Μια βόλτα στην Αθήνα δυστυχώς δύσκολα θα σας πείσει ότι ζείτε σε μια χώρα που προσπαθεί να βρει κατεύθυνση και να επανέλθει σε κανονικό ρυθμό ζωής.
Εδώ και αρκετά χρόνια σταθερά η πόλη αλλάζει και και με γοργούς ρυθμούς μετατρέπει τις διάφορες συνοικίες της, σε συνοικίες δύο διαφορετικών ταχυτήτων.
Η αλήθεια είναι ότι αν βιώνεις κάτι σε καθημερινή βάση, το συνηθίζεις και δεν ξεχωρίζεις εύκολα τις αλλαγές.
Θυμήθηκα χθες που έκανα μια βόλτα στην πόλη που πήγαινα πιτσιρικάς κάθε Παρασκευή, ή Τρίτη, δεν είμαι σίγουρος, στην οδό Νίκης, στο Σύνταγμα στο κατάστημα δίσκων Music Box που έβαζε στην βιτρίνα του τα 20 πρώτα τραγούδια του Αμερικάνικου σταθμού στην Αθήνα, η χαρά μου όταν διάβαζα την άνοδο των τραγουδιών που μου άρεσαν ήταν μεγάλη.
Λίγο αργότερα, πάλι στο Σύνταγμα πηγαίναμε για να αγοράσουμε την Daily Mail που κάποια μέρα της εβδομάδος δημοσίευε τα 10 πρώτα τραγούδια της Αγγλίας.
Το μόνο σημείο στο κέντρο που μου θύμισε ότι ζω σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, ήταν η Διονυσίου Αρεοπαγίτου που επισκέφθηκα από νοσταλγία να αναπνεύσω για λίγα λεπτά τον αέρα που ανέπνεα όταν γεννήθηκα σ'αυτόν τον υπέροχο δρόμο που είναι ένας από τους καλύτερους στον πλανήτη μας.
Πολύς κόσμος, ανέμελος κυκλοφορούσε σε μια φαινομενικά ζωντανή πόλη που την οδήγησαν στον θάνατο αυτοί που άφησαν να καταστραφεί οριστικά όπως φαίνεται αυτό που ονομάζουμε κέντρο.
Στην Ομόνοια δεκάδες κλειστά καταστήματα σε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ζεις σε μια νεκρή πόλη χωρίς καμία ένδειξη ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, όσοι έχουν ακόμα καταστήματα εκεί, έχουν αποδεχθεί μοιρολατρικά την μοίρα τους, άλλωστε δεν υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει.
Αυτοί που θα μπορούσαν, ζουν σε περιοχές που τίποτα δεν δείχνει ότι κάτι άλλαξε, εκτός από τα πολλά κλειστά καταστήματα.
Στο νοσοκομείο που επισκέφθηκα για μία τυπική εξέταση, οι περισσότερες νοσοκόμοι φοράνε, καθαρές μεν, αλλά ταλαιπωρημένες φόρμες με αρκετές τρύπες από τα σημάδια που άφησε ο χρόνος.
Μιλάμε για ένα τομέα που έχουν χαθεί δις Ευρώ και δεν μπορεί να βρει κανείς άκρη. Αυτοί που οδήγησαν τον τομέα της υγείας στο σημερινό χάλι, ξέρουν ότι έχουν ασυλία αφού αποτελούν μαζί με τους επικεφαλής άλλων κλάδων τους στυλοβάτες του συστήματος.
Δεν θέλω να προχωρήσω σε περιγραφή ανθρώπινων χαρακτήρων που συναντά όποιος επισκεφθεί συγκεκριμένες περιοχές, πάντως μπορώ να πω ότι δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που έβλεπα πριν από 6-10 χρόνια.
Οι κακουχίες και οι στερήσεις, έχουν αλλοιώσει εμφανισιακά όλο τον πληθυσμό που ζει μόνιμα έναν εφιάλτη.
Με τα μέλη της Χρυσής Αυγής στην φυλακή, το έργο των μεγάλων ΜΜΕ έχει στραφεί πια στο να πείσει τον κόσμο πόσο επώδυνη μπορεί να είναι μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως πιστεύω ότι κερδίζει συνέχει έδαφος η άποψη ότι ή θα πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ, η θα μας καταστρέψει εντελώς εξαφανίζοντας ταυτόχρονα όλο το σύστημα που μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση και καταφέρνει με διάφορους τρόπους να αποφεύγει τις πιθανές ευθύνες και να τιμωρηθεί.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει αυτά που έχει σχεδιάσει, όλα θα βελτιωθούν προς το καλύτερο, αν έχουν δίκιο αυτοί που δεν τον πιστεύουν και αποτύχει, το σοκ που θα πάθει η χώρα θα είναι μεγάλο και θα προκαλέσει σημαντικές αλλαγές.
Όμως στην ζωή πάντα ακόμα και ο θάνατος περνάει στο περιθώριο, όσο σκληρός και να είναι, η ζωή πάντα νικάει, αυτό θέλουν όλοι οι Έλληνες, την ζωή τους πίσω, ο αργός θάνατος είναι πιο επώδυνος.
Αρέσει πάντα στα ΜΜΕ να δίνουν μεγαλύτερες διαστάσεις από τις πραγματικές σε γεγονότα για να εντυπωσιάσουν το κοινό τους. Ο ερχομός της Lady Gaga είναι γεγονός που πήρε μεγάλες διαστάσεις.
Το apotis4stis5 ήταν το πρώτο που την παρουσίασε στο Ελληνικό κοινό όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στην Αμερική. Η μέτρια αποδοχή του τελευταίου της άλμπουμ δείχνει ότι δύσκολα θα εντυπωσιάσει ξανά το κοινό που την ξεχώρισε, επειδή είναι ξύπνια το κατάλαβε γι' αυτό και κάνει την στροφή με το άλμπουμ με τον Τοny Bennett, η παλιά τακτική θα έχει απήχηση για λίγο χρόνο ακόμα, αυτό εκμεταλλεύεται τώρα με την περιοδεία της στην Ευρώπη.
Κώστας Ζουγρής
