Σήμερα θα σας μιλήσω για τον τεράστιο θησαυρό, για την τεράστια πηγή εμπειριών και ακουσμάτων. Για τον αστείρευτο ποταμό ήχων, για την απέραντη λίμνη ομορφιάς, όπου μπορείς να δροσιστείς πίνοντας όλα τα είδη των ποτών και να ξεδιψάσεις ή να διψάσεις ακόμη περισσότερο...

Είναι η εφαρμογή “you tube”, όπου μπορείς να εντοπίσεις και να ακούσεις ότι κυκλοφορεί στην παγκόσμια μουσική σκηνή.

Ότι έχει ηχογραφηθεί, ότι έχει μαγνητοσκοπηθεί, ότι έχει τραγουδηθεί, ότι έχει εξελιχθεί επάνω σε απέραντες σκηνές, επάνω σε σκηνές θεάτρων, γηπέδων, σταδίων, συναυλιακών χώρων, “κλαμπ” και μικρότερων χώρων ψυχαγωγίας...

Σας βεβαιώ, πως όταν θέλω να ξεφύγω, να ταξιδέψω, να περιπλανηθώ, φορώ τα ακουστικά μου, βάζω ένα (ελάχιστο) ποτό, ανάβω κι ένα πούρο (από τα φτηνά, πλέον) και χάνομαι...
Και άσε τα τηλέφωνα να χτυπούν και να μην ακούγονται (δεν χάθηκε ο κόσμος και στο κάτω-κάτω ποιός να σε καλέσει μετά τις δέκα το βράδυ) και άφησε να γεμίσει το ηχείο της κεφαλής σου με ήχους διαφορετικούς, με ρυθμούς παράξενους, με ασύμμετρες εμπνεύσεις, με όργανα που “λειώνουν” σε άξια νεανικά χέρια...

Και, σας βεβαιώ, ότι θα σταματήσετε να οικτίρετε την “νεολαία”, να διερωτάστε “μα, τί είναι αυτά που ακούνε” επειδή μάθατε τον “τράπερ” που προτίμησε τον θάνατο από το μέτρο και επειδή διαβάσατε τις χωρίς ειρμό (για εμάς) σκέψεις-στίχους του...

Έχω, λοιπόν, ανακαλύψει μια “σκηνή” μουσική, που με έχει συναρπάσει.

Μια σκηνή που στελεχώνεται από νέα αγόρια και κορίτσια, που έχουν παντρέψει την παραδοσιακή μας μουσική με τον σύγχρονο ήχο, που εμφανίζονται (μέχρι το 20129 και ελπίζω σύντομα να ξαναρχίσουν) εμπρός σε χιλιάδες νέα παιδιά, τα οποία εκστασιάζονται και χορεύουν σαν σειληνοί και μαινάδες, χορούς παραδοσιακούς, κυκλωτικούς, αργούς, γρήγορους, αντικρυστούς! Είναι η νέα ελληνική -παραδοσιακή σκηνή (ένα μικρό κομματάκι της έχει ήδη παρουσιάσει ο Νίκος Πορτοκάλογλου στην εξαιρετική του εκπομπή στην ΕΡΤ) ,σκηνή που έχει ήδη αποκτήσει εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο, καθώς το διαδίκτυο έχει προ πολλού καταργήσει (μουσικά τουλάχιστον) τα σύνορα!

Επιτρέψτε μου τώρα να σας δώσω μερικά στοιχεία, ώστε να ταξιδέψετε κι εσείς στον συγκεκριμένο χώρο. Και ελπίζω να συμφωνήσετε μαζί μου.

Οι “Villagers of Ioannina city” , οι “Thrax Punks”, o Κωνσταντίνος Πιστιόλης (τί μορφή!), οι “Γης Μαδιάμ”, οι “Kandinelia”, οι “Transindelia”, oι “Tourlou The Band”, oι “Muzikal ifade feat”, οι “Σεμέλη”, το “Τρίο Λατρείο”, οι “Xylouris White”...

Χτυπήστε τους τίτλους αυτούς στο “You tube” και αφεθείτε σε ένα ταξίδι, για να ακούσετε την ελληνική παραδοσιακή μουσική, σχεδόν απείραχτη, αλλά μέσα από τους στροβίλους και τους έλικες της ροκ, της ποπ και της πανκ μουσικής του εικοστού αιώνα!

Είναι η νεότερη έκδοση εκείνης της Σχολής που έφτιαξαν ο Σαββόπουλος, η Μαρίζα Κωχ, τα “Ανάκαρα”, σε μια εποχή σκοτεινή, που μας τάιζαν την “παράδοση” αμάσητη και σχεδόν δια της βίας.

Κι εμείς την βρήκαμε αλλού. Στον “Αραμπά” και στον “Μπάλλο”...

Ευχαριστώ το διαδίκτυο που με φέρνει κοντά στους νέους. Και με γλυτώνει από ανώφελους και άδικους αφορισμούς. ”Μπείτε”, ακούστε και ευφρανθείτε!.

Δημήτρης Καπράνος