Στην χώρα τής φαιδράς πορτοκαλέας οι καθημερινοί ήρωες θεωρούνται σούργελα

Στην χώρα τής φαιδράς πορτοκαλέας οι καθημερινοί ήρωες θεωρούνται σούργελα

Κάποιοι δεν θέλουν να ακούνε για ατομική ευθύνη ,παθαίνουν αλλεργία , το κράτος είναι μονίμως κατηγορούμενο για αμέλεια και αδιαφορία . Μπορεί νά έχει κάποιες ευθύνες , και σίγουρα είχε τεράστιες κάποτε , αλλά αυτή η αποστασιοποίηση τού καθενός από το κράτος μού την δίνει . Αραγε αν το κράτος ξεπάστρευε οποιο σπίτι είναι κτισμένο σε δάσος ή σε ρέμα , τι θα έλεγαν .

Aλλά τι λέω , εδώ στην χώρα τήςοι καθημερινοί ήρωες θεωρούνται σούργελα , εκεί που ξέρουν τούς κάνουν βιντεάκια , βέβαια ο καημός κι ο πόνος είναι κατ ́επιλογή .

Συμπληρωματικά και για την περίπτωση που κάποιος δεν γνωρίζει την ̈φαιδρά πορτοκαλέα " . Ηταν ένα στιχάκι σε ένα εξυμνητικό τής χώρας μας ποίημα τού Αγγελου Βλάχου , σταδιακά το υμνητικό αντικαταστάθηκε από το σκωπτικό , ουσιαστικά η ρομαντική υπερβολή συνάντησε την καταστροφική πραγματικότητα , από την μάχη επέζησαν η υπερβολή και η καταστροφικότητα , ανίκητος συνδυασμός , η πραγματικότητα και η αντίληψη της αγνοείται και αναζητείται .

Σαν φράση έγινε ευρύτερα γνωστή , στην δική μου γενιά τουλάχιστον, χάρη στο τραγούδι τού Χριστόδουλου Χάλαρη σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη τραγουδισμένο από την Δήμητρα Γαλάνη , στο αξέχαστο καλοκαίρι τού ́74 .

Ξεύρεις τὴν γῆ ποὐ ἀνθεῖ
φαιδρὰ πορτοκαλέα
καὶ κοκκινίζει ἡ σταφυλὴ
καὶ θάλλει ἡ ἐλαία;

Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς,
εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Ξεύρεις τὴν γῆ, ἥτις παντοῦ
μὲ αἵματα ἐβάφη,
ὁποῦ κοιλάδες καὶ βουνὰ
εἶναι τυράννων τάφοι;

Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς,
εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Γῆ μήτηρ παλαιῶν θεῶν
καὶ νέων ἡμιθέων
γῆ ἀναμνήσεων κλεινῶν
καὶ γῆ ἐλπίδων νέων

Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς,
εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Neverwill