Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ αντικατοπτρίζει σε κάποιο βαθμό και την γενική κατάσταση της χώρας και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει.
Σε κυβερνητικό επίπεδο έχουμε μία κυβέρνηση χωρίς αποτελεσματικότητα η οποία είναι υποχείριο της κάθε συντεχνίας που μέσα από τους δαιδαλώδεις σκόπιμα νόμους καταφέρνει να διαιωνίζει τα προνόμια που έχει αποκτήσει στο παρελθόν.
Αδυναμία ελέγχων στην φοροδιαφυγή, επιβολής της νομιμότητας στην ανώτατη εκπαίδευση, ακόμα και στα δημοτικά οι δάσκαλοι φοβούνται να κάνουν τα αυτονόητα.
Στην ακρίβεια της αγοράς η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί το να έχουν υπερκέρδη οι εταιρείες, ενώ φοβάται να αυξήσει τους φόρους μήπως αυτές εγκαταλείψουν την χώρα.
Οι περισσότερες σημείωσαν πενταπλάσιο αριθμό κερδών σε σχέση με τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο αποδεικνύοντας ότι έχουν βρει τον παράδεισο εκμετάλλευσης στην Ελλάδα.
Η αντιπολίτευση ανύπαρκτη, ο ΣΥΡΙΖΑ πνέει τα λοίσθια και οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε αν υπάρχουν, σαν να είναι όλοι υπνωτισμένοι.
Στον πολιτισμό, οι τηλεοράσεις κάνουν την βρώμικη δουλειά και οδηγούν τους πολίτες σε μία πολιτιστική αδιαφορία και μοναδική ενασχόληση το καθημερινό σκουπιδαριό που εκπέμπουν και εκθειάζουν οι ιδιοκτήτες τους από τις σελίδες και ΜΜΕ που ελέγχουν.
Εξαγγελίες κάνει η κυβέρνηση, στην σωστή συνήθως κατεύθυνση, όμως είναι ανίκανη να τις υλοποιήσει, πάντα κάπου θα κολλήσουν και περνάνε τα χρόνια.
Ένα άλλο θέμα είναι ότι ακόμα και σε αυτονόητα προβλήματα τα ΜΜΕ και μερικά κόμματα παίρνουν αντίθετες θέσεις σε σχέση με αυτά που θέλει η κοινή γνώμη και τα παρουσιάζουν σαν πλειοψηφική άποψη, κανείς δεν δεν τολμά να τα βάλλει με αυτούς που αλλοιώνουν την πραγματικότητα γιατί έχουν την εύνοια των ΜΜΕ στα οποία όσοι εργάζονται αποτελούν μια συμπαγή οντότητα, όπως όλες οι συντεχνίες, την οποία δεν μπορεί να αγγίξει κανείς.
To δημογραφικό κάνει τζιζ, σαν να μην υπάρχει κανείς δεν ασχολείται, αντίθετα όλοι βασίζονται στους επισκέπτες από άλλες ηπείρους για να το λύσουμε.