Σπάνια μας ικανοποιεί πια μία νέα κυκλοφορία, δεν είναι ότι είμαστε δύσκολοι, ή δεν συμπαθούμε τα νέα πράγματα αλλά το βλέπουμε και από τις αντιδράσεις των νέων, συνήθως τα νέα άλμπουμ έχουν διάρκει ζωής μικρότερη του μήνα και μετά περνούν στο περιθώριο.
Υπάρχουν πάντα μερικές εξαιρέσεις, αλλά και σ' αυτές τις περιπτώσεις η περίοδος που μας συγκινούν είναι λίγο περισσότερη.
Δίσκοι που η απήχηση τους θα φτάνει δεκαετίες δύσκολα θα κυκλοφορούν πια, τουλάχιστον μέχρι να παρουσιαστεί κάτι το σημαντικό.
Πώς μπορεί ένα νέο άλμπουμ να ανταγωνισθεί αυτόν τον δίσκο των Moody Blues που δεν περιέχει απλά ένα τραγούδι, αλλά είναι ένα ολοκληρωμένο έργο που παίρνει επάξια την θέση του δίπλα στα μεγάλα έργα της κλασικής μουσικής.
Μου το θύμισε χθες ο Γιώργος ο οποίος θα πρέπει να ήταν μωρό όταν κυκλοφόρησε και όμως τον συγκινεί μετά από 55 χρόνια κυκλοφορίας.
Ακούστε το, δύσκολα δεν θα αναγνωρίσετε την αύρα που βγαίνει μέσα από τους ήχους του.
