Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ του αεροδρομίου στο Ελληνικό επιστρέφοντας από ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αγγλία.
Δεν ξέρω γιατί είχα επιλέξει να ανέβω την Πειραιώς και άκουγα Ελληνικά τραγούδια στο Β΄ Πρόγραμμα.
Ένα από αυτά, ερμηνευμένο από μία γυναίκα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν το Τυφλές Ελπίδες του Πέτρου Δουρδουμπάκη με την Μελίνα Κανά.
Στις επόμενες μέρες είχα έλθει σε τηλεφωνική επαφή μαζί της για το ενδεχόμενο να ερχόταν στην εταιρεία που εργαζόμουν, δεν μπορούσε ή δεν ήθελε, δεν θυμάμαι τους λόγους, έτσι προσέγγισα τον Πέτρο που ήξερα ότι τραγουδούσε και είχε ηχογραφήσει για την Λύρα.
Με τον Πέτρο κάναμε το Κόκκινο Κρασί, πιστεύω ήταν η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία και από τα πρώτα Ελληνικά στην νέα για μένα τότε εταιρεία η οποία δεν είχε σε εκείνη την εποχή και πολλά Ελληνικά ονόματα.
Πάντα με συγκινεί αυτό το τραγούδι, ειδικά με την Μελίνα
