Long-EZ. Το εν λόγω μοντέλο κατασκευάστηκε από τον Burt Rutan, έναν από τους μεγαλύτερους σχεδιαστές αεροσκαφών παγκοσμίως, υπεύθυνο και για το Voyager το οποίο ήταν το πρώτο αεροσκάφος που έκανε το γύρο της υφηλίου χωρίς να σταματήσει για ανεφοδιασμό. Ήταν αυτό το Long-EZ το οποίο αποδείχτηκε καταραμένο λίγο καιρό αργότερα.
Στις 12 Οκτωβρίου του 1997, ο John Denver έφτασε με το Long-EZ στον Κόλπο του Monterey στην California, ώστε να κάνει κάποιες δοκιμαστικές πτήσεις. Μετά από τρεις προσεδαφίσεις πέταξε πάνω από τα νερά του Βόρειου Ειρηνικού Ωκεανού. Στις 5.28 τοπική ώρα, το αεροσκάφος προσέκρουσε στη θάλασσα κοντά στην παράκτια πόλη της Pacific Grove. Ο Denver ήταν ο μοναδικός επιβάτης. Δεν έκανε κάποιο προειδοποιητικό τηλεφώνημα ώστε να αναφέρει κάποιου είδους βλάβη. Τα ερείπια του αεροσκάφους βρέθηκαν περί τα 137 μέτρα από την ακτή σε βάθος 9 μέτρων. Λίγο πιο κάτω βρέθηκε η νεκρή σορός. Ο Denver κείτονταν νεκρός. Ήταν μόλις 53 ετών.
Η Διοίκηση της Federal Aviation είχε πάρει από τον John Denver το δίπλωμα του, τον Μάρτιο του 1997, λόγω των προβλημάτων του με το ποτό. Είχε μάλιστα συλληφθεί δύο φορές μέχρι τότε για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Η αυτοψία που έγινε στο άψυχο σώμα του Denver δεν έδειξε κανένα ίχνος αλκοόλ ή κάποιας ναρκωτικής ουσίας. Σύμφωνα με τους LA Times, παρόλο που δεν υπήρξε κανένα αυστηρά ορισμένο συνεπαγόμενο συμπέρασμα, υπήρξαν διάφορες θεωρίες για τις αιτίες που οδήγησαν το αεροσκάφος στην πτώση. Η κυριότερη ήταν πως το αεροσκάφος είχε εξαιρετικά χαμηλό τον δείκτη καυσίμου, κάτι που συνιστά μεγάλο λάθος για ένα όχημα που έχει αγοραστεί μόλις δύο εβδομάδες πριν. Ο Denver έκανε ακόμα μία δοκιμαστική πτήση πριν από τη μοιραία της 12ης Οκτωβρίου. Σύμφωνα με ερευνητές, χρειάζονταν από 12 μέχρι 17 γαλόνια κηροζίνης ώστε να γίνουν αυτές οι δύο πτήσεις. Πριν από την πρώτη, το αεροσκάφος είχε περίπου 15. Δεν υπήρξε καμία αναφορά ή ένδειξη ότι ο Denver είχε γεμίσει το ρεζερβουάρ...
Η επικρατούσα θεωρία λέει πως χρησιμοποίησε τον αυτόματο πιλότο μέχρι να ελέγξει το δείκτη του καυσίμου, αλλά την ίδια στιγμή το πόδι του ακούμπησε το δεξί πηδάλιο με αποτέλεσμα την πρόσκρουση του αεροσκάφους. Οι συνθήκες θανάτου του Denver έδωσαν τροφή για διάφορες θεωρίες συνωμοσίας εκείνη την εποχή. Μία από αυτές θα πει πως ο θάνατος του ήταν αυτοκτονία, καθώς ένας πιλότος της δικιάς του εμπειρίας αποκλείεται να έκανε το μοιραίο λάθος που προαναφέρθηκε. Η θεωρία θα βρει αρκετούς υποστηρικτές καθώς ήταν γνωστό πως ο John Denver εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε ουκ ολίγα προβλήματα, με το πρόσφατο διαζύγιο του και τον δεδομένο αλκοολισμό του. Ευτυχώς όλες αυτές οι απόψεις-χαρακιές στη μνήμη του μεγάλου καλλιτέχνη παρέμειναν θεωρίες και δεν αποδείχθηκαν ποτέ. Αντ’ αυτού, το άψυχο σώμα του αποτεφρώθηκε και συμβολικά, οι στάχτες του διασκορπίστηκαν στα Βραχώδη Όρη του Colorado που τόσο αγάπησε.
Ο John Denver αγαπήθηκε όσο λίγοι καλλιτέχνες. Ήταν τέτοια η σύνδεση του με τον κόσμο, κατά μία έννοια αποτέλεσε τον ορισμό για αυτό που ονομάζεται “λαϊκό τραγούδι” και “λαϊκός τραγουδιστής”. Οι σημαίες στην πολιτεία του Colorado κυμαίνονταν μεσίστιες, ενώ και τα Grammy απέτισαν φόρο τιμής στον εκλιπόντα. Ένα χάλκινο άγαλμα του κοσμεί πλέον το Αμφιθέατρο του Red Rocks στο Colorado. Στην πόλη του Aspen, κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις με αφιερώματα στον Denver και παλιές ραδιοφωνικές εκπομπές στις οποίες ερμήνευσε ζωντανά. H διατήρηση της μνήμης αυτού του ανθρώπου είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη, ο John Denver έζησε μια γεμάτη ζωή και γέμισε τις ζωές αυτών που αγάπησαν το έργο του.
