Είδαμε χθες στην βουλή μία από τα ίδια, σαν να παίζουν ερμηνευτικούς ρόλους σε θεατρική παράσταση. Η χώρα αργοπεθαίνει, δεν λέει να σηκώσει κεφάλι, όποιος δεν φεύγει στο εξωτερικό την βγάζει μόνιμα με ένα φρέντο στο χέρι σε κάποια καφετέρια αφού δεν θέλει να δουλέψει για 580 ευρώ, ή έστω κάτι περισσότερο με πτυχίο ανώτατης σχολής.
Ο εταιρείες δεν πληρώνουν και προτιμούν να εισπράττουν τα επιδόματα από την κυβέρνηση από τα κονδύλια που στέλνει ακόμα η Ευρωπαϊκή ένωση.
Τα κόμματα παλεύουν με την πολιτική ορθότητα και σε όλα υπάρχει αντιπαλότητα πιστεύοντας ότι αυτό θα τους ωφελήσει.
Ο κόσμος έχει κουραστεί και θα δεις κανέναν μεγαλοεπιχειρηματία να κατεβαίνει στις εκλογές και θα τους πάρει τα σώβρακα. αν έχει και καμία ποδοσφαιρική ομάδα από πίσω του.
Συνέδριο γονιμότητας και μερικοί ανακαλύπτουν καταπίεση στις γυναίκες, ναι να μην γεννήσουν ξανά, αλλά να παραγγέλνουν τα παιδιά όταν το θελήσουν στα 50 τους στα ντελιβεράδικα.
Η κυβέρνηση στην ουσία εφαρμόζει τον νόμο σαν να είναι αντιπολίτευση, σε όλα τα επίπεδα και αυτό γιατί θέλει να κρατάει ισορροπίες για να έχει πρόσβαση στο κέντρο και γιατί όχι και την αριστερά.
Η αντιπολίτευση σε όλα βρίσκει προβλήματα, τίποτα δεν της αρέσει με επακόλουθο και να έχει κάπου δίκιο το χάνει.
Το θέμα είναι ότι ξέρουν ότι αργά ή γρήγορα θα ανέβουν οι πιθανότητες να γυρίσει στην εξουσία και σου λέει ας περιμένουμε, ο λαός όμως από το 2009 δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Ξέρουμε όλοι ποια είναι τα προβλήματα της χώρας, όμως δεν τολμάμε να τα γράψουμε, θα πέσουν να μας φάνε, όλοι, από όλα τα κόμματα τα συζητούν με τους φίλους τους, όμως όταν τα λένε επώνυμα ακολουθούν διαφορετική τακτική.
Προτείνω σε συμφωνία με όσα κόμματα θέλουν, η κυβέρνηση να προκηρύξει εκλογές και ανάλογα τα ποσοστά που θα πάρουν να σχηματισθεί η νέα κυβέρνηση από όλους και να ακολουθήσουν κοινή πολιτική.
Σας αρέσει δεν σας αρέσει, άλλοι κάνουν κουμάντο και θα κάνουν μέχρι το 2100, αν συμφωνήσουν σε κοινή πολιτική και κάνουμε επιτέλους αυτά που πρέπει χωρίς να σκεφτόμαστε τους 15-50000 που ίσως βγούνε χαμένοι, όχι από κάτι τρελό, αλλά από την εφαρμογή του νόμου, ίσως δούμε κάποτε άσπρη μέρα, αλλά ποιος θέλει να εφαρμόζονται οι νόμοι; κανείς.
Και μην σας παραμυθιάζουν ότι δεν ταιριάζουν, όλοι ίδιοι είναι.
Κώστας Ζουγρής
