Από παρέμβαση επισκέπτη μας

Ακόμα θυμάμαι την αντίδραση των "ροκάδων" (συμπεριλαμβανομένων κι εμένα) ακροατών στις εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη και του συνεργάτη του (πάντα μνημονευμένου) Κώστα Ζουγρή: το χιπ χοπ ήταν η κυρίαρχη τάση στη μουσική στα μέσα της δεκαετίας του '80 και όχι η αναβίωση του ροκ (των 60's, Byrds κλπ) από συγκροτήματα σαν τους REM, Green on Red κ.α.

Φυσικά οι Πετρίδης-Ζουγρής είχαν δίκιο. Η μαύρη μουσική, πιστή στα μουσικά σταυροδρόμια της κάθε εποχής, ανακάλυπτε όλο και κάτι καινούριο για να εκφράσει και να εκφραστεί. Από τα blues, τα rythm and blues πήγε στο rock 'n' roll, στη soul, το funk, την disco, το hip-hop. Και πάντα οι άτιμοι λευκοί τους αντέγραφαν! Δεν τους ένοιαζε βέβαια γιατί η πρωτοτυπία και το ταλέντο δεν κρύβεται, όχι για πολύ σίγουρα.

Η ροκ μουσική έχει γίνει ένα μουσειακό είδος γιατί δεν μπόρεσε να ενσωματώσει και να αναδείξει, μουσικά και κοινωνικά, νέα πράγματα. Η βιομηχανία τα ρούφηξε όλα. Εξαιρέσεις; πολλές. Τάσεις; ουκ ολίγες! Δεν πειράζει όμως, εμείς θα ακούμε εκείνους που μας εκφράζουν και τα τραγούδια που μας συγκινούν.