Tony Banks: οι μέρες των Genesis με τον Peter Gabriel δεν ήταν οι ημέρες της δόξας τους

Ο Τόνι Μπανκς είπε ότι δεν ένιωθε ότι οι Genesis έζησαν ξεχωριστές εποχές, που ορίστηκαν από ορισμένους θαυμαστές ως η περίοδος που ο Πίτερ Γκάμπριελ ήταν μπροστά σαν πρωταγωνιστής και μια περίοδος που ήρθε μετά την αποχώρησή του το 1975.

Ο οργανίστας υποστήριξε αντ 'αυτού ότι το γκρουπ είχε βιώσει μια ομαλή εξέλιξη μέσα στα χρόνια, η οποία έληξε όταν ολοκληρώθηκε η αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους τον Μάρτιο, με τον Γκάμπριελ στο κοινό καθώς ο Φιλ Κόλινς οδήγησε την παράσταση.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο Classic Rock, ο Banks ρωτήθηκε αν ένιωθε ότι το συγκρότημα είχε βιώσει διαφορετικές εποχές. «Δεν το νιώθω αυτό», είπε. «Υπάρχει ένας σκληροπυρηνικός που αισθάνεται ότι οι μέρες με τον Peter είναι οι μέρες δόξας, αλλά ποτέ δεν είδα μεγάλη αλλαγή στους Genesis. Ήταν ένα πράγμα που πέτυχε σταδιακά. Γίναμε καλύτεροι στα σύντομα πράγματα. Μόλις κάναμε το «Follow You Follow Me» [το 1978], τα σινγκλ μας έδειξε ότι ήταν  κάτι που μπορούσαμε να κάνουμε, ακόμη κάναμε και αρκετά περίπλοκα τραγούδια όπως το «Turn It On Again» και το «Mama».

Πρόσθεσε ότι "από πολλές απόψεις, είναι πιο δύσκολο να γράψεις ένα καλό απλό τραγούδι.… Μου αρέσει ένα καλοφτιαγμένο σινγκλ, ακόμα και στις μέρες μας όταν ακούω κάτι σαν το "Let It Go" από το Frozen – αυτό είναι ένα πολύ καλό ποπ τραγούδι! Υπάρχει μια πραγματική τέχνη σε αυτό».

Ο Banks σκέφτηκε ότι οι Genesis είχαν μια σχετικά χωρίς ένταση καριέρα. «Το να είσαι με όλους είναι ένα από τα ωραία πράγματα στο να είσαι στο δρόμο», είπε. «Ξέρω ότι κάποιες μπάντες έχουν τσακωθεί μεταξύ τους, αλλά δεν το είχαμε ποτέ πραγματικά. Προφανώς, υπήρξαν στιγμές όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τίποτα το συγκεκριμένο. … Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι σε ένα συγκρότημα όπου είχαμε προβλήματα».

Κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο, πρόσθεσε: «Το έχω πει πολλές φορές – οι Genesis δεν ήταν ποτέ ένα μοντέρνο συγκρότημα, δεν ήταν ποτέ το συγκρότημα της στιγμής και τείνουν να παραβλέπονται ελαφρώς μερικές φορές, νομίζω. Αλλά είχαμε μια φανταστική καριέρα ... Ήταν μια φανταστική συγκίνηση να βρίσκομαι εκεί έξω μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά το live δεν είναι ο λόγος που ασχολούμαι με αυτήν την επιχείρηση. Ήθελα απλώς να γράψω μουσική και κατέληξα να παίζω τα δικά μου πράγματα  Υποθέτω ότι θα μου άρεσε πολύ να ήμουν μια φιγούρα τύπου Burt Bacharach, περισσότερο στο βάθος».