Ο Κασσελάκης αντιμετωπίσθηκε αρχικά από όλο το φάσμα των ψηφοφόρων σαν ένα κοινωνικό φαινόμενο και όχι σαν ο πολιτικός ηγέτης που θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα.
Όλη αυτή η φασαρία που έδωσε τροφή στα πρωινάδικα συντήρησε μία αρρωστημένη στην ουσία που ήταν βούτυρο στο ψωμί για τα ΜΜΕ που όλη μέρα βρήκαν θέμα που είχε απήχηση.
Η σχέση του με τον σύζυγο του, η σκυλίτσα του, η αίσθηση του καινούργιου που θα ανανέωνε ένα κόμμα με προβλήματα, αντιπαραθέσεις όπως αυτή με τον Μπέο έδωσαν την ευκαιρία στο κοινό να δείξει τις ψεύτικες ευαισθησίες του.
Σε πολιτικό επίπεδο όμως δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο να έλθει το πριγκιπόπουλο και να αλλάξει τα πάντα σε μερικές μέρες, πόσο μάλλον αν έχει επιλέξει εδώ και μερικά χρόνια να μην είναι πρίγκηπας.
Ο αρχικός ενθουσιασμός ξεφουσκώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται επειγόντος αρχηγό που δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει μέσα στο κόμμα, ακόμα και η Αχτσιόγλου δείχνει διστακτική και η ήττα της έκοψε αρκετά τα φτερά της, ενώ δεν δείχνει ότι έχει συνέλθει ακόμα.
Σας είχα γράψει ότι η Περιστέρα ήταν μία λύση, δεν σας άρεσε ιδιαίτερα, όμως ποια είναι η λύση, να μείνει ο Κασσελάκης με το 5% και πολύ του είναι και να γίνουν 2-3 άλλα κόμματα με ποσοστά 2-4%, γιατί δεν δείχνει ότι υπάρχει προοπτική να πάνε όλοι οι άλλοι ενωμένοι.
Αν έφτιαχναν ένα κόμμα όλοι μαζί, άφηναν τις αριστερές αοριστολογίες που πηγάζουν από τον εμφύλιο, έδειχναν ότι δεν πιστεύουν πια στον Τσε Γκεβάρα και τον Κάστρο και ομολογούσαν τα λάθη τους πηγαίνοντας λίγο προς το ΠΑΣΟΚ, λίγο, όχι να γίνουν ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορεί να επιλέγεις για διακοπές την Καλιφόρνια και όχι την Μόσχα και να μας το παίζεις αντιαμερικάνος σε όλα, δεν τους αρέσει ιδιαίτερα το Ισραήλ, η Ουκρανία, το παίζουν φιλέσπλαχνοι στο θέμα μετανάστευσης, ενώ έχουν αρκετά ακίνητα και μεγάλες περιουσίες, όπως και ο Κασσελάκης, δηλαδή λίγο μπερδεμένα για μας που έχουμε μάθει διαφορετικά την αριστερά και ομολογώ ότι την ακολουθήσαμε σε πολύ πιο δύσκολα χρόνια.
Τώρα όλη η κατάσταση θυμίζει, όπως έχω γράψει ιστορίες Barbie.αυτό θέλουν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ;
