Συχνά, στους επαρχιακούς κυρίως δρόμους βλέπουμε μικρά εκκλησάκια που έχουν σαν στόχο να τιμήσουν κάποιον που έχασε την ζωή του μετά από ατύχημα.
Πολλά δράματα κρύβουν όλα αυτά που βλέπουμε και αφορούν ανθρώπους και οικογένειες σε προσωπικό συχνά επίπεδο, θα σταθώ σε ένα από αυτά που βλέπω εδώ και πολλά χρόνια, ίσως πάνω από 15 δίπλα στην γέφυρα του Λαϊνόπουλου στην Νέα Κηφισιά και θα πρέπει να αφορά τον θάνατο νεαρού κοριτσιού.
Θυμάμαι τον σπαραγμό που έβγαινε μέσα από αυτό που είχαν γράψει στο μικρό αυτό μνημείο και που επί 3-4 χρόνια σε καθημερινή βάση κάποιος το συντηρούσε με ένα κεράκι ή το καθάριζε.
Σήμερα πέρασα πάλι πεζός από εκεί και το θυμήθηκα, δεν είναι κάτι που σας αφορά, ούτε και μένα, όμως ο ανθρώπινος χαμός, ειδικά σε νεαρή ηλικία δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο και υπάρχει ένα αόρατο νήμα που ενώνει όλους τους ανθρώπους, συνεπώς μια ανθρώπινη ζωή που χάνεται, αφορά όλους μας στον βαθμό που νιώθουμε τον πόνο του συνανθρώπου μας και την ματαιότητα της ζωής που είναι τόσο σύντομη όπως και να την μετρήσεις.
Κώστας Ζουγρής
