Μετά από χρόνια κοινωνικής και πολιτιστικής ανυδρίας λόγω κορωνοϊού η καθημερινότητα επιστρέφει, σε αγαπημένες μας συνήθειες, γιορτές, πανηγύρια και καρναβάλια που ως Έλληνες τιμούμε δεόντως κι αυτές τις Αποκριές. Όπως δείχνουν
τα πράγματα δεν θα μείνει πόλη της Ελλάδος που να μην γιορτάσει καρναβάλι.
Βέβαια οι Ευρωπαίοι συν-εταίροι μας κατηγορούσαν στο παρελθόν ότι διασκεδάζουμε περισσότερο και δουλεύουμε λιγότερο. Αν τελικά είναι να πάμε από πείνα, αρρώστια και κατάθλιψη, καλύτερα να πάμε χορτασμένοι, διασκεδάζοντας έξω καρδιά. Αυτή όμως η «στρεβλή» κατά τα βόρεια φύλα «εικόνα» ήταν πάντα και το καλύτερο «διαβατήριο» για τους ξένους τουρίστες και επισκέπτες από την όποια διαφήμιση του ΕΟΤ. Οι ίδιοι «κατήγοροι» που μας μέμφονταν από απόσταση, όταν έρχονταν στη χώρα μας, πολλοί μετατρέπονταν στην χειρότερη διαφήμιση, για την δική τους χώρα.
Βέβαια η συγκρότηση μας, τα ήθη και τα έθιμα σε συνδυασμό με το Μεσογειακό ταμπεραμέντο, είναι αλληλένδετα και συναισθηματικά «μπλεγμένα» που τις περισσότερες φορές, αυτόκλητα συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους γύρω για να «μπορέσουμε» να απολαύσουμε τα πάθη μας χωρίς πολλές σκέψεις.
Φέτος που το καρναβάλι δεν επιστρέφει μόνο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο αλλά και σε κάθε γωνία της Ελλάδος έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε όχι το καρναβάλι του Ρίο ή της Βενετίας ή της Νίκαιας στην Γαλλία αλλά της δική μας Νίκαιας στην Αθήνα, που αναμένετε το μεγαλύτερο της Αττικής με άλλες πάμπολλες καρναβαλικές εκδηλώσεις στους Δήμους της Αττικής, πριν πάμε στο δικό μας «εξαγωγικό» καρναβάλι της Πάτρας που είναι πιο εύκολο να βρεις δωμάτιο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο παρά στην Πάτρα και τριγύρω.
Όλα κινούνται σε ρυθμό γιορτής σα να μην άγγιξε η πανδημία και η ακρίβεια την χώρα όπως και ο χειμώνας που μας «ξέχασε» για να διευκολύνει τις εκδηλώσεις και την κυβέρνηση.
Έχοντας βρει το “Know How” για την οικονομία, την ενέργεια, τις εκλογές, τα σκάνδαλα, τις γιορτές, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις από το Τυχερό του Έβρου (που είναι το μόνο καρναβάλι που ακυρώθηκε) μέχρι στο Ρέθυμνο, όλη η Ελλάδα βράζει από την ηρωική «έξοδο» για την νηστεία της «καρναβαλικής απελευθέρωσης». Οξύμωρο αλλά αληθινό, όλοι συναγωνίζονται τον εαυτό τους και την τσέπη τους βασικά.
Αν μετρήσεις, διαβάσεις, αξιολογήσεις, κοστολογήσεις όλα τα καρναβάλια της Ελλάδος τελικά αντιλαμβάνεσαι δύο πράγματα. Ή ότι ζεις σε παράλληλο –ψηφιακό- σύμπαν ή «λεφτά –τελικά- υπάρχουν;”.
Η κυβέρνηση και τα κόμματα εν θερμώ κλίμα εκλογών δε ετοιμάζουν μόνο εκλογικούς καταλόγων και υποψήφιους αλλά και όλο το πανηγύρι του καρνάβαλου, όπου πολίτες θα μιμηθούν πολιτικούς αλλά και οι πολιτικοί τον εαυτό τους άψογα.
Όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος σ’ αυτή την πανελλαδική καρναβαλική φιέστα δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Όλοι έχουν βρει «δουλειά», με πτυχίο ή χωρίς πτυχίο.
Μάνατζερ, χορεύτριες, τραγουδιστές-στρίες, μάγοι, μίμοι, νάνοι, βραζιλιάνες, Dj’s, κωμικοί, πολιτικοί και παραπολιτικοί.
Πολλοί καλλιτέχνες δυστυχώς δεν προλαβαίνουν όλες τις εκδηλώσεις. Δύο και τρείς παραστάσεις και εμφανίσεις σε διαφορετικές πόλεις, πάνω κάτω στην Ελλάδα.
Έχουμε Josephine, δεν έχουμε Φουρέιρα, έχουμε Toquel ,δεν έχουμε FY, έχουμε Toni Sfino, Onirama Βρεττό αλλά και Γωγώ Τσαμπά και Λένα Ζευγαρά μέχρι και Goran Bercovic. Έχουμε απ’ όλα τα καλά και χαλβά και ελιά.
Γίναμε λοιπόν Ευρώπη, Βραζιλία, Μπανανία ή απλώς θέλουμε ζουρλομανδύα; Διαφημίζουμε και «δυσφημίζουμε» σατυρικά και αυτοσαρκαστικά τον εαυτό μας για το «αύριο» που δεν ξέρουμε «που μας ξημερώνει». Το σατυρικό πνεύμα της αυτοκριτικής μας δεν ξέρω πόσο «τοξικό» είναι τελικά για να λιώσει όλα όσα μας «πνίγουν» και όσους μας «σφίγγουν». Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω τώρα και να κλάψω μετά ή το αντίθετο. Ένας κλόουν θα μας προδώσει και ένας μάγος θα μας σώσει.
