Πίσω στο μακρινό 1975, χαμηλός φωτισμός , καπνός , βερμούτ , χορός , γέλιο και μουσική
Πίσω στο μακρινό 1975 σε ηλικία 12 ετών η μητέρα μου με έστειλε χειμώνα στις 11 η ώρα το βράδυ να φέρω στο σπίτι την αδερφή μου 14 ετών η οποία ήταν σε ένα πάρτυ σε γειτονικό σπίτι. Η μαμά με είχε "πορώσει" να την φέρω με το ζόρι. Οταν πήγα στο σπίτι που γινόταν το πάρτυ τα παιδιά μου πρότειναν να καθίσω κι εγώ. Ημουν σχεδόν εριστικός. Ελεγα στην αδερφή μου να έρθει να φύγουμε. Εκείνη έκλαιγε και με παρακαλούσε να μείνουμε λίγο ακόμα. Οι υπόλοιποι χόρευαν , τραγουδούσαν και διασκέδαζαν με άγνωστη για μένα μουσική. Εγώ πέρα από Καζαντζίδη δεν γνώριζα κάτι άλλο.
Ηταν περίεργη κατάσταση. Επρεπε να αποδεχθώ ότι αυτό που έβλεπα μπροστά μου, ο χαμηλός φωτισμός , καπνός , βερμούτ , χορός , γέλιο και μουσική μου άρεσαν. Τις στιγμές που είχα αυτή την εσωτερική αναμέτρηση κινήθηκε προς το μέρος μου ένα παλικάρι ηλικίας 19 με 20. Μου είπε: "Με λένε Κώστα. Σου χαρίζω αυτόν τον δίσκο. Μείνε λίγο ακόμα , δεν περνάς καλά;". Η τόση καλωσύνη των παιδιών με είχε σοκάρει. Αποφάσισα να μείνω λίγο ακόμα. Τελικά φύγαμε στις 02:30. Στο σπίτι φάγαμε ξύλο κι εγώ κι η αδερφή μου. Το πρωί δεν έβλεπα την ώρα να πάω στο πικαπ του θείου ν ακούσω τον δίσκο. Από μέσα μου έλεγα "τι μπούρδα θα είναι για να μου τον χαρίσουν". Τελικά πάω στον θείο , βάζω τον δίσκο στο πικαπ.
Αργή εισαγωγή σχεδόν βασανιστική σε σχέση με τον Καζαντζίδη. Διαβάζω το εξώφυλο : "PINK FLOYD - Wish you were here". Παρ τ αυγό και κούρευτο. Τι είν αυτό; Πέρασε μία εβδομάδα. Λέω ας το ακούσω πάλι, ίσως το αδίκησα. Πάλι το ίδιο συναίσθημα. Βασανιστικά αργή εισαγωγή και μετά κάτι σαν καμπάνα. Ντουμ νταν ντου ντουμ...Διαβάζω πάλι : "Shine on you crazy diamond". Αυτό επαναλαμβανόταν επι μια 2ετία. Τελικά αγάπησα το άλμπουμ , το συγκρότημα κι άρχισα να διαβάζω τους στίχους και να προσπαθώ να καταλάβω το νόημα τους.
Ετσι μέρα την μέρα πήγα πιο πίσω. Βρήκα το Dark side of the moon , το Echoes & το Live at Pompei.
Στα 15 μου κατάλαβα τι είχα στα χέρια. Ενα άλμπουμ που μ έκανε να σκεφτώ , να δω τον κόσμο διαφορετικά, να διαμορφώσω προσωπικότητα και να έχω άποψη. Τότε έψαξα να βρω ποιος ήταν και πoυ βρισκόταν το παλικάρι που μου χάρισε αυτό τον δίσκο που μου άλλαξε την ζωή. Κάποιος Κώστας.
Σε 5' με μία δοτική ενέργεια άλλαξε την ζωή μου. Δεν τον συνάντησα ποτέ να του το πω. Οπου κι αν είναι , ότι κι αν κάνει στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ευγνωμοσύνη. Ετσι αθόρυβα: ένα πάρτυ, ένας νεαρός απ το πουθενά , ένα άλμπουμ άλλαξαν την ζωή μου για πάντα. Ενας δίσκος των PINK FLOYD σε αντάλλαγμα της παραμονής της αδερφής μου στο πάρτυ!
