Από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα λίγες μέρες πριν τις εκλογές αυτό του Διονύση Σαββόπουλου, όχι για κάποιο νέο δίσκο του ή έστω το μουσικό του έργο, το οποίο αποκηρύσσουν οι αντίπαλοι του γιατί δεν συνάδουν οι διάφορες κατά καιρούς δηλώσεις του με τις πολιτικές πεποιθήσεις.
Το ίδιο ακριβώς είχαν κάνει παλαιότερα με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Νίκο Πορτοκάλογλου και πολλούς άλλους.
Η συμμετοχή του κάθε καλλιτέχνη στα κοινά και η θέση που παίρνει είναι το κριτήριο για το αν θα παρακολουθήσουν τις συναυλίες του και αν θα έχει κάλυψη στα διάφορα ΜΜΕ.
Δηλαδή αν πιστέψουμε αυτούς που κατηγορούν τον Σαββόπουλο, καλλιτέχνες που αξίζει να ακούει κάποιος είναι μόνο όσοι ανήκουν σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, οι υπόλοιποι είναι πουλημένοι.
Το αστείο είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς που καταφέρονται εναντίον του Διονύση είναι σε ηλικία που δεν τους επιτρέπει να κρίνουν το μουσικό του έργο αφού οι περισσότεροι δεν είχαν καν γεννηθεί όταν ο Διονύσης έγραφε ιστορία στο Ελληνικό τραγούδι.
Ακόμα και ο Παύλος Πολάκης ας πούμε που μετά από εβδομάδες ουσιαστικής σιωπής πήρε θέση για το θέμα Σαββόπουλου, γεννήθηκε το 1965 την χρονιά που κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του Διονύση, το αριστούργημα Φορτηγό.
Ο Παύλος Πολάκης, όπως και άλλοι αναφέρει τον κριτικό κινηματογράφου Ραφαηλίδη ο οποίος δεν ξέρω βέβαια την σχέση του με την μουσική, αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν σε θέση να κρίνει το έργο του Διονύση αφού του έλεγε μπούρδες με πολιτικές κατηγορίες που δεν είχαν σχέση με την μουσική και τις εκμεταλλεύτηκαν στην συνέχεια οι εχθροί του
Ασχοληθείτε με το καλλιτεχνικό έργο του καθενός, αφήστε τις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες μπορείτε βέβαια να κρίνετε, αλλά όχι αφορίζοντας το καλλιτεχνικό έργο του, αυτό έμεινε, πάει, όλοι θα φύγουμε και αυτό θα είναι εκεί, ακόμα και όταν δεν θα υπάρχουν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ή το ΠΑΣΟΚ..
