Έχουμε μάθει το παραμύθι από όλες τις κυβερνήσεις, μόλις δουν και κάτι πάει λάθος, ανεξάρτητα του αν υπεύθυνα είναι κάποια άτομα, προχωράμε σε ανασχηματισμό για να ικανοποιήσουμε το λαϊκό αίσθημα.

Η χώρα εμπιστεύτηκε την Νέα Δημοκρατία πριν από 2 χρόνια ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να την βγάλει από την κρίση, δυστυχώς η πανδημία έβαλε τέλος στις ελπίδες μας, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν πολλά περισσότερα αν η κυβέρνηση ακολουθώντας όλες τις προηγούμενες, δεν δίσταζε κι αυτή να πάρει τα μέτρα που είναι απαραίτητα για να υπάρχει ελπίδα να παέι μπροστά η χώρα, ας μη γελιόμαστε μια χώρα δεν θα πάει μπροστά, αν δεν το θέλουν οι πολίτες της.

Η αντιπολίτευση δείχνει να μην θέλει κι αυτή να αλλάξει, όχι σε όλα, ευθύνες στην κυβέρνηση και για τα πιο αστεία περιστατικά, μήπως και πάρει καμία ψήφο, όπως πάμε ο διάδοχος του Τσίπρα, αν αποχωρήσει κάποτε, θα είναι ο Μεϊμαράκης του ΣΥΡΙΖΑ στο πιο σκληρό.

Όλες οι ενέργειες της κυβέρνησης ξεκινούν με προϋπόθεση να ικανοποιούν το δημόσιο αίσθημα, μα θα μου πεις, αυτό δεν θέλει ο λαός που έχει όπως λένε την εξουσία, όχι εγώ θέλω να γίνουν αυτά που πρέεπι να γίνουν και όχι αυτά που αρέσουν στις συντεχνίες και τα μεγάλα συμφέροντα.

Από την πλευρά τους οι οπαδοί της αντιπολίτευσης δείχνουν να αγνοούν το τι σημαίνουν μερικά πράγματα, όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης τους έχουν βγάλει άχρηστους, δεν τους κάνουν οι Χρυσοχοϊδης, Κεραμέως, Κικίλιας, Σκέρτσος, Χαρδαλιάς, Γεωργιάδης, Χατζηδάκης, Βορίδης, Πέτσας και αρκετοί ακόμα, γενικά αρνούνται να παραδεχθούν το ότι η κάθε κυβέρνηση επιλέγει σαν υπουργούς αυτούς που πιστεύει ότι είναι οι κατάλληλοι, όταν θα έλθει στην εξουσία η εκάστοτε αντιπολίτευση, θα κάνει τις δικές της επιλογές.

Το βασικότερο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι η αναποφασιστικότητα σε θέματα που αφορά τα αγαπημένα παιδιά όλων των κυβερνήσεων φοβούμενη το πολιτικό κόστος, αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, ή μάλλον θα αλλάξει μετά από μία ολοκληρωτική πια καταστροφή, το σε ποια κυβέρνηση θα τύχει είναι θέμα τύχης.

Κώστας Ζουγρής