Arctic Monkeys, Αθήνα 18 Ιουλίου 2023. Η μουσική τους αύρα, ένας αληθινός Mythos

Από Konstantinos Peppas, 20-07-2023 SHARES

Πόσες και τόσες φορές, στην ζωή, δεν έχει τύχει να χαιρόμαστε από πριν με μεγάλες προσδοκίες για κάτι που με σιγουριά περιμένουμε και στο τέλος, μάπα το καρπούζι, να έχουμε απογοητευτεί (σε πολλά θέματα).

Τελικά, για άλλη μια φορά, όταν κάτι το επιθυμείς πάρα πολύ, --αλλά για διάφορους λόγους λες, άστο ,που να τρέχω τώρα, τόσα χρήματα και ταλαιπωρία, και το πόδι και ο κάλλος μου κλπ.,-- ΤΟΤΕ συνωμοτεί το σύμπαν και μέσα σε μια δύο ώρες, τα πάντα αλλάζουν, συμβαίνουν τυχαιότητες, γυρίζουν αστραπιαία θετικά, και από το πουθενά, ζεις ένα πολύ ωραίο βράδυ, παίρνεις μια ανέλπιστη μεγάλη χαρά, ζεις ένα ωραίο παραμύθι που θα θυμάσαι, που δεν περίμενες, εκεί που δεν το είχες καμία προσδοκία ότι θα μπορούσε να συμβεί έτσι και μάλιστα τόσο καλά …

Ξεκίνησα, το απόγευμα,- με την σταθερή απόφαση μηνών -, ότι θέλω men αλλά, δεν θα είμαι μέσα στην συναυλία, απλά βοήθησα την κόρη μου, και την μεταφέρω στην συναυλία, με την παρέα της να την περιμένει,-- με αυτό το σίγουρο σκεφτικό και θα ξαναπάω να την παραλάβω την νύχτα. οκ,( τώρα σειρά έχουν τα παιδιά , εμείς καλά ήταν και αρκετά είδαμε)--…Να όμως που αρχίζει ένα κρεσέντο συμπτώσεων και σου λέει, φίλε,.. άλλα, σε περιμένουν απόψε.. τα οποία σφόδρα κατά βάθος πεθύμησες, αλλά εσύ δεν...

Πρώτη θετική αλλαγή… Εκείνο το απόγευμα ήμουν σε καλή διάθεση, δεν πονούσε… ο μηνίσκος , δεν ήμουν κουρασμένος. Δεν έφαγα ταλαιπωρία, μπήκα εύκολα και πάρκαρα σε κοντινό πάρκινγκ. Δεύτερη αλλαγή, η παρέα της ήρθε,.. δεν ήρθε όμως μόνη η παρέα της. Ηταν μαζί της ο πατέρας της, ο Νίκος (τον οποίο γνώριζα πολύ λίγο από κάτι κατασκηνώσεις των παιδιών).

Τρίτη αλλαγή..Ο οποίος Νίκος, συνομίληκός μου, φορώντας ένα μπλουζάκι με φωτο τον Μπόουι, !! μου λέει, ‘’γειά σου κώστα, πώς είσαι ? χμ..ξέρεις, τελικά , έβγαλα κ εγώ εισιτήριο και θα πάω μέσα, ε.. σε μια άκρη πίνοντας μπύρες…τις προάλλες ήμουν στο Ηρώδειο στους JAMES….Εδώ δεν έχω έρθει, διότι μάλλον θα έχει ταλαιπορεια… Τι λες, είσαι να μου κάνεις παρέα, μπύρες από μένα ? είναι καλό συγκρότημα (…ω ρε φίλε, δικός μας είναι τούτος…που να ήξερε και την δική μου τρέλα με την μουσική!).συνέχιζε ’’Εντάξει, δεν το είχες στο πρόγραμμα, αν δεν κρατάς χρήματα πάνω, εδώ είμαι εγώ και τα βρίσκουμε.. Περίμενε, πάμε να ρωτήσουμε, θα το ψάξουμε, αν βρεθεί κανα εισιτήριο’’…(πάει το 80άρι είπα μέσα μου, θα φάμε και ζέστη, και δεν έχω πάρει πολλά πάνω μου, αλλά,… κάτι το σπρώχνει απόψε,…κάτι συμβαίνει.. )

Τέταρτη θετική έκβαση…,,ο πρώτος στην είσοδο τύπος εκεί,.. του λέμε, είμαστε 4 και έχουμε εισιτήρια για τρείς, ήρθε ένας ακόμη .. λέει ‘’δυστυχώς όχι, δεν υπάρχουν, αλλά κάτι άκουσε το αυτί μου ότι υπάρχουν κάτι εισιτήρια, συλλεκτικά ,δεν ξέρω για ποιους, πήγαινε στην τάδε κυρία εκεί πέρα…’’….πάω εκεί(ετών 60) και σε ερώτηση ,’’ έρχομαι από τον τάδε εκεί…υπάρχει εισιτήριο, τελευταίας στιγμής,… όπως γινόταν στα νιάτα μου στο Χάμμερσμιθ ?...γελώντας… Είμαι συνοδός πατέρας κοριτσιού, …με κόβει, γελάει και τραβάει από ένα συρτάρι ένα μπλοκ με κανονικά εισιτήρια, συλλεκτικά όπως τα γνωρίζαμε παλιά και όχι, από υπολογιστή. ’’να το κόψω ?? ρωτάει.. σάστισα…η τώρα η ποτέ… βάζω το χέρι στην τσέπη, είχα 60 μαζί μου, δίπλα μου ο Νίκος, οκ..δεν υπάρχει πρόβλημα…
Πέμπτη συνωμοσία ,.. από αμηχανία, βάζω το χέρι στην τσέπη της παντελόνας, χαμηλά στο πλάι, να ρίξω τα κλειδιά, και εκεί, βρέθηκαν, από το πουθενά χωρίς να τα θυμάμαι, μαζί με κάτι χαρτιά, 2 διπλωμένα πενηντάρικα, μάλλον ξεχασμένα για λογαριασμούς ,ούτε ξέρω από πότε… τελικά ήδη έχω το εισιτήριο στο χέρι μου και ένα μεγάλο χαμόγελο παιδιού, μη πιστεύοντας τι συμβαίνει με όλα αυτά…
Εξι τα καλά που συμβαίνουν…Τρελή χαρά, σαν μικρό παιδί, τα θετικά συνεχίζονται.. Μέσα στον χώρο, σχεδόν γεμάτος με κόσμο, βολτάραμε στα μετόπισθεν και ψάχναμε που να αράξουμε.. εδώ κρατάω μόνο για μένα, τι, και βρήκαμε κάπου ωραία με πολύ καλή θέα και αράξαμε..στέλνω και μια φωτο του χώρου στον κ.Ζουγρή, ..Arctic Monkeys..’’Α,ρε τυχερέ , μου απαντάει’’…

Άλλη έβδομη έκπληξη. Δεν περίμενα ότι υπήρχε τόση καλή οργάνωση, ευγενέστατο προσωπικό παντού, πολλά μπαρ, διάσπαρτα σνακ, σουβενιρ, χώρος VIP, μονάδα ιατρικής βοήθειας 5-6 ανθρώπων υγείας, και λίγος χώρος για νέους με σπασμένα πόδια, νάρθηκες η αμαξίδια…απίστευτο. Ενοιωσα πολύ όμορφα, λέγοντας, …επιτέλους ,μια τόσο μουσικόφιλη χώρα, έχει οργάνωση του χώρου, εφάμιλλης των Χωρών του προηγμένου μουσικά Εξωτερικού.(έχει απομείνει μόνο, ότι χρειαζόμαστε αμφιθεατρικούς χώρους). Μπράβο στην διοργανώτρια εταιρεία…μας ξάφνιασε η οργάνωση του χώρου…

Η ώρα πέρασε γρήγορα,. ήδη ξεκίνησαν και οι HIVES….καλοί ήτανε, ρίζα πανκ & Ska…με κανά δυό-τρεις μπύρες, πήγε 10.45 ακριβώς και εμφανίστηκαν οι Arctic Monkeys… καπάκι συνέχειας θετικής έκπληξης, (διότι έχω ένα θέμα με το κακό ήχο),ο ήχος, τουλάχιστον στην μέση του χώρου και πίσω, κ στα πλαινά, ήταν Τέλειος….ογδοη δηλαδή έκπληξη … Ηχεία πολλά, μεγάλη σκηνή, δύο βιντεο γουόλ σκηνής, Ηχος Δυνατός, Ογκώδης, πεντακάθαρος και ευχάριστος που σε συνέπαιρνε.. Τι άλλο θες μετά, και με τους Arctic να είναι στην σκηνή, να αρχίζουν την παράσταση, υποσχόμενοι (και για το σολντ άουτ),ότι θα χαρίσουν, filotima, μια πολύ όμορφη μουσική βραδυά…και έτσι έγινε… 5 έως 7 μουσικοί τύποι γύρω στα 40 χρονών στην ακμή τους, επί σκηνής,.. τον τραγουδιστή Τέρνερ, με εμφάνιση γόη δεκαετίας του 70-80, λευκό πουκάμισο απ έξω και μισοδιπλωμένα μανίκια , ανοιγμένο μπροστά, χρυσή αλυσίδα στο στήθος, μαλί ημίμακρο, δεκαετίας 80…

..9 τα θετικά να συμβαίνουν.. και άρχισαν τα ΄΄οργανα για τα καλά…ήταν δυνατοί…ρόκαραν θαυμάσια τις επιτυχίες τους…μου άρεσαν…. ένα σύνολο ήχων, που όταν ήθελαν-- με επιλογές σολαρισμάτων και τραγούδια-- να πλακώσουν το ροκάρισμα, ξεσήκωναν κόσμο, ..μόνο πέντε-έξι ήταν τα σλόου κομμάτια…(οι τύποι, και καλά κάνουν, μέσα σε αυτά έχουν ήχους αναφοράς στα 60ς).έπαιξαν όλες τις επιτυχίες τους, επί μιάμιση ώρα και κάτι έως 00.30-00.40…

Οι Arctic Monkeys είναι παλληκάρια, είναι πολλοί καλοί, είναι ένα από τα καλύτερα ρόκ συγκρότηματα, μετά το 2005,.. και είμαι τυχερός που τους είδα και αυτούς στην ακμή τους, διότι έτσι πρόσταξε η μέρα , και δεν έχει καμία υπερβολή η όλη ιστορία….η δε κόρη μου 18, να είναι τόσο χαρούμενη, και ενθουσιασμένη (η πρώτη της μεγάλη ωραία ξένη συναυλία, την οποία καραγούσταρε και δεν θα ξεχάσει) και αυτό μπορεί να μου ήταν το δέκατο πιο ωραίο συναίσθημα που έζησα…

...Φεύγοντας στο τέλος, σκεφτόμουν….μια λαική φράση….για τους πάνω από 50…(οι πιο μικροί δεν έχουν ανάγκη αρκεί να ξεκολλήσουν από την οθόνη και το κρεβάτι τους…ιδίως για τα νέα παιδιά , η ζωή είναι εκεί έξω…γεμάτο όμορφα κορίτσια ήταν και γεμάτο νέα παλληκάρια δυο μέτρα, το 1/3 των θεατών πάνω από 40, & γεμάτο μαμάδες και μπαμπάδες -και άλλες 5χιλιαδες γονείς, έξω, ήλθαν να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο τέλος).

‘’Σηκωθείτε από καναπέδες, πολυθρόνες, και τραπεζαρίες και πάτε καμιά συναυλία που γουστάρετε…’’αν θέλετε να ζήσετε’’…έστω της τελευταίας στιγμής και χωρίς προγραμματισμό…αφήστε το σημείο έκπληξης, της ευχαρίστησης, να βγει από μόνο του… όλο και κάτι θα βγει..αφήνει πίσω, έννοιες, μιζέρια, γκρίνια, πόνο, αρθρίτιδες και πονοκεφάλους… μην προσδοκάτε τίποτα και όλα θα πάνε καλά…μπορεί και τέλεια, και που ξέρεις και το σύμπαν μπορεί να συνωμοτεί υπέρ σου…. άδραξέ το…’’…η ζέστη είναι mia dikaiologia, να μην ξεκολλάμε….από τους ανεμιστήρες….

1. Arabella