Λεωφορεία και τρένα είναι μόνο για συνταξιούχους, Κηφισιά-Σαλαμίνα , 4 ώρες, όσο κάνεις να πας Λονδίνο

Ξεκίνησα στις11 να πάω να ποτίσω και να κάνω ένα ακόμα μπάνιο, το τελευταίο, όπως πήγαινα όταν ήμουν 14 ετών με το λεωφορείο.

Το τοπικό λεωφορείο, εντάξει, έχει αρκετές γραμμές και αν περπατήσεις 15' κάποιο θ πετύχεις με αναμονή το πολύ 10.

Πας στο τρένο, έχει κάθε 10, μια μέρα που είναι αργία κι όλοι θέλουν να πάνε μία βολτούλα και δεν έχουν αυτοκίνητο είναι αιχμάλωτοι των 50 οδηγών των τρένων που αν και έχουν τους καλύτερους μισθούς στην χώρα δεν θέλουν να χάσουν τις αργίες τους και δουλεύουν ελάχιστοι.

Το λεωφορείο του Περάματος, ενώ κάποτε είχε κάθε 5' τα πράσινα, που ήταν πολύ γρήγορα, τώρα έχει κάθε 30' αν έχει περάσει πρόσφατα θα περιμένεις.

Σήμερα έπεσα στην περίπτωση, ήταν η ώρα 1 και ο οδηγός σταμάτησε πριν μπούμε στον δρόμο για το Πέραμα και λέει μέχρι  εδώ, έχω εντολή να μην πάω πιο κάτω κι να επιστρέψω, βρε καλέ μου τελείωσε η παρέλαση δεν βλέπεις τα εκατοντάδες ΙΧ που περνάνε, όχι, θα πάτε με τα πόδια, μα του λέω θέλω 90' για να πάω στο λιμάνι με τα πόδια, δεν μπορώ να κάνω κάτι, αυτή είναι η εντολή. Τελικά πήρα ένα τοπικό που έκανε τον γύρο του Περάματος και μας πήγε στο λιμάνι. 

Τα φέρι μποτ είναι τα μόνα σίγουρα, κάθε 15'.

Περνάς απέναντι να πάρεις το τοπικό λεωφορείο που κάποτε ήταν κάθε 30΄, τώρα τα Σάββατα μετά από κάποια ώρα είναι κάθε 2 ώρες και την Κυριακή κάθε 3 ενώ πάει ταυτόχρονα σε 3 διαδρομές, παραλία, άνω και μία πιο μακρινή που πριν ήταν ανεξάρτητες και μεμονωμένες.

Η πλάκα είναι ότι ο Γεωργιάδης όταν ήταν υπουργός τους έδωσε ένα σκασμό επιδοτήσεις, τους έβαλε ιντερνετ με λεφτά του κράτους, αυτοί μείωσαν τους μισθούς των οδηγών και μείωσαν και τα δρομολόγια, είναι οι νέοι ιδιοκτήτες που τσεπώνουν τις επιδοτήσεις και μειώνουν τα δρομολόγια.

Στον γυρισμό μπαίνω σε ένα 842 του Πέραμα-Κορυδαλλός με τόσο βρώμικα καθίσματα, ειλικρινά δεν είμαι ψείρας, αλλά φοβήθηκα για κοριούς που μας λένε κι έμεινα όρθιος σε ένα λεωφορείο που γέμισε από πιτσιρικάδες που όλοι κουρεμένοι σαν νεοσύλλεκτοι πηγαίνανε σινεμά, ρώτησα που είναι τα κορίτσια κι αυτά έτσι πάνε λέει, όλες μαζί.

Ντράπηκα να τους ρωτήσω για μουσική, φοβήθηκα ότι θα μου έλεγαν τι είναι αυτό.