Η μουσική υπάρχει πια παντού γύρω μας όμως αυτό που δεν υπάρχει είναι ο χρόνος στην ζωή μας για να την απολαύσουμε.
Δεν έχει μειωθεί η αγάπη μας γι' αυτήν, όμως στον περασμένο αιώνα και ειδικά πριν από το 1980 δεν υπήρχε αυτή η πιεστική ανάγκη για να παρακολουθήσουν τα παιδιά μας διάφορες δραστηριότητες, πολλά έπαιζαν στους δρόμους δίνοντας μας χρόνο να απολαύσουμε την μουσική από το στερεοφωνικό μας ή ακόμα και από το ραδιόφωνο που δεν είχε την ποικιλία των σταθμών που υπάρχουν σήμερα, όμως οι κρατικοί σταθμοί είχαν τον κατάλληλο τρόπο για να σε προσελκύσουν.
Σήμερα όλοι οι νέοι και μεγαλύτεροι, τουλάχιστον μέχρι τα 50τους δουλεύουν σε έναν ρυθμό που τους οδηγούν οι μεγαλύτερες θεωρητικά υποχρεώσεις αφού ο ανταγωνισμός είναι πια πιο έντονος.
Που να κλέψεις χρόνο για να κάτσεις μόνος σου στο δωμάτιο σου να ακούσεις μουσική, ή μαζί με το κορίτσι σου, όλα σε λίγο θα αποτελούν μια αγαπημένη ανάμνηση, το ραδιόφωνο, μόνο στο αυτοκίνητο, το σινεμά μόνο στις συνδρομητικές πλατφόρμες, οι εφημερίδες θα αποτελέσουν σύντομα το απόλυτο παρελθόν.
Κι όμως η μουσική μας χαλαρώνει, μας ευχαριστεί προκαλώντας συναισθήματα που δεν τα απολαμβάνουμε εύκολα, τι είναι λοιπόν αυτό που λείπει; η θέληση, αυτό λείπει και η ιεραρχία στο τι μας ευχαριστεί, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις συναυλίες, εκεί βρίσκουν καταφύγιο σε νοσταλγία, χαβαλέ και διασκέδαση που λείπει σε αυτούς τους ρυθμούς στην καθημερινή μας ζωή.
Βέβαια παίζει ρόλο και η έλλειψη ονομάτων που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν το ενδιαφέρον, πόσα νέα ονόματα έχετε ξεχωρίσει αλήθεια στην τρέχουσα δεκαετία;
