Ακούγοντας σήμερα την εκπομπή του Γιάννη στον Kosmos 93,6 που μεταδίδεται κάθε Κυριακή 6-8 ένοιωσα σαν ένας ακροατής νεαρής ηλικίας που ακούει αγαπημένα του τραγούδια.
Αυτό που έκανε πάντα τον Γιάννη να ξεχωρίζει ήταν η μεθοδικότητα με την οποία προετοιμάζει κάθε εκπομπή σε αντίθεση με εμένα που δεν θα έλεγα ότι κάνω το ίδιο.
Με ποδοσφαιρικούς όρους θα έλεγα ότι αν αυτός είναι ο Δομάζος, εγώ είμαι ο Αντωνιάδης, μερικοί θα πουν ότι ο Αντώνης δεν ήξερε μπάλα, δεν είναι έτσι, δεν βγαίνεις πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη αν δεν ξέρεις μπάλα.
Από την δεκαετία του '70 ψάχνει κάθε λεπτομέρεια στα τραγούδια που παίζει, ποτέ δεν κρατάει σημειώσεις, έχει ακόμα εντυπωσιακή μνήμη και ακολουθεί πάντα την ίδια συνταγή.
Έχω γράψει αρκετές φορές γι' αυτόν, και το κάνω γιατί πραγματικά με εντυπωσιάζει ο τρόπος του, όχι για άλλο λόγο, μερικοί που δεν μας ξέρουν θα σκεφτούν ίσως ότι το κάνω για να τον καλοπιάσω ή τον επαινώ επειδή είναι φίλος μου, δεν ισχύει κάτι τέτοιο, είμαστε ιδιαίτερα κριτικοί ο ένας απέναντι του άλλου στις ιδιωτικές μας συζητήσεις, εγώ πιστεύω ότι έχω διαφορετική σκέψη.
Ακούω πολύ ραδιόφωνο από τον παγκόσμιο χώρο, ο Γιάννης έχει έναν δικό του μοναδικό τρόπο, δεν νομίζω να μιμήθηκε ποτέ κανέναν, είχε κάποιους σαν είδωλα, αλλά από την αρχή δημιούργησε δικό του ύφος.
Θυμάμαι που μου έγραφε εκπομπές σε μορφή επιστολής, πριν αρχίσει να κάνει ραδιόφωνο, αυτό ήταν το όνειρο του όπως και πολλών νέων της τότε εποχής.
Πιστεύω ότι επιλογές από τις εκπομπές του θα έπρεπε να μεταδίδονται σε διάφορα στάδια της εκπαίδευσης μας, αυτός το βρίσκει υπερβολικό, δεν έχει και πολλές επαφές με μικρά παιδιά και δεν ξέρει μάλλον την σημασία που θα έπαιζε κάτι τέτοιο στην ψυχολογία τους.
