Πραγματικά νιώθω έκπληκτος με τον οργασμό, στην κυριολεξία των συναυλιών που θα γίνουν στην Αθήνα στους επόμενους μήνες, κάτι σαν Λονδίνο και αναλογικά σαφώς περισσότερα ονόματα θα εμφανισθούν σε μια πόλη στην οποία οι περισσότεροι από τους κατοίκους της δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για την μουσική.
Ο παράγοντας νοσταλγία όμως είναι πολύ δυνατός και εκεί ποντάρουν οι διοργανωτές οι οποίοι συνήθως παρουσιάζουν ονόματα από το παρελθόν κτυπώντας στις αναμνήσεις οι οποίες παραμένουν έντονες στους περισσότερους από εμάς.
Τα περισσότερα από τα ονόματα, ακόμα και τα καινούργια έχουν γίνει γνωστά από την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη ο οποίος συνεχίζει να ενημερώνει και να επιλέγει αυτούς που θα ξεχωρίσουν με επιτυχία.
Θυμάμαι παλιά όλα τα μεγάλα ονόματα όταν εμφανιζόντουσαν στην Αθήνα περνούσαν από το στούντιο της εκπομπής για συνέντευξη, τώρα οι διοργανωτές προσεγγίζουν το κοινό με άλλους τρόπους.
Το θέμα είναι αν υπάρχουν τόσα χρήματα ώστε να έχουν επιτυχία όλες αυτές οι συναυλίες ή παίρνουν επιχορηγήσεις από τις κυβερνήσεις οι οποίες μοιράζουν το χρήμα όπου κρίνουν σκόπιμο ενώ τα αρμόδια υπουργεία δεν έχουν συνήθως και πολύ ενδιαφέρον για την μουσική.
Πώς μπορεί ένας λαός που σίγουρα έχει οικονομικές δυσκολίες να πληρώνει τέτοια ποσά για εισιτήρια, πραγματικά το βλέπω περίεργο, εγώ προτείνω συνέχεια να μας στέλνουν έστω 1 ευρώ τον χρόνο και δεν στέλνει κανείς και όμως μας ακολουθούν κάθε μήνα όσοι παρακολουθούν συνολικά όλες τις συναυλίες της χώρας με Έλληνες και ξένους, νομίζω ότι είναι λίγο περίεργο.
Μακάρι να πάνε καλά οικονομικά όλες οι συναυλίες και να φέρουν στο μέλλον οι διοργανωτές ακόμα πιο γνωστά και σύγχρονα ονόματα.
