Από σχόλιο επισκέπτη
Mάλιστα . Διαβάζω τα σχόλια τών συντρόφων συνσχολιαστών και διαπιστώνω ότι η πλειοψηφία διάκειται θετικά , ίσως και αποθεωτικά πρός τον τροβαδούρο επαναστάτη . Μεγάλο ζήτημα και μέγας κριτής τών αποφάσεων μας η προσωπική μας κοσμάρα , για όλους μας .
Η κοσμάρα δέν υπακούει συνήθως στον νόμο τής εξέλιξης , τρέφεται από την στασιμότητα , την ακινησία τής σκέψης , εξασφαλίζει μιά ασφαλή παραμονή σε ένα εσωτερικό καταφύγιο όπου όλα είναι τακτοποιημένα, αδιαμφισβήτητα καί διαρκή , καμμιά είδηση από τόν έξω κόσμο δέν μπαίνει μέσα , η κοσμάρα είναι ο Νεάντερταλ τών κόσμων . Ισως βέβαια να είναι και μιά απόδειξη τής "θεραπείας" , ο Μιθριδατισμός ήταν και είναι θεραπεία , όπως όλοι ξέρουν είναι η λήψη μικρών δόσεων δηλητηρίου ώστε ο οργανισμός να συνηθίσει και κάποια στιγμή το δηλητήριο να μήν έχει καμμία επίδραση πάνω του , ε , αυτή η στιγμή έρχεται τρέχοντας
.
Είναι η στιγμή πού μάταια προσπαθεί να γίνει αντιληπτό , ότι απλώς παρήχθη ένα εμπορικό προιόν πού ικανοποιεί , πέρα από την προσωπική ματαιοδοξία και αυτοαποθέωση τού καλλιτέχνη , μία ανάγκη ενός μεγάλου μέρους τής κοινωνίας , τήν ανάγκη να μείνει αδιατάρακτη η κοσμάρα ταίζοντας την με αυτό πού θέλει να ακούσει , η κοσμάρα δέν θέλει προσπάθεια , δέν θέλει αναρώτηση και ρήξη , θέλει τάισμα με το Bebelac της . Bάλε μου στο μπιμπερό τροφή από το παρελθόν , βάλε μου ότι με έθρεψε από το 1940 μέχρι το 2000 , βάλε αυτό πού έχω συνηθίσει και η κοσμάρα θα ανοίξει το στόμα της και θα το ρουφήξει , άς είναι ψέμα , άς έχει πεθάνει , άς έχει ξεπεραστεί , άς μήν υπάρχει ρε φίλε , η κοσμάρα μου προέχει , η πραγματικότητα δέν είναι δικό μου πρόβλημα , εγώ ζώ στην κοσμάρα μου .
Neverwill
