Thin Lizzy : Η πρόσκληση για το Live Aid που δεν ήρθε ποτέ (HighwayStar Stories)
Μία απλή πρόσκληση για το διάσημο event θα άλλαζε την ιστορία τόσο του Lynott όσο και των Thin Lizzy
H τριετία 1983-1986 ήταν ένας διπλός θάνατος, τόσο για τον Phil Lynott όσο και για το καμάρι που με τόση προσπάθεια δημιούργησε και εκτόξευσε, τους Thin Lizzy. Το συγκρότημα θα διαλυόταν μετά το live album "Life", ενώ το νέο του γκρουπ Grand Slam δεν κατάφερε να εξασφαλίσει κάποιο συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία και έτσι μετά την κυκλοφορία κάποιων demos, οδηγήθηκε στη διάλυση. Η solo καριέρα που επιχείρησε δεν έδωσε τίποτα παραπάνω από ένα απλά καλό τραγούδι ονόματι Nineteen. Στις 4 Ιανουαρίου του 1986 θα φύγει από τη ζωή λόγω πνευμονίας, με τον οργανισμό του να είναι εντελώς καταβεβλημένος λόγω των χρόνιων καταχρήσεων. Ήταν μόλις 36 ετών. Σήμερα θεωρείται και δικαίως ο μεγαλύτερος rock star της Ιρλανδίας. Ωστόσο μια απλή απόφαση λίγους μήνες νωρίτερα από το θάνατο του, μια απλή πρόσκληση σε ένα event, ήταν αρκετή πιθανόν για να αλλάξει το ρου της ιστορίας. Του ιδίου αλλά και των Lizzy.
Το Live Aid και οι Geldof / Ure
Το Live Aid ήταν μια συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Wembley του Λονδίνου, το Σάββατο 13 Ιουλίου 1985. Ήταν μια πρωτοβουλία συγκέντρωσης χρημάτων για τον άπορο πληθυσμό της Αφρικής. Μεταξύ άλλων, ήταν και το event στο οποίο οι Queen έδωσαν την πλέον θρυλική τους performance, η οποία αποδόθηκε και στην κινηματογραφική βιογραφία Bohemian Rhapsody. Θυμηθείτε την εδώ :
Η αρχική εκδήλωση οργανώθηκε από τον Bob Geldof των Boomtown Rats και τον Midge Ure. Δεν επρόκειτο για δύο απλούς μουσικούς. Ο Phil Lynott είχε βοηθήσει τον Geldof να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, ενώ ο Midge Ure υπήρξε κιθαρίστας των Thin Lizzy για κάποιο διάστημα πριν κάποια χρόνια, στο πλαίσιο των περιοδειών τους. Μαθαίνοντας για τη διοργάνωση, ο Lynott έτρεξε στα γραφεία της RTE (αντίστοιχη ΕΡΤ της Ιρλανδίας) και έδωσε ένα παλιό του μπάσο προς δημοπρασία, με σκοπό να βοηθήσει τα έξοδα της διοργάνωσης. Η πρόσκληση την οποία περίμενε από τους παλιούς τους φίλους δεν ήρθε ποτέ. Ήταν η χρυσή του ευκαιρία να "καθαρίσει" από τη χρήση ουσιών και να κάνει το πολυπόθητο reunion των Thin Lizzy (το οποίο δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του). Ένα reunion που ίσως άλλαζε τη rock ιστορία. Καθώς θα επρόκειτο για ένα reunion τόσο ισχυρό, που θα τους έδινε τέτοια δημοσιότητα ώστε δυνητικά να παραμείνουν ενεργοί μέχρι και σήμερα.
Οι νεότεροι οπαδοί γνώρισαν τους Queen μέσα από την εμφάνιση στο Live Aid. Ας αναλογιστεί κάποιος τι θα σήμαινε να ακουστεί το The Boys are Back in Town, όπως στο παρακάτω video, αλλά σε ένα ολόκληρο Wembley Stadium:
Το άδοξο τέλος του Lynott
Ο Phil Lynott ένιωσε απίστευτα απομονωμένος και ανήμπορος. Η καριέρα του είχε πάρει οριστικά την κατιούσα. Θα έφευγε από τη ζωή λίγους μήνες αργότερα. Πολλά χρόνια μετά, ο πληκτράς της τελευταίας σύνθεσης των Thin Lizzy (και mastermind μέχρι σήμερα των εξαιρετικών Dare), Darren Wharton, θα πει χαρακτηριστικά :
"Ήταν μια τραγική απόφαση. Πέρα από τα προβλήματα του, πιστεύω πως ο Phil θα ήταν εντάξει αν ήταν να παίξει ζωντανά. Πιστεύω ότι δε συγχώρεσε ποτέ του τον Geldof και τον Ure".
Ωστόσο σε συνέντευξη του Scott Gorham στην Athens Voice, ο Scott δήλωσε χαρακτηριστικά τα εξής:
"Ο Phil βοήθησε και τους δυο τους. Αλλά τόσο ο Bob όσο και ο Midge μου έχουν ζητήσει συγνώμη πολλές φορές! Και τους είπα «Σκάστε, δε χρειάζεται να απολογείστε συνεχώς». Βασικά, μάλλον χάρη μας έκαναν που δε μας κάλεσαν, καθώς εκείνη την εποχή το θέμα με τα ναρκωτικά ήταν εκτός ελέγχου. Ο Phil έχανε τη φωνή του συχνά. Δεν ήταν καλά οπότε δεν σκεφτόμασταν καν να επανενωθούμε. Αν μας καλούσαν η πίεση θα ήταν μεγάλη. Δεν κατηγόρησα ποτέ ούτε τον Bob ούτε τον Midge. Αν τους κατηγόρησε ο Phil; Ίσως. Μάλλον θα ένιωσε ότι δεν τον σεβάστηκαν, μπορεί να σκέφτηκε «Κοίτα τι έχω κάνει για αυτούς τους τύπους και με μαχαιρώνουν πισώπλατα τώρα». Εγώ δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Το βλέπω ως την προσπάθεια δύο ανθρώπων να στήσουν ένα τεράστιο παγκόσμιο event. Και ξέροντας την κατάσταση του Phil, απλά δεν μπορούσαν να ρισκάρουν ένα γκρουπ το οποίο πιθανώς θα καταρρεύσει, ή δεν θα ακούγεται καλά στη σκηνή. Τους έλεγα πάντα «Είμαι ok με αυτή την απόφαση, μη μου απολογηθείτε ξανά".
