Από μικρά παιδιά, θα έλεγα από 12 ετών, εγώ και ο Πετρίδης είμαστε αφοσιωμένοι στην μουσική, μερικοί από εσάς αλλάζουν όμως, με τα πολιτικά, τους ιούς κλπ.
Στην αρχή γυρνάγαμε με ένα τρανζίστορ στο χέρι και ακούγαμε τον Αμερικάνικο, το Ράδιο Λουξεμβούργο, την τότε ΕΡΤ, το Ράδιο Μόντε Κάρλο, Ιταλικούς σταθμούς και ότι έπαιζε νέα μουσική.
Πάντα το όνειρο μας ήταν να ασχοληθούμε με την μουσική με κάποιο τρόπο, ειδικά ο Πετρίδης ήθελε να κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο και εγώ το ήθελα, αλλά όχι τόσο φανατικά, ίσως γιατί καταλάβαινα ότι δεν είχα το ταλέντο και το πάθος του Γιάννη. Μου άρεσε όμως να ψάχνω και να ακούω περισσότερο από τον Πετρίδη.
Στην πορεία καταφέραμε πολλά, έγινε η μουσική κομμάτι της ζωής μας και κάθε δεκαετία έφερνε και κάτι καινούργιο για να φτάσουμε στο σήμερα που η μουσική παραμένει αγαπημένη, αλλά οι κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές έχουν αναγκάσει πολλούς να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα.
Στην ουσία δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές, σκεφτείτε ότι είμαστε από τα παιδιά που δεν είχαν μικροί ιδιαίτερη σχέση με το τηλέφωνο, πηγαίναμε στα περίπτερα και τηλεφωνούσαμε με 1 δραχμή.
Ο τρόπος που προσεγγίζουν σήμερα την μουσική οι άνθρωποι τους απομακρύνει από τα παραδοσιακά μέσα, όπως είναι το ραδιόφωνο και τα παραδοσιακά μέσα που αναπαράγουν τον ήχο, cd, βινύλια, είναι πια για λίγους πιστούς, οι υπόλοιποι ακούν από τον υπολογιστή.
Η πτώση του ραδιοφώνου οφείλεται σε κάποιο βαθμό στο ότι δεν υπάρχουν και παρουσιαστές κράχτες, όπως παλιά, το ίδιο σε κάποιο βαθμό έχει γίνει και στην τηλεόραση η οποία έχει μεν δύναμη, αλλά όχι όπως πριν από 10 χρόνια.
Τι κάναμε λοιπόν εμείς; προσπαθήσαμε να δώσουμε στο κοινό περισσότερα πράγματα ώστε να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του, το ίδιο έκαναν, τολμώ να πω οι περισσότεροι μετά από εμάς και πολλά ξένα ΜΜΕ που ασχολούντο αποκλειστικά με την μουσική.
Πώς είναι τώρα η κατάσταση;, τώρα ανάλογα με τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, ένα μέρος των επισκεπτών μας δείχνει να ενοχλείται όταν διαβάζει ειδήσεις για τον σημερινό πρωθυπουργό, όπως πριν τον ενοχλούσε η αναφορά στις δραστηριότητες του Τσίπρα, η αναφορά στις Ευρωπαϊκές επιδόσεις του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο και πολλά άλλα καθημερινά πράγματα.
Τώρα τους ενοχλεί η αναφορά στις εξελίξεις του ιού, κάτι που κάνουν όμως όλα τα ΜΜΕ στον πλανήτη και εμείς ποτέ, από μικροί δεν θέλαμε να γράφουμε ή να μιλάμε μόνο για περιθωριακά ονόματα.
Σήμερα, μπορώ δυστυχώς να μιλάω μόνο με τον Πετρίδη, γιατί είναι ο μόνος που αγαπάει όλα τα είδη της μουσικής, όπως ελάχιστοι στην χώρα μας και παρακολουθεί με ενδιαφέρον, αλλά χωρίς φανατισμό τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Αυτοί που σήμερα δεν συμπαθούν τον πρωθυπουργό, αύριο σίγουρα θα ψηφίσουν και στην συνέχεια θα βρίζουν τον επόμενο, η μουσική είναι κάτι σαν σάλτσα στο φαγητό που τρώνε κάθε μέρα και τώρα πολλοί τρώνε το φαγητό τους σκέτο.
Εμείς πάντα, όσο μπορούμε βέβαια γιατί τα χρόνια περνάνε, θα κάνουμε αυτό που κάναμε από μικροί, μόνο με την μουσική σαν προτεραιότητα και από κοντά οι καθημερινές εξελίξεις που ενδιαφέρουν τον σύγχρονο άνθρωπο, από τα ξημερώματα μέχρι αργά την νύχτα, μόνο μουσική.
Σας θέλουμε όλους πάντα κοντά μας, όμως όσοι θυμώνουν και συνδέουν οτιδήποτε εκτός μουσικής με την σχέση μας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις διαρκεί δεκαετίες, έχουν τις επιλογές τους, πάντα θα τους είμαστε ευγνώμονες για το ενδιαφέρον τους, όμως είναι αδύνατον και να θέλαμε, να προσαρμοσθούμε με τις επιθυμίες του καθενός αφού διαφέρουν μεταξύ τους.
Κώστας Ζουγρής
