Το επόμενο στάδιο είναι να θέλει να αποκτήσει ένα σημείο αναφοράς , μια σταθερή βάση, μια πατρίδα ( την χαμένη του ή έστω για πρώτη φορά), ενταγμένος σε μια κοινότητα ή να δημιουργήσει μια καινούργια, κυρίως με πρώην «συνάδελφους» του.
Το αμέσως επόμενο βήμα η εύρεση ενός ασφαλές καταφυγίου, ένα σπίτι.
Δυνατότητα επιβίωσης, με την εξασφάλιση του μοναδικού δυστυχώς μέσου στις μέρες μας, το χρήμα. Ώστε να μπορέσει να προχωρήσει σε επόμενα στάδια, όπως η δημιουργία οικογένειας π.χ.
Τα επόμενο στάδιο αφορά φυσικά την δυνατότατα παροχών υγείας, ακόμα ποιο μετά ενός ακόμα απαραίτητου εφοδίου την παιδεία.
Και δεν είναι πολυτέλεια το αμέσως επόμενο που συνδυάζεται άμεσα και πρέπει με το προηγούμενο, ένα σπουδαιότατο επίτευγμα, τον πολιτισμό.
Αν αντιστρέψουμε την διαδικασία αυτή, τότε θα δούμε που μας πηγαίνουν ολοταχώς, πως ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση και σε πιο στάδιο βρισκόμαστε.
Όχι δεν αποφεύγουν να πάρουν τα σωστά μέτρα, ούτε είναι λαθεμένες οι πράξεις τους. Σαφώς σε ένα γενικότερο πλαίσιο κριτικής, ή ως ψυχογράφημα αν το αναλύσεις, φυσικά είναι λαθεμένες οι πράξεις τους, διαταραγμένα οντά καθώς είναι.
Ένας είναι ο σκοπός τους και μόνο ένας. Θέλουν το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα, και απλά δούλους τους όποιους κατοίκους αντέξουν να παραμείνουν εντός αυτού.
Δούλους για να μπορέσουν να το εκμεταλλευτούν με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Και απλά οι πολιτικοί μας, ως μαριονέτες των διεθνών και όχι μόνο χρηματοπιστωτικών όρνεων της παγκοσμιοποίησης, ως οι χειρότεροι εφιάλτες της ιστορίας μας, οι πιο δωσίλογοι και από τους αντιστοίχους της γερμανικής κατοχής, της πρώτης του ’41-’44, εκτελούν τις «ορθές» για τα αφεντικά τους εντολές, και μαζί με αυτές εκτελούν και όλο τον ελληνικό λαό.
Δούλους θέλουν να καταντήσουν όλη την ανθρωπότητα η οικονομική ελίτ, όσους καταφέρουν, αν θεωρείτε επιτυχία αυτό, να επιβιώσουν, δούλους σε ένα φιαουδαρχοποιημένο πλανήτη.
Διότι όταν βάναυσα σου στερούν το μοναδικό μέσο επιβίωσης, το χρήμα, απολύοντας σε, φορτώνοντας σε με απίστευτους φόρους και χαράτσια, ώστε να χάσεις και την οποιαδήποτε περιουσία σου, κυρίως την ακίνητη, όταν όλα τα κοινωνικά αγαθά ιδιωτικοποιούνται με μοναδικό σκοπό το κέρδος, άρα και άμετρος φασισμός, τότε χάνεις μαζί με την αξιοπρέπεια σου, την ελευθερία σου, ακόμα και την δυνατότητα επιβίωσης.
Όταν στερείσαι από κάθε δικαίωμα στην μάθηση, στον πολιτισμό, τότε ως αδαής, ανιστόρητος και αναλφάβητος, χωρίς κανένα δικαίωμα ύπαρξης, το μόνο που αποκτάς είναι συνείδηση αρουραίου σε κάποιο πεζοδρόμιο, σε κάποιο παγκάκι, ή χαρτόκουτο εν είδει εστίας, και φυσικά εξαρτημένος είτε ως δούλος απλά, είτε ως δούλος λόγου χρέους.
Εκεί μας πάνε, με μια ολική καταστροφή του πολιτισμού μας, της πατρίδας μας, της ύπαρξης μας.
Το θέμα είναι εμείς τι προτιθέμεθα να πράξουμε;
