Αποκλείεται να μην έχετε τραγουδήσει κι εσείς μαζί με τον Στράτο Διονυσίου. «Καρδιά μου καημένη πώς βαστάς και δεν ραγίζεις, στον ψεύτη ντουνιά τόση απονιά, που αντικρύζεις». Δεν υπήρχε τζουκ μποξ εκεί γύρω στο ‘60 που να μην το είχε στη δισκοθήκη του. Χρόνια αργότερα το τραγούδησαν η Ελένη Βιτάλη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Μελίνα Ασλανίδου. Και οι δίσκοι στην ετικέτα γράφανε πως το τραγούδι ήταν σύνθεση τού συμπαθέστατου δικού μας Μπάμπη Μπακάλη.
Όσοι ωστόσο είχαμε δει την ταινία τού 1957 «Mother India» θυμόμασταν εκείνη τη σκηνή που η πρωταγωνίστρια Ναργκίς (1929-1981) μαζί με τα παιδιά της, πότιζε με ιδρώτα την Ινδική γη τραγουδώντας, ντουμπλαρισμένη από την Lata Mangeshkar «Duniya me ham asye haim».
Δηλαδή «Ήρθαμε στον κόσμο για να ζήσουμε». Ακριβώς αυτήν τη σκηνή έχουμε τώρα εδώ. Και το τραγούδι γραμμένο, όπως και όλη η μουσική τού φιλμ, από τον Naushad (1919-2006), είναι ένα μόνο από τα δεκάδες ινδικά κινηματογραφικά τραγούδια που άρχισαν να κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά δίσκων ήδη από τα χρόνια τού ‘50, με ελληνικά λόγια και κάποιο ελληνικό όνομα στην θέση τού συνθέτη. Δάνειο; Κλοπή ξένης πνευματικής δημιουργίας; Πέστε το όπως θέλετε. Το σίγουρο είναι πως αυτά τα Ινδοπρεπή τραγούδια, το πλατύ ελληνικό κοινό τα αγκάλιασε με πάθος, όπως και τις ταινίες τής Ναργκίς και όχι μόνο.
Δεν ήταν απλή μόδα, ήταν επιδημία. Που πλημμύρισε την ελληνική αγορά δίσκων με αμέτρητα τραγούδια φερμένα απ’ την Ινδία μέσα από τις ινδικές ταινίες τής περιόδου 1954-1965. Τότε στα χέρια κάποιων Ελλήνων μουσικών, τα πρώτα κασετόφωνα έκαναν πολύ καλή δουλειά, καθώς το κλεμμένο υλικό με ελληνικό στίχο θα αποκτούσε ελληνική ταυτότητα.
Για αυτά τα τραγούδια η Ελένη Αμπατζή και ο Μανουήλ Τασούλας έβγαλαν το 1998 ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο στις εκδόσεις «Ατραπός», ενώ ο Κώστας Κωτούλας, το 1998 επίσης, ήταν ο πρώτος που επιμελήθηκε στην εταιρία ΜΒΙ μια συλλογή τέτοιων ηχογραφήσεων με γενικό τίτλο «Τα Ινδοπρεπή».
Ακολούθησαν από τον «Καθρέφτη» δύο CD με τα αυθεντικά ινδικά σάουντρακ, «Ο γυρισμός τής Μαντουμπάλα» και «Το τραγούδι τής Ναργκίς». Και μπορεί ο Βασίλης Τσιτσάνης να γκρίνιαζε για αυτή τη μουσική πειρατεία και να τα 'βαζε κυρίως με τον Απόστολο Καλδάρα, αλλά το ελληνικό κοινό που αγόραζε τους δίσκους με μανία, είχε άλλη γνώμη. Το ίδιο και οι τραγουδιστές που ερμήνευαν αυτά τα ανατολίτικα τραγούδια και γνώριζαν απίθανες πωλήσεις.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης πρώτος-πρώτος, αλλά και ο Πάνος Γαβαλάς, ο Στράτος Διονυσίου, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, η Γιώτα Λύδια και ο Μανώλης Αγγελόπουλος, για να αναφέρω μόνο μερικά ηχηρά ονόματα, χωρίς βέβαια να ξεχνώ ούτε την Βούλα Πάλλα, ούτε την Φούλη Δημητρίου ή την Μιμίκα Καζαντζή, που είχαν ιδιαιτέρως διακριθεί σ’ αυτό το ρεπερτόριο.
Μάλιστα στην Μιμίκα Καζαντζή προτείνω να σταθούμε για να τη δούμε σε μια σκηνή από την ταινία τού 1963 «Καρδιές στην καταιγίδα». Σκηνοθέτης ο Αντρέας Καταιμητσούλιας, και πρωταγωνιστές η Μάρθα Βούρτση, ο Βασιλάκης Καΐλας, ο Νίκος Τζόγιας, η Ελένη Ζαφειρίου, ο Λυκούργος Καλλέργης, ο Θάνος Λειβαδίτης. «Μη μ’ αρνηθείς» λέγεται το τραγούδι που θα ακούσουμε με ερμηνεύτρια την Μιμίκα Καζαντζή. Ο Στράτος Καμενίδης που φαίνεται να το υπογράφει, είναι εκείνος που έκανε την Μιμίκα τραγουδίστρια. Την άκουσε τυχαία κάποιο βράδυ σε ένα κέντρο να τραγουδάει για την παρέα της και ενθουσιασμένος, τής πρότεινε συμβόλαιο στην εταιρία Philips.
Εκεί η Μιμίκα ηχογράφησε πάνω από 100 τραγούδια, και μεγάλο αστέρι πια, πήρε μέρος και σε πέντε κινηματογραφικές ταινίες, με πρώτη αυτήν εδώ. Αλλά προτίμησε να κάνει οικογένεια. Παντρεύτηκε, πήγε νομίζω στην Αμερική και χάθηκαν τα ίχνη της.
