Υπάρχει μια δυστυχισμένη ομάδα ανθρώπων που αναζητεί και συνήθως βρίσκει τρόπο να γράφει για να κατηγορήσει επώνυμους προσάπτοντας τους διάφορα ψεύτικα χαρακτηριστικά σε μια προσπάθεια να μειώσει το μέγεθος αυτών που έχουν πετύχει.
Ο βασικός στόχος τους είναι να προκαλέσουν το ενδιαφέρον αυτών που αρέσκονται στο να διαβάζουν κακιούλες για άτομα που μετά από χρόνια έχουν κερδίσει την αγάπη και την φήμη από την πλειοψηφία του κοινού.
Είναι το σύνδρομο του δολοφόνου του John Lennon, Mark Chapman που τον σκότωσε απλά για να γίνει γνωστός.
Εδώ και πολλά χρόνια με την έλευση του διαδικτύου, και ο πιο αδύνατος γραφιάς θα βρει τρόπο να προσελκύσει έστω μερικές δεκάδες δυσαρεστημένους από την κοινωνία που έχουν κι αυτοί μίσος για κάθε τι που πετυχαίνει, καλλιτέχνη, αθλητή, ηθοποιό ή οτιδήποτε άλλο, αν και μερικές κοινωνικές ομάδες έχουν δικές τους δημόσιες σχέσεις και ο κομπλεξικός συνήθως αρθρογράφος φοβάται να τα βάλει μαζί τους γιατί έχει μάθει πώς δουλεύει το κύκλωμα.
Συνήθως επιλέγει να τον θίξει για τα δήθεν πολιτικά του πιστεύω τα οποία δεν συμβαδίζουν με αυτά των επισκεπτών του οι οποίοι είναι επίσης αγανακτισμένοι για την κοινωνία που δεν τους έδωσε την ευκαιρία να γίνουν κάτι, ανεξάρτητα του αν ποτέ προσπάθησαν να το διεκδικήσουν.
Διαβάστε τα σχόλια στο διαδίκτυο, είναι αρκετοί αυτοί που επικρίνουν ονόματα που είναι καταξιωμένα και τυγχάνουν γενικής παραδοχής.
Το γελοίο όλης της υπόθεσης είναι ότι τους κατηγορούν για δραστηριότητες σε εποχές που οι ίδιοι δεν ζούσαν και δεν είναι δυνατόν να έχουν άποψη.
Εντάξει, δεν είναι όλοι οι επώνυμοι Άγιοι, θα έλεγα ότι και οι απλοί άνθρωποι δεν είναι Άγιοι, αλλά για ποιο λόγο να κατηγορήσει κάποιος έναν που έχει διαπρέψει στον χώρο του και τώρα έχει αποσυρθεί, γράφοντας πράγματα που δεν μπορούν να αποδειχθούν ή ακόμα χειρότερο δεν ταιριάζουν πολιτικά με την ιδεολογία του γράφοντα.
Δηλαδή θα πρέπει όλοι σαν στρατιωτάκια να έχουμε μία ενιαία πολιτική γραμμή, διαφορετικά ο Κινεζόφιλος ή κάτι τέτοιο θα μας περιλάβει και θα μας γράφει ότι όταν ήμασταν μικροί βρίζαμε στα γήπεδα, ή πηγαίναμε στην εκκλησία και ανάλογες ατάκες τις οποίες όμως δεν έχει δει ο ίδιος, απλά έκανε μία συρραφή γραπτών από πικραμένους.
Ξέρετε λέει τι έχει πει ο τάδε για τον τάδε τραγουδιστή; μόνο που αυτός που είπε ενδεχομένως κάτι, ήταν άσχετος με την μουσική, απλά είχε πολιτικές διαφορές με τον καλλιτέχνη.
Αυτοί οι άνθρωποι μένουν πάντα στην αφάνεια, αν και έχουν κάποιο ταλέντο και γνώσεις σε μερικά πράγματα, γιατί το μίσος τους για την επιτυχία των άλλων έχει επισκιάσει κάθε άλλη προσπάθεια τους.
Συχνά έχουν δημιουργήσει προσωπικές σελίδες ή γράφουν σε έντυπα που στοχεύουν συγκεκριμένους πολιτικούς σχεδόν πάντα αντιπάλους.
Ονόματα, σιγά μην γράψω ονόματα, εκεί με τους 300 του Λεωνίδα θα γράφουν τις κακίες τους.
Κώστας Ζουγρής
