Το σύνδρομο των μηχανών, παγερή αδιαφορία για τα πάντα

Τα ερεθίσματα που παίρνει ο σύγχρονος άνθρωπος από το περιβάλλον όλο και περισσότερο τον οδηγούν στο να έχει την συμπεριφορά των ρομπότ ή αν θέλετε των υπολογιστών ή των κινητών με τα οποία είναι σε επαφή όλη την ημέρα, κάτι που τους απομακρύνει από την οικογένεια, τα παιδιά και τους συντρόφους τους.

Δεν υπάρχουν πια τα συναισθήματα που συγκινούσαν τους παλαιότερους, τα δύο φύλα απομακρύνονται όλο και πιο πολύ μεταξύ τους και οι σχέσεις τους, ενισχυμένες από την υποστήριξη των μέσων σε συγκεκριμένες καταστάσεις περνάνε όλο και σε διαφορετικό επίπεδο από αυτό που είχαμε συνηθίσει, οι άνθρωποι ρομπότ που θα ζουν μέσα σε άνθρωποι ασώματα θα είναι  στην καθημερινότητα της ζωής μας.

Φόβος, φόβος για το άγνωστο που πιστεύουν ότι είναι πια το άλλο φύλο λόγω έλλειψης επικοινωνίας ενώ στην ουσία είναι ακριβώς ίδια τα δύο φύλα, εκτός από τις σωματικές διαφορές.

Η διαφορετική ψυχολογία έχει δημιουργηθεί στο πέρασμα των αιώνων και τώρα τείνει να εκλείψει φέρνοντας πιο κοντά στην πραγματικότητα τα δύο φύλα, οι άνδρες πλησιάζουν σε κάποια βαθμό την γυναικεία ψυχολογία και οι γυναίκες την ανδρική.

Είχα γράψει παλαιότερα για πόλεμο ανδρών-γυναικών, τελικά αυτή η ένταση θα οδηγήσει τα δύο φύλα στον φυσικό τους κόσμο και θα σημάνει επιστροφή στις παραδοσιακές σχέσεις, η φύση τα έχει προβλέψει όλα, μέχρι τότε όμως θα περάσουμε την φάση της συμπεριφοράς σαν ρομπότ.

Σκέφτηκα λίγο πριν ότι δεν ενδιαφέρονται οι άνθρωποι για την μουσική, αυτό δυστυχώς είναι πραγματικότητα στον δυτικό πολιτισμό, γιατί στις τρίτες χώρες ακόμα παίζει σημαντικό ρόλο χωρίς την συμμετοχή της τεχνολογίας, το είδαμε σε ταινίες όπως το Io Capitano.